Trainen

Loopgroep Sneek traint op de dinsdagavond 19:30-20:45, donderdagochtend 09:00-10:15, donderdagavond 19:30-20:45, zaterdagochtend 09:30-10:45, locatie Zeilsoos-Sneeker Jachthaven. Zondagochtend, clinictrainingen.

Loopgroep IJlst traint op de woensdagavond 19:30-20:45, locatie Sporthal Utherne.

Proeftraining of informatie: rnwths@gmail.com

dinsdag 20 december 2011

Mijn Adventure Run 2011

De loop van 2011 was al lang gepland en de hele olympische ploeg zou mee, helaas liep het even anders. Na een paar vervelende dagen qua familie omstandigheden ging ik als enigste van ons gezin naar Ameland dit jaar. Voor het vervoer had ik Ella gevraagd of ik mee kon rijden, gelukkig kon dat. In een zorgvuldig schoongemaakte auto reden we, Anneke, Ella en schrijver dezes, naar Holwerd. Onder de klanken van het plaatselijke dweilorkest konden we in een tent wachten op de boot. Eenmaal aan boord zitten we aan een tafel met Houkje en Annemat, ervaringen en doelen worden uitgewisseld. Het orkest verstoord nog even de rust maar duiken vrij snel de benedensalon in. Op Ameland aangekomen lopen we naar de sporthal waar Arjen en Karin en andere lopers ook al zijn. Omkleden en de warming-up doen, een extra sanitaire stop en gaan met die banaan. Rustig aan, loop je eigen tempo, geniet onderweg enz. zijn de goede adviezen.

Na de start in het dorp rechtsaf het bos in en over de natte en gladde paadjes richting strand, ondertussen kom ik al wat loopgroep Sneek lopers achterop, het gaat lekker. Annemat en Anneke gaan tegelijk met mij het strand op. Op het strand een lang lint van kleurrijke lopers, vlak voor het 5 km punt gaan we langs de verzorging het strand af. Anneke loopt naast me en we gaan weer een stuk bos in met wat steile hellingen en een trap, ik kan vandaag niet kapot lijkt het. Ik kijk achterom en mis Anneke die iets achterop is geraakt. In de verte zie ik het dorp en de voetbalvelden, ik loop Baukje voorbij, nog een stukje dan zijn we er. De finishstraat in, een brok in keel wegslikken, de missie is volbracht. Ik doe een regencape om en neem een flesje drinken, haal mijn shirtje en ga voldaan terug naar de sporthal om te douchen.

In de sporthal even kletsen en extra eten en drinken nemen. Ella is diep gegaan vandaag, Anneke en ik pakken haar tas en rustig aan lopen we samen naar van Heeckeren. Na wat eten en drinken lopen we naar de boot van 17:30 uur en rijden we later moe maar voldaan weer naar huis.

De sfeer bij deze loop is echt speciaal, Arjen die de warming-up verzorgt, Karin die je met een advies motiveert en stimuleert, je collega lopers, het is geweldig. Iedereen bedankt voor de steun en support op deze bijzondere dag.


De Olympiër.

maandag 19 december 2011

FEESTAVOND

Loopgroep Sneek bestaat 6 jaar!

Vrijdag 27 januari viert Loopgroep Sneek haar zesjarig bestaan. Graag willen wij jullie uitnodigen
om dit bij Klein Java in Sneek te vieren. De kosten zijn 19.75 euro incl. glas prosecco!
De overige drankjes zijn voor eigen rekening.Wij verwachten jullie om ongeveer 19.00 bij Klein Java, partners zijn ook van harte welkom. Na het eten, muziek: disco inferno

Opgave bij de trainingen of via mail!

Graag tot vrijdag 27 januari.

Van gekneusde ribben en snottebellen en zure benen

Adventure! Dat was de loop van 17 december zeker. Moesten we vorig jaar noodgedwongen een sneu parcours lopen over verharde wegen, dit jaar moest alles uit de kast om een toptijd neer te zetten. Ruim 3500 lopers verschenen aan de start en uiteraard waren ‘heit en mem’ Arjen en Karin er weer met een kroost van zo’n 100 lopers. Behalve dan degenen die wegens gekneusde ribben en snottebellen thuis bij de warme kachel bleven.

Ik deed zelf mee aan de 5 km. Een tijd van 27 minuten moest te kloppen zijn. En met Henk en Mark Kroes aan mijn zijde zou dat een eitje worden. Dat bleek een te optimistisch streven, zo bleek halverwege. Een coach leerde mij ooit dat de beste resultaten behaald worden als je je richt op het proces in plaats van op het doel. Zo gezegd, zo gedaan. Ik genoot van de strandopgangen door het mulle zand, de hellende grintpaden, de harde wind, de worstelstronken in het bos, de heuvels die de hoger liggende heuvels verborgen, de vele waterplassen en het gezelschap onderweg. Bij iedere hobbel die ik moest nemen zag ik de lopers voorbij komen die ik op het vlakke stuk weer inhaalde. Zo maak je nog eens vrienden onderweg. Het was me wel duidelijk waar nog winst te behalen valt: in de heuvels. Zou een beetje krachttraining helpen om soepel lopend de heuvels te bestijgen?

Ietwat teleurgesteld passeerde ik in ruim 29 minuten (bruto) de finish. Mark was iets voor me gefinisht, Henk had ik nog net weten te passeren. Van vorig jaar herinnerde ik mijn nog de fijne verzorging na de finish en enkele minuten later zaten Henk, Mark en ik gehuld in een plastic cape aan de Gatorade, sinaasappel, drop, bouillon, banaan enz. Met zure benen; moe, maar voldaan.

Een uur later stonden we alweer langs de kant om onze collega-lopers aan te moedigen. Een enorme wolk aan kleurige lopers trok aan ons voorbij en af en toe hoorden we uit de menigte een enthousiast: “Kariiiin!” “Marjaaaaan”. Nadat iedereen gepasseerd was beloonden we onszelf met een drankje bij een knapperend haardvuur. De bank werd steeds voller, het werd steeds gezelliger en er werd druk kennisgemaakt en bijgepraat. Al snel kwamen de smartphones tevoorschijn om de eindtijden te checken. Die vielen, gezien de avontuurlijkheidsgraad, alleszins mee. Annefloor kreeg even een wegtrekkertje toen bleek dat de winnaar van de 10 km dezelfde eindtijd had behaald als zij op de 5km.  Dat deze meneer wellicht over iets meer talent, jeugdigheid en trainingsuren beschikt, vergat zij pardoes. Een glühweintje doet wonderen en deed de pijn vergeten.

Met de boot van 16.30 uur kwam er een einde aan een gezellige dag vol avontuur en een mooie eindtijd in het boekje. De Adventurerun 2011 zat er weer op. Met dank aan Karin en Arjen voor hun onmetelijke enthousiasme en aanmoediging.

Marjan Mulder.

Oudjaarsdag 31 december.

Op oudjaarsdag, zaterdag 31 december gaat de training gewoon door!
Na afloop van de training appelflappen en koffie!

ADVENTURERUN 2011

Adventure Run 2011

Het parcours

Een veerboot vol lopers; een opgewonden sfeer, rumoer, gekakel. Je zal er maar als niet loper tussen zitten. De gesprekken gaan over prestaties, over trainingen, blessures, over de juiste kleding en over wat deze dag ons zal brengen.  Ik luister met een half oor, terwijl er boven het Wad een inktzwarte lucht hangt. In gedachten laat ik het parcours voor de zoveelste keer in mij omgaan. De start, het bos en de duinen met de steile klimmetjes en de scherpe bochten, het kale stuk naar het strand, de strandopgang en dan stokt het. Het strand....het boezemt ontzag in. Hard of zacht, wind tegen of mee, hoog of laag water, het maakt een enorm verschil. Wat geen verschil maakt, is de afstand; ruim 5 kilometer op dat vermaledijde strand! Het is en blijft een zware opgave. Dan verlaat ik het strand, weer duinen, langs de camping en dan de polder en de waddendijk op weg naar Buren. Geen beschutting. En dan nog van Buren naar Nes. Een warm onthaal, dat staat als een paal boven water, want dat hebben ze beloofd in de laatste Nieuwsbrief.

De veerboot meert af; ongeduldig getrappel. De zon laat zich inmiddels af en toe even zien. Dat stemt tot optimisme. De wind waait vanuit het westen en is matig tot krachtig. In “colonne” wandelen we naar de sporthal.

Meten is weten

Ik sta aan de start, dicht opeen gepakt. Het is fris, waterig koud, af en toe wat zon. Niemand staat stil. Er worden nog wat raadgevingen links en rechts rondgestrooid. De speaker vertelt ons dat we over 5 minuten vertrekken. Van mij mag het, ik ben er klaar voor. En dan die knal. Niemand om mij heen zegt nog een woord. Langzaam schuifelen we wat naar voren. Steeds wat sneller. Ik passeer de tijdmeting en druk op een knop van mijn “horloge”, want zonder dat kun je niet hardlopen. Garmin, Nike, Polar of welk merk dan ook. Vrijwel iedereen bezit zo’n calculator. Lopen maar, dat zou je haast vergeten. Veel publiek. Aanmoedigingen. Lopen! Naast mij wordt verteld dat we 12 kilometer in het uur halen en dat het volgens planning is. Waaruit ik de conclusie trek dat mijn buurman op zijn “horloge” heeft gekeken. Het is een bevestiging van wat ik al vast stelde: “zonder zo’n ding kun je niet hardlopen”. Toch heeft het ook nut “zo’n ding”. Ik weet dat ik dit tempo, van 12 km, niet vast kan houden. Ik neem mijn buren goed in mij op. Zwart shirt, lange mouwen, een lange broek en Nike schoenen in zwart en rood. Die ander in een rood shirt, lange mouwen, een haarband in lichtgevend geel/groen en schoenen die ik niet thuis kan brengen. Beiden bril dragend. Ik kom ze vast wel weer tegen. We zijn pas aan het begin stel ik met genoegen vast. Dat ik dat tempo niet kan volgen, blijkt al bij de volgende bocht. Langzaam maar zeker lopen ze, naast elkaar, voor mij uit en verder weg. Ik loop 5 minuten en 20 seconden over een km; dat is 11 km en nog wat per uur. We verlaten het dorp en duiken het bos in. Het is goed uitkijken, modder, korte en steile klimmetjes, een bochtig parcours en een gretige horde lopers. Er liggen takken en er zijn verraderlijke stronken en kuilen die onder een bladerdek schuil gaan. Iedereen probeert zijn ritme te vinden. Als we het bos verlaten op weg naar het strand word ik ingehaald. “Hé meeloper, jij ook hier?” Ik antwoord kort en zakelijk dat het klopt. “Of ik lekker loop”, vraagt-ie. Ik bevestig dat. Ook als ik slecht zou lopen had ik dat gezegd. Je moet nooit het achterste van je tong laten zien. Eerst de finish en dan je eindtijd in je opnemen en daarna vergenoegd meedelen dat je een p.r. gelopen hebt. Of ......met een zuur gezicht vertellen dat het een zware tocht was. Dat is dan een eufemisme voor een teleurstellende tijd. Maar zover is het nog lang niet. “Succes”, roep ik hem nog na, want ook hij loopt mij met gemak voorbij. Je moet wel een incasseringsvermogen hebben als hardloper! Ik weet dan nog niet dat hij een geweldige inzinking zal krijgen.

Onderweg

Ik haal links en rechts wat lopers in. Dat stelt me gerust. Ik zal niet als laatste binnen komen. Bij de strandovergang heb ik mijn ritme te pakken. Mijn tempo is iets omhoog gegaan. Op het strand is het ieder voor zich. Overleven is het motto. Af en toe een blik naar links naar zee. Dan weer strak naar beneden kijkend naar het ietwat natte zand. Het is een heel eind. Ik zie voor mij een lang gekleurd lint lopers. Zo ver ik kan kijken zie ik niemand rechtsaf slaan naar een duinovergang, naar de verlossing. Het is zwaar. Ik besluit aan te haken bij een groepje van vier. Misschien brengt dat verlichting. We zwoegen voort. Gelukkig hebben we de wind in de rug. Dat maakt het dragelijk. Ik slaak een zucht van verlichting als we eindelijk omhoog gaan het duin op. De klim naar boven is voor velen een beproeving. Onze groep valt uiteen. Eenmaal boven kan het herstel beginnen. Maar dat duurt nog even. We slaan rechtsaf. Wind tegen en weer een hellend vlak. Maar eenmaal boven hervind ik mezelf snel. Het tempo zit er weer goed in. Ik nader het 10 km punt. Mijn tijd valt niet tegen. Ik denk dat het zwaarste deel van “de rit” erop zit. We buigen af in zuidelijke richting.  De wind schuin achter. Tot mijn verrassing ontwaar ik “een vriend”. Ik kan een gevoel van lichte triomf nauwelijks onderdrukken. Als ik even later naast hem loop en hem in het gezicht kijk, zie ik dat hij het zwaar heeft, heel zwaar. Hevig hijgend, een verwilderde blik en een moeizaam gestamp. Dan laat ik hem aan zijn lot over. Zijn euforisch “hé, meeloper, jij ook hier” aan het begin van het parcours krijgt geen vervolg. De waddendijk nadert. Nu de wind recht van voren. Het is niet anders. Ik ben ruim over de helft. Het veld lopers ligt behoorlijk uit elkaar. Ik ben volledig op mezelf aangewezen. In mijn hoofd is het een wirwar van gedachten. Het is koud, de wind is vervelend en beschutting is er niet. Links de Waddenzee en rechts de polder. In de verte ontwaar ik het silhouet van Buren. Het lopen gaat automatisch, de benen voelen goed, het tempo van rond de 5.15 minuten per kilometer kan ik niet goed vast houden. Geregeld word ik ingehaald. Soms lukt het me om aan te haken. Helaas maar voor even. Ik heb het gevoel dat ik voort ploeter. Tot overmaat van ramp gaat het regenen en hagelen. Gelukkig maar van korte duur.



Naar Buren

Dan moeten we naar rechts, we naderen Buren. Een eindje voor mij herken ik mijn kwelgeesten van aan het begin met hun 12 kilometer per uur tempo. Ze lopen nog maar een twintig tot dertig meter voor mij. Ik moet ze voorbij. Het tempo gaat wat omhoog. Het kost wel moeite, maar het gaat. Als ik bij ze ben, blijf ik er achter. Als we Buren verlaten, ga ik er langzaam maar zeker voorbij. Een licht euforisch gevoel heeft zich van mij meester gemaakt. Er was aardig wat publiek op de been. Muziek en een enkele aanmoediging schalden door het dorp Buren en dat heeft mij vleugels gegeven. De laatste 2 kilometer zijn aangebroken. Dat is maar goed ook. Eerlijk is eerlijk de vermoeidheid begint behoorlijk de kop op te steken. Toch weet ik het tempo voor mijn doen hoog te houden.
Frank Klasen en Peter Yntema op het strand

Het einde nadert

Aan de rand van Nes, met nog een kilometer te gaan, weet ik dat het een zware halve marathon is die ik niet in een persoonlijk record zal volbrengen. Het strand, dat vermaledijde strand, dat heeft erin gehakt. Het kale stuk langs het Wad was ook niet voor de poes. En vergeet vooral niet het begin in het duin- en bosgebied. Nog een 200 à 300 meter met een dicht opeen gepakt publiek langs de kant. Ik pers er nog iets uit wat ik zelf een sprintje zou willen noemen.

Ik druk op een knop van mijn calculator. Een zucht van verlichting. Het is voorbij.

Nawoord

Als de indruk gewekt is dat er leedvermaak in het spel was bij het inhalen van een of meer lopers, dan klopt dat. Als de indruk gewekt is dat ik nooit ben ingehaald, geloof het niet. Niets is minder waar. Ik ben voortdurend ingehaald. Dat blijkt ook wel uit de gelopen tijd en de uitslag. Je mag gerust vaststellen dat ik het zwaar heb gehad. De omstandigheden waren niet echt optimaal, veel wind en een lage temperatuur, een stevige bui met hagel, maar dat ligt ook voor de hand zo midden in december. Of het gezellig was? Of ik genoten heb? Nou en of!

Loopgroep Sneek was vooral op de 5 en 10 km sterk vertegenwoordigd. Hulde voor  Arjen en Karin! Zij maakten ons wegwijs, zorgden voor een warming up en spraken ons moed in.

Meeloper

vrijdag 16 december 2011

De galamadammen Run, 11 december.

De Galamadammen Run

Het is zondag de 11de december. Op de agenda van de loopkalender staat de Galamadammen Run voor Kikka vermeld. Voor elk wat wils met 5, 10 en 16,1 kilometer. Aangezien het hardloopvirus zich heeft genesteld binnen Loopgroep Sneek is er geen ontkomen aan voor een aantal van  ons. Voor de start beperkt  het gespreksonderwerp zich tot de keuze voor 16,1 of 10 kilometer. We nemen cafeïne als doping, een banaan voor de energie en water om het vochtverlies te compenseren. De tijd begint de dringen. Anton Stokman, Durk Brouwer, Pieter Wijnja en Meeloper gaan voor de 10, alleen Peter Yntema stort zich op de 16,1. We doen net of we gaan inlopen, want dat hoort erbij. Het gezicht dat we tonen, verraadt een bepaalde graad van deskundigheid en nonchalance. En wij zijn niet de enigen. We sluiten aan voor de start. Wat ons betreft kan het sein op groen; wij zijn er klaar voor, maar de organisatie blijkbaar nog niet. Het is niet geheel duidelijk waar we precies moeten starten.  Maar dat doet er ook eigenlijk niet zoveel toe.

Het parcours

Het is een prachtig parcours dat voor ons ligt. Eerst de tunnel en daarna het uitzonderlijk mooie landschap van dit stukje Gaasterland richting Bakhuizen. Vervolgens het kale stuk naar het Finkebosje met rechts het uitzicht op het wat hoger gelegen Hemelum. Daarna richting Rijs om na een 500 meter rechtsaf te slaan. Eerst dan realiseer je je dat dit toch echt wel een bijzonder stukje Friesland is, want je moet omhoog die keileembult op om Bakhuizen te bereiken. En wanneer je Bakhuizen verlaat richting Hemelum dan “daal” je langzaam maar zeker af om langs de Morra naar de Galamadammen te gaan. Eenmaal door de tunnel zit de 10 kilometer erop. De 10 Engelse Mijlen brengen je opnieuw langs de Morra, maar dan aan de Koudumer kant. Ook daar ervaar je het hoogte verschil om Koudum te bereiken. En tenslotte het laatste traject naar de Galamadammen.

Onderweg

Als het startschot heeft geklonken gaat het los. Wat er vooraan gebeurt, laat zich raden. Ongetwijfeld gaat er weer een aantal hard van door. Het zijn de wedstrijdlopers die voor de prijzen gaan. De rest zet zich toch iets anders in beweging. Het gaat sowieso wat langzamer, waarbij het excuus de drukte en het gedrang als alibi opgeld doet. Laten we eerlijk zijn qua looptechniek kunnen velen van de recreatiesporters wel wat leren van de wedstrijdlopers. En ook de extra kilo’s die hier en daar zichtbaar zijn boren elke illusie om zich te kunnen meten met die groep de grond in. In een wedstrijd ben je elkaars concurrent, in een recreatieve loop ben je elkaars lotgenoot. Als recreant let je veel meer op jezelf en leg je je toe op  het behoud van lijf en leden en op de eigen prestatie. Alhoewel......ook de recreant is er niet vies van om sneller, beter en harder te lopen dan een aantal zelf gekozen tegenstanders en de eigen eindtijd met die van anderen te vergelijken. Het zijn deze gedachten die mij door het hoofd spelen, terwijl we het aquaduct hebben verlaten. Ik concentreer me op de omgeving, want ik loop voor mijn plezier. Ik moet een rustig tempo aan houden, want volgende week zaterdag wacht de halve marathon op Ameland. Maar het gaat zo ontzettend lekker, leuk en licht dat ik me laat verleiden om mee te gaan “die man met die grote passen” die zojuist naast me is komen lopen. We passeren het Finkeboskje. Inmiddels vormen we een groepje van een man of zeven. We wisselen wat gegevens uit over het weer en bevragen elkaar over de te lopen afstand. Ik ben niet de enige voor de 10. Even later slaan we rechtsaf een smal fietspad op. We kunnen net met twee man naast elkaar lopen. Passeren zit er niet in. Als je het wel doet, riskeer je  een blessure, want takken, boomstronken, modder, paddenstoelen en grote kuilen vormen het gevaar. We lopen een langzamer groepje achterop en het tempo zakt. Als het fietspad overgaat in een asfaltweggetje valt de groep helemaal uiteen. Het tempo gaat weer wat omhoog. Even later loop ik vrijwel alleen. Een scherpe bocht naar links, omhoog, even later naar rechts om Bakhuizen binnen te lopen. “In de verte”, op zeker honderd meter loopt een groepje. Bij iedere bocht verlies ik het groepje uit het oog.  Achter mij hoor ik iemand langzaam maar zeker dichterbij komen. Als ik Bakhuizen verlaat, sluit hij zich bij mij aan. Zonder overleg trekken we gezamenlijk verder naar Hemelum. Nog voor we het fietspad op gaan naar de Morra dichten we de afstand naar de groep voor ons. We wijzen elkaar op het mooie uitzicht en zetten de sokken erin. We hebben de wind in de rug en dat komt toch wel goed van pas. Dan duiken we de tunnelbak in voor een laatste inspanning. Als ik de tunnel uitkom hoor ik de speaker een tijd van 51 minuten en nog noemen. Enige verbazing maakt zich van mij meester. Voor het eigen gevoel heb ik beter gelopen dan ooit op de 10 kilometer; ik liep toch zo lekker en licht en alleen op de eerste kilometer ben ik ingehaald door echte hardlopers? Als ik finish even later passeer en op mijn horloge kijk, zie ik met verbazing dat ik 10,51 kilometer gelopen heb. Dat verklaart veel! Als ik dan aan deze en gene vraag hoever zij gelopen hebben dan hoor ik niets anders dan “zo rond de 10 en half en nog wat”.  Maar dit gegeven doet niets af aan het feit dat iedereen zich heel enthousiast uitlaat over het schitterende en afwisselende parcours. De Galamadammen Run is een aanrader!

Meeloper

Uitslagen 10.2km    Frank Klasen  52:47   Pieter Sien Wijnja  53:52   Durk Brouwer  1.01:10
Anton Stokman  1.02:22      16.1km  Peter Yntema  1.22:36



dinsdag 13 december 2011

Adventurerun Ameland

ADVENTURE RUN         dagprogramma

Zaterdag 17 december

Warming up, verzamelen voor de sporthal in Nes.


                 w.u.            naar de start          start 

 5km        11.30         11.55                      12.15

10km      12.40         13.00                       13.25 

21.1km  13.05          13.25                       13.45 

Voor vragen : a.visserman@gmail.com

Training zaterdag 17 december

IVM DE ADVENTURE RUN OP AMELAND IS ER OP ZATERDAG 17 DECEMBER GEEN TRAINING!

Winterloop Sneek

Uitslagen Winterloop Sneek, 4 december 2011

33:42 Erik Bouma                                               48:39 Hindrik Drenth

43:01 Ysbrand Valkema                                     48:39 Baukje Smink

43:09 Peter Yntema                                            50:05 Irene Kriele

48:20 Anthoon Haagsma                                    52:45 Anneke Toering

48:30 Onno Thooft                                             1.04:27 Ella van der Feer

dinsdag 6 december 2011

Sinterklaasloop Bolsward

Uitslagen Sinterklaasloop Bolsward, 28 november.

Erik Bouma                        28:10                            Annemat Lukkes                        44:00

Ysbrand Valkema              35:09                            Houkje Heida                             44:00

Frank Klasen                     37:01                            Elly Bos                                      44:02

Tineke Algra                     38:20                            Jeltsje Hoeksma                          45:21

Hindrik Drent                   41:40                            Esther Vellinga                           46:10

Baukje Smink                  42:19                             Geeske Kuipers                          47:32

Allard Oosterhaven         43:00                              Titia de Groot                            51:39

Irene Kriele                     43:07                              Ineke de Jong                             51:39

Nog toe te voegen: Anton Eppinga                40:48
                               Pieter Siem Wijnja          40:49
                               Durk Brouwer                 43:14

dinsdag 29 november 2011

Sinterklaasloop Bolsward

De Sinterklaasloop

Het is me goed bevallen die Sinterklaasloop vorig jaar in Bolsward. Dit jaar kan ik geen enkele reden bedenken om niet opnieuw deel te nemen. Het is een mooie afstand, zo’n 7,5 kilometer in het donker, om met elkaar leuk en veilig te lopen daar in Bolsward. Inschrijven is mogelijk vanaf 18.00 uur. Dat is lang niet voor iedereen een geschikt tijdstip. Het loopt storm (met krap 300 deelnemers) zo rond kwart voor zeven. Toch kan iedereen kan zich “op tijd” inschrijven, dankzij de flexibele organisatie. Het is ruim na zevenen als Sinterklaas in hoogst eigen persoon het startschot lost. Loopgroep Sneek is goed vertegenwoordigd. Reflecterende kleding is verplicht.
Startschot door Sinterklaas
Het weer is goed; weinig wind, een frisse temperatuur en geen neerslag. Voor ons als lopers is het goed uitkijken. Onvoorstelbaar hoeveel obstakels je tegen kunt komen op straat. Een paaltje hier, een stoeprandje daar, wat tegels die wel heel erg ongelijk liggen, dan weer een vergeten container of een laag hekje ter afscheiding. Je verzint het niet, het staat of ligt er allemaal. Het motto is dan ook: “zorg ervoor zonder kleerscheuren de eindstreep te halen en de tijd doet er minder toe”. Zo gezegd, zo gedaan.

De maan schijnt door de bomen en we lopen de sterren van de hemel. De route brengt ons voornamelijk langs de buitenkant van Bolsward. Lange rechte einden ontbreken en hier en daar een bruggetje voor het hoogte verschil. Er staan onderweg voldoende begeleiders om ons op tijd te waarschuwen voor een “oneffenheid” in de route en om het gemotoriseerde verkeer op afstand te houden. Hulde voor de organisatie. Sint en zwarte Piet staan ons op te wachten bij de finish. De gelopen tijd wordt afgeroepen en is er ook nog wat te drinken.

Als je dan nog even het blauwe papiertje voorziet van je naam en de gelopen tijd dan kun je met een voldaan gevoel en een roomboter banket letter huiswaarts gaan.

De gelopen tijden zijn terug te vinden op de website van Lange afstandlopers Bolsward (www.labbolsward.nl)

Meeloper

maandag 28 november 2011

Slachterin Wommels

Peter en Bert op de Slachtebrug
Op zaterdag 26 november werd de Slachterin in Wommels

gelopen. Er stonden maar liefst 300 deelnemers aan de start in

Wommels. Loopgroep Sneek werd vertegenwoordigd door

Bert Rienstra en Peter Yntema.

Uitslagen:

21 kilometer

Peter Yntema     1.51:55   debuut
Bert Rienstra      1.55.12

Informatie avond over sportvoeding


Informatie avond over sportvoeding woensdag 30 november a.s.
                                                                       

Zoals de meesten van jullie misschien wel weten werk ik al enige tijd met Herbalife producten.

Met Herbalife kun je aankomen, afslanken, meer energie krijgen en fitter worden. Daarnaast kun je herbalife ook heel goed gebruiken als sportvoeding.

Herbalife bestaat al 30 jaar, maar sinds kort is er een hele nieuwe sportvoedingslijn ontwikkeld. De herbalife 24 producten.  Voor info kijk eens op  www.herbalife24.nl.

Voor iedereen die geïnteresseerd is in sportvoeding en wat voeding voor je lijf kan betekenen als je sport, is er nu een informatie avond, volgende week woensdag 30 november om 20.00 uur in Hotel  Amicitia Sneek. De avond is geheel vrijblijvend.

Als je wilt komen stuur dan even een mailtje naar nsbc@planet.nl  of stuur een sms naar

 06-10275904. 

Ik zou het leuk vinden als ik een aantal van jullie mag ontvangen!

Groetjes Irene Kriele.






maandag 14 november 2011

Sinterklaasloop

Elk jaar gaat er een flinke groep hardlopers van Loopgroep Sneek naar de Sinterklaasloop in Bolsward. Dit jaar wordt de Sinterklaasloop gehouden op maandag 28 november. Inschrijven vanaf 18.00 in Sporthal Middelzee. De laatste jaren is deze loop enorm populair geworden er er verschijnen ieder jaar weer meer lopers aan de start, ruim 220 deelnemers over een afstand van 7,5km.
Een reflecterend vest of verlichting is verplicht! Er is geen wedstrijdreglement verbonden aan deze loop en iedere deelnemer ontvangt uit handen van Sinterklaas zelf een smakelijke herinnering. Er is kleed en douche gelegenheid in de sporthal. Start 19:00 uur bij sporthal De Middelzee. Inschrijfgeld: 4,- euro.

Sinterklaasloop, Bolsward: start 19.00 uur, afstand 7,5km.

Marderhoekloop

Peter Yntema
In het prachtige Gaasterland werd afgelopen zaterdag 12 november de Marderhoekloop gelopen.
Aan de start stonden drie leden van Loopgroep Sneek.
Uitslagen: 16.1 Peter Yntema    1.23:17
                10.3 Durk Brouwer       58:56
                  4,8 Jeltsje Hoeksma   27:10



                     Leeuwarden, Groene Ster.
                     1e Runningcenter Cross
                     10.0   Tom Mollinga  51:10





Vraagteken ?

Als het even kan ga ik graag op  mijn "vrije,, zondag even naar een hardloopwedstrijd in de omgeving kijken. Zo ook afgelopen zondag? Een aantal lopers van onze loopgroepen stonden aan de start, dus het is snel alweer een en al gezelligheid. Er was een loper van Loopgroep Sneek aanwezig! Deze was wel erg ver uit de buurt! Duidelijk was dat tijdens de Berenloop een loper een grote indruk op de rest heeft gemaakt!
Je kunt je hoofd laten hangen en je gewonnen geven? Maar deze hardloper van Loopgroep Sneek heeft hele andere snode plannen. Zoete wraak? Duidelijk is het wel dat hij een plan heeft uitgestippeld en zal toeslaan als de tijd daar rijp voor is! Zoals afgesproken doe ik over plaats, eindclassering en tijd geen nadere mededelingen. Ik wacht met plezier op de eerstvolgende clash?

Een trainer, op een geheime locatie?

Mijn Berenloop en Marderhoekloop

De schaduw waar onze meeloper een tijdje terug over schreef klopte precies bij mijn gevoelens over de Berenloop. Twijfelend en ontwetend wat me te wachten stond ging ik van start. "Rustig aan"zei Karin nog vlak voor de start. "Bist der klear foar oude" vroeg Arjen. Onderweg genietend van de sfeer en omgeving kwam ik op het strand waar het zwaar lopen was. Tot dat moment ging het best wel lekker, zat redelijk op mijn tempo en pakte de verzorging waar dat mogelijk was. Na 16 kilometer ging het licht uit en moest ik even wandelen, even later ging het weer en kwam ik aan in West Terschelling. Ella en Arjen moedigden nog even aan en vingen mij op na de finish. Een prachtig weekend en een ervaring rijker kijk ik nu alweer uit naar 4 november 2012, de 16e Berenloop. Als het licht dan niet weer uit gaat zit er meer in dan dit jaar.

Wat bezielt een mens om een week na zo'n inspanning alweer mee te doen aan een wedstrijd? Verslaving, verdwazing, ik weet het niet, maar leuk is het hardlopen wel, misschien dat dat het is.
Op 12 november reed ik 's morgens naar Oudemirdum om daar de 10.3 km mee te lopen van de Marderhoekloop. Bij de inschijving wat ervaringen uitwisselen onder het genot van een kop koffie met andere lopers, zo heeft een ieder zijn eigen beleving, prachtig. Een mooie route door de bossen van de Bremer Wildernis en Nieuw Amerika. Ik kon goed mijn eigen tempo houden en hier en daar aan pikken bij andere lopers. Op het laatst nog even een heuveltje op de Beukenlaan, linksaf en een sprint naar de finish. Op 58.56 ging ik over de streep en pakte een bekertje boillon en liep nog eventjes uit. De verzorging was onderweg en na de finish weer uitstekend geregeld door Jan cs. van SV Friesland.

De Olympiër.

donderdag 10 november 2011

De Berenloop, leuk lopen

Een uniek parcours en dat is het. Het is de sfeer rondom en de afwisseling in het parcours van de halve en de hele marathon. Er wordt gelopen over asfalt, over schelpenpaden en over het strand. Het strand onberekenbaar hard en zacht en de wind heeft er vrij spel, iedere loper heeft er ontzag voor. En dan die gemene klim, wanneer je het strand verlaat, daar bij paal 8. Voor de toeschouwers een prachtige plek om de lopers te zien lijden. Daarna nog een kuitenbreker om de duinen te verlaten en vervolgens het vals plat op de Longway. Eenmaal in West aangekomen word je door de muziek en door de aanmoediging van het publiek naar de eindstreep gedragen. En als de finish in zicht is, loop je de laatste 75 meter over de rode loper en vergeet je alle ontberingen. Het is al met al een geweldige ambiance voor deelnemers en supporters.
Terschelling vanaf de Stortemelk
De hele marathon werd winnend afgesloten in 2.32:50, de halve in 1.10:35. Mooie tijden, maar voor recreanten niet binnen handbereik. Toch gaat het niet alleen om een wedstrijd met een winnaar, dat kan er tenslotte maar een zijn. Er zijn ook zo'n 3300 recreatieve lopers, waaronder een 15 tal vanuit Loopgroep Sneek voor de halve marathon. Hoewel het recreatieve aspect en het loopplezier overheerst, is men ook niet vies van het competitie element. Je houdt elkaar onderweg, het eigen en andermans tempo goed in de gaten. Dat je door een voor jou onbekende wordt voorbij gelopen is tot daar aan toe. Het wordt pas erg als een van jouw groep de euvele moed heeft je zijn hakken te laten zien. Natuurlijk, Erik is voor ons een buiten categorie. Zijn trainingsarbeid in een select groepje heeft in deze Berenloop zij vruchten afgeworpen, resulterend in een duidelijk persoonlijk record van 1.24:12. Maar de rest ontloopt elkaar niet zoveel. Of toch? Sytze Hillbrand heeft bewondering afgedwongen met een tijd van 1.43:08 Ook nog acceptabel dat-ie ons er uitloopt. En vergeet Tom Mollinga niet met een persoonlijk record van 1.46:36. Maar de rest............ die heeft ook laten zien dat zij het beste uit zichzelf hebben gehaald. En als de verhalen mag geloven, waarom ook niet, heeft iedereen met veel plezier gelopen en genoten, een inzinking gehad en is er ook weer bovenop gekomen. Er zijn persoonlijk records gesneuveld en voor hen die voor het eerst hebben meegedaan is heet een onvergetelijke ervaring geworden.
Druk gepraat
Een paar minuten voor de start is het, zoals bij al die "grote"evenementen, een druk gepraat en wat geschuifel, een laatste goede raad wordt uitgedeeld en meetinstrumenten worden in de gaten gehouden. Als het startschot is gevallen zet de meute zich in beweging. Een elleboogje hier en een duwtje daar, het mag de pret niet drukken, tenslotte zoekt iedereen zijn/haar plek. Langs de Brandaris en dan links af naar de buitenkant van het dorp richting haven. Het vals plat is een peulenschil zo aan het begin. Dan langs het wad en een blik werpen over het Groene Strand en plotseling is er ruimte om te gaan. Even later rechts de jachthaven,  en dan links boven de Zeevaartschool en dan verlaat je de wadkant. De klim bij Stayokay verloopt niet voor iedereen even gemakkelijk, dat belooft een zware dag te worden. Daarna het vlakke stuk naar Midsland. Je loopt heus niet alleen, maar je collegae vanuit de Loopgroep zijn in geen velden of wegen meer te bekennen. Je worstelt met je gedachten; "lopen ze voor me, lopen ze achter me?" Je weet het niet en een paar minuten lang graaf je in je geheugen. "Waar stonden ze bij de start, heb ik ze gezien toen ze mij voorbij liepen, of ben ik ze soms voorbij gelopen?" het is even om gek van te worden. Maar dan herpak je je zelf, want lopen is het motto en je ziet wel hoe het eindigt. En dat is maar het beste ook. Want je loopt mee in de Berenloop, dat unieke loopevenement. In de dorpsstraat van Midsland is het gezellig; publiek en muziek, op de terrassen zitten ze al aan het bier. Gelukkig, voor je het weet ben je het dorp uit op weg naar Formerum. En ook daar veel toeschouwers, versierde huizen en muziek. Je nadert het tien kilometerpunt; je kijkt voor de zoveelste keer op je "horloge". Je stelt tevreden vast dat het wel aardig gaat.Even later in noordelijke richting ."Gaan we nu naar het strand? Neen, zover is het nog niet. Eerst nog naar Midsland aan Zee. Weet jij of het strand hard of zacht is? Geen idee! Dat zie je vanzelf wel", hoor ik naast mij. De karavaan gaat voort. Af en toe duikt iemand de berm in om wat overbodige ballast kwijt te raken. Bij de verzorgingspost stopt een enkeling om wat te drinken. Anderen grijpen al lopend een beker of een spons en proberen wat vocht binnen te krijgen. Hier en daar wordt wat gas terug genomen. Is het angst of spaart men de krachten voor het strand? Bij de strandovergang staan veel toeschouwers. Eerst wat omhoog om daarna "af te dalen"in het rulle zand naar het strand. Velen zij je voor gegaan; het pad is geëffend, denk je even. Maar niets is minder waar. De wind is ons gunstig gezind, schuin achter en dat is maar goed ook, want het loopt zwaar. Het is een voortdurend zoeken naar een stevige ondergrond.

Durk
De klim naar het strandhotel nadert; je voelt opluchting. Zo direct verlaat je het strand. Aan de voet van de duin zakt je tempo. "Kleine pasjes", dat was het advies van Arjen. Je was het even vergeten. Maar het werkt. Om je heen strompelt een enkeling omhoog. Je kijkt strak naar de grond en je hoort het publiek nauwelijks. Dan kom je op het verharde gedeelte. Een zucht van verlichting kun je niet slaken, want het gaat het gaat nog steeds omhoog. Boven op de top zie je de rest van het parcours voor je. Nog steeds geen opluchting. Eerst naar beneden en dan weer omhoog. Hoe verzinnen ze het. De tweede klim is minstens zo zwaar, maar even later is het achter de rug en maak je je op voor de  laatste kilometers. De wereld om je heen ziet er weer aangenaam uit . Je volgt het fietspad en als vanzelf kom je op de Longway. Daar wordt je met de neus op de feiten gedrukt. Wat gaat het moeizaam. En dan weet je het weer: VALS PLAT. Als je niet oppast sloopt het je. Je hoort gesteun en gekreun. Je stelt met genoegen vast dat er meer zijn die het wat moeilijk hebben. Aan alles komt een eind, zo ook aan deze martelgang. Je passeert een enkeling, je haakt aan bij een groepje. Hier en daar wat publiek. Een enkele aanmoediging hoor je, maar het dringt niet meer tot je door. Dan is het dorp daar. Good old Jan Kooistra verwelkomt je. Onvermoeibaar spreekt hij je moed in voor de laatste kilometer. Bedankt Jan! Je denkt, je hoopt dat je rechtdoor gaat naar de finish. Maar niets is minder waar. Je moet linksaf. Weer langs de haven. De vermoeidheid heeft je in de greep. Je kijkt strak voor je uit. Je volgt het parcours naar rechts, je zucht, weer een klein klimmetje, een scherpe bocht naar links, direct naar rechts. Wat een smal straatje denk je nog en dan nog een scherpe bocht naar rechts..........De rode loper, aan beide zijden hekken om het parcours vrij te houden. Muziek, vanuit een luidspreker hoor je dat er weer iemand is gefinisht. Je kan een lach niet onderdrukken. Je hebt het gehaald. Een zucht van verlichting. Je bent natuurlijk tevreden met je tijd. Het was weer geweldig.
Judith
En dan die afsluiting, 's avonds bij Hessel. Wat een sfeer, wat een champagne, wat een meezingers. Vermoeidheid telt blijkbaar niet. Je heft het glas en brengt een toost uit op een prachtige loopevenement, op een leuk weekend en op Arjen die met zijn trainingssessies jou heeft klaar gestoomd om weer een persoonlijk record te lopen. Het is toch leuk en succesvol lopen samen met Loopgroep Sneek op Terschelling!

Meeloper.



Uitslagen:

21 kilometer                                                                   Breakfastrun 5 kilometer
1.24:12  Erik Bouma PR                                                23:56
1.43:08  Sytze Hillbrand Boschma PR                          23:56
1.46:36  Tom Mollinga PR                                            -
1.49:21  Frank Klasen PR                                              25.23
1.53:41  Pieter Klasen PR                                              24.18
1.54:28  Pietie Visser debuut                                         -
1.56:11  Tineke Algra PR                                              26.32
2.01:34  Minne Wiersma PR                                          -
2.03:07  Hindrik Drenth PR                                           -
2.03:28  Margreet van de Meer                                     26.32
2.05:46 Onno Thooft                                                     -
2.07:42 Ernest Dik debuut                                             -
2.26:13 Durk Brouwer debuut                                       -
2.45:49 Judith Goudswaard  debuut                              -
-            Jelte van Berg                                                   26.32
-            Doutzen Ouderkerken                                      31.41
-            Ella van der Feer                                              33.14


Nawoord:
Graag willen Karin en ik alle deelnemers van Loopgroep Sneek, supporters, onze gasten uit Brabant, die dit weekend  tot een groot succes hebben gemaakt bedanken voor hun inzet en passie. En volgend jaar staan we natuurlijk met nog meer deelnemers van Loopgroep Sneek aan de start van de 16e Berenloop!

Met sportieve groeten Karin & Arjen.



MARDERHOEKLOOP 12 NOVEMBER IN OUDEMIRDUM

16e Marderhoekloop 12 november in Oudemirdum Gaasterland.

Traditioneel is er een week na de Berenloop op de Terschelling de Marderhoekloop in Oudemirdum Gaasterland. De trimloop wordt georganiseert door SV Friesland.

Een prachtige loop met parkoersen door de Gaasterlandse bossen o.a. de Bremer Wildernis en Nieuw Amerika.

De start van deze Marderhoekloop is om 11.00 nabij dorpshuis It Klif, Hegewei 16. De hardlopers kunnen kiezen uit 4.8 - 10.3 - 16.1 km

Vanwege het in aanbouw zijnde Dorpshuis It Klif is er geen douchegelegeheid, een kleedgelegenheid is wel aanwezig.

woensdag 9 november 2011

Winterloop Schuttersveld

Een druk weekeinde, naast de Berenloop op Terschelling werd afgelopen zondag 6 november ook weer de eerste Winterloop gelopen. Een zevental hardlopers van Loopgroep Sneek stonden aan de start.
Jeltsje Hoeksma

Uitslagen Winterloop Schuttersveld
Ysbrand Valkema   41:16
Bert Rienstra           43:34
Irene Kriele             49:29
Athoon Haagsma    49:55
Baukje Smink         51:42
Anneke Toering      53:13
Jeltsje Hoeksma      53:25

De volgende Winterloop wordt op zondag
4 december gelopen. Start: 11:00

woensdag 2 november 2011

Arjen goes over sea

Daar stond-ie dan op de pier in Holwerd in een mistroostig weer te wachten tot hij zijn kudde bijeen had. Druk groetend en namen afstrepend. November kunstmaand op Ameland is deze dag niet besteed aan deze groep. De sportieve uitrusting van de deelnemers in aanmerking genomen is dat ook niet verwonderlijk. Alhoewel er een prachtige kunstroute over het eiland is uitgezet die op zich de moeite van een trainingsloop waard zou kunnen zijn. De stemming zit er goed met de kunst van het lopen als onderwerp. Het loopt al tegen half 10 als Arjen iedereen richting boot dirigeert. Gedwee lopen we achter elkaar aan. Zonder kaartje de controle passeren kost geen moeite. Neen, dat laten we over aan degene die tellend probeert te controleren of er niet gefraudeerd wordt. De wanhoop van de
controleur loopt gaande weg op. Het is ook onbegonnen werk een groep enthousiaste hardlopers een voor een te tellen. Op de boot is het druk en de reis verloopt voorspoedig. Op het eiland aangekomen gaat bijna iedereen lopend naar de sporthal in Nes. Een enkeling heeft voor vijf euro een fiets "besproken"; uit voorzorg! Want, na afloop, als het pas echt gezellig wordt op het terras in Nes en wanneer iedereen zijn/haar prestatie van die dag wil toelichten, dan wil men het vertrek zo lang mogelijk uitstellen. Een fiets biedt uitkomst om het geplande tijdstip de boot te halen. Maar zover is het nog niet.
Sport Promotie Ameland is verantwoordelijk voor de organisatie. En dat loopt gesmeerd. Als om een uur of elf iedereen klaar is om de uitdaging aan te gaan en het openingswoord door organisator Casper van de Kamp wordt uitgesproken, de indeling in afstanden gekoppeld wordt aan een of meer  trainers, dan kan gaan beginnen, waarvoor iedereen eigenlijk is gekomen: hardlopen. De keuze voor
15, 12, 8 of 4 kilometer is niet door iedereen gemaakt. Het gemak dient de mens denken we er een paar. Het is aardig weer, de omgeving is mooi, de winkels zijn uitnodigend, de terrassen lonken, dus hoe eerder ik dat lopen achter de rug heb hoe liever het mij is. Of is het angst voor een uitdaging van een kilometer verder dan ooit. Dat blijft altijd een raadsel. Toch is er maar weinig voor nodig om iemand over de streep te halen. Het argument: "je doet toch niet al die moeite om hier te gaan lopen en dan ook nog maar......... kilometer. Volgens mij kan je veel meer", is genoeg. Dit is de kans: meer
kilometers maken dan ooit.
De 15 km groep is inmiddels met een paar trainers op weg gegaan; daarachter de 8 en even later de 12, gevolgd door de groep van 4 kilometer. Het loopt als een speer. Een geweldige omgeving, onbekend en dat is juist zo uitdagend. Je weet niet wat je te wachten staat. Dus...... je gaat ervoor. Even inlopen, nog wat oefeningen en dan eindelijk.
Een boog die gespannen staat, maakt onbekende krachten los. Het tempo ligt hoog, het kost moeite in het begin. Duin op duin af, een korte draai naar links, een naar rechts, plots weer omhoog, goed opletten voor de grote kuilen, takken, boomstronken en andere oneffenheden. Je weet niet naar je bent, je richtingsgevoel laat je in de steek, maar de richtingsbordjes kun je niet missen. Voor je het weet, ben je in het open duingebied op weg naar het strand. De afdaling gaat vlot, maar dan........
Gelukkig, het blijkt afgaand water. Een grote strook gehard zand maakt het lopen niet onaangenaam. Dat is een meevaller. Een lang compact lint lopers is een mooi gezicht voor een enkele wandelaar, maar dat houdt je niet bezig. Jij bent bezig met jezelf. Even later de strandovergang voor de 4 kilometer. Er buigen wat lopers af dan de afslag voor de 8 kilometer. De onderlinge verschillen in tempo zijn goed merkbaar. Dat vertaalt zich in steeds grotere afstanden tussen de (groepjes) lopers. De 12 buigt af en weer een eind verder de 15. Bij het verlaten van het strand is iedereen blij als de klim door het mulle zand achter de rug is, want het is toch zwaar dat lopen over het strand. Op weg,  terug naar Nes, is het ook al geen rozengeur en maneschijn. Ook hier gaat het op en af, maar het geharde schelpenpad is een groot voordeel. Dan weer het bos; drassig hier en daar en vol kuilen en gaten. De vermoeidheid telt, maar dan plots is het eind in zicht.
Eenmaal bij de sporthal aangekomen komen de verhalen. Hoe zwaar het wel of niet was, hoe mooi het was op het strand, dat je daar tegen op gezien had, maar dat het toch hel erg mee viel, dat je nog wel wat sneller gekund had, dat je kapot gezeten had, maar je hebt het volbracht.
De cooling down brengt rust; tevredenheid overheerst, Je maakt nog een praatje met een van de trainers/begeleiders en je vertelt vooral dat het leuk was. Dat je heerlijk gelopen en genoten hebt. De
trainers worden bedankt voor de uitmuntende begeleiding, voor de opbeurende woorden op de moeilijk momenten en voor het fungeren als bezemwagen.

Douchen, gelukkig, het water is nog warm. de pasta maaltijd staat al klaar. Het ruikt en het smaakt nog beter. De verloting levert voor de meesten niets op. Maart dat deert niet. Dan........ vooruit nog
even het dorp in. Daar op het terras is het gezellig. Een goed gesprek, een lekker kop koffie met gebak en/of een goed glas is de bekroning op een prachtige dag en iedereen zijns weegs. Sport Promotie Ameland bedankt en tot volgend jaar.

Meeloper

dinsdag 1 november 2011

Erik Bouma wint in Ronde over Ried


Erik Bouma in aktie tijdens de Ronde over Ried
Afgelopen zaterdag 29 oktober heeft Erik Bouma zijn eerste wedstrijd gewonnen. Heel bescheiden meldde hij dat hij had gewonnen omdat er geen snelle lopers op de 12 km aan de start stonden! De topper van Loopgroep Sneek werd eerste in een tijd van 46:35. Erik gefeliciteerd.

maandag 31 oktober 2011

Berenloop Terschelling, zondag 6 november.

verzamelplek voor de warming up
Nog een paar dagen dan is het weer zover. Het leukste hardloopevenement van het jaar! De combinatie  van route en sfeer zijn onovertroffen, uniek en kom je nergens anders tegen. Dit jaar al weer voor de vijftiende keer, een jubileumeditie.

Dagprogramma:

11:05 - 11:15 verzamelen onder de vuurtoren,
11:15 - 11:40 warming up op het groene strand
11:40 - 12.05 voorbereiding en naar het startvak

Denk even aan je mooie clubtenue van Loopgroep Sneek!
Houdt rekening met de drukte in West Terschelling!                                                  
                                                        Berenloop Terschelling 2010

donderdag 27 oktober 2011

Zaterdagochtend training komende twee weken

In principe zou er aanstaande zaterdag 29 oktober geen training zijn. Omdat niet iedereen mee gaat naar Ameland heeft Marten aangeboden om een training te leiden voor de gevorderde groep van Arjen.


Op de zaterdag(5 november) van het Berenloop weekeinde worden de lessen door Olivier en Marieke waar genomen.

De trainingen beginnen om 9.30.

woensdag 26 oktober 2011

Workum, de strontraceloop

De strontraceloop op eigen benen met behulp van een eigen website en een nieuw affiche. Dat is maar goed ook. Daarmee maakt dit loopevenement zich helemaal "los" van de varende strontrace.
Harlopers en schippers zitten tenslotte ook niet in elkaars vaarwater. De enige overeenkomst in beide evenementen is het wedstrijdelement, ook is het motto zowel voor de een als voor de ander: "meedoen is belangrijker dan winnen".

Het is geen strontweer als de lopers van start gaat. Dat was vorig jaar wel anders toen de stront van de dijk woei en het voortdurend regende. Maar nu niets van dat alles. Een helder blauwe lucht, stralende zonneschijn en een matig windje uit het zuidoosten. Het startschot klinkt en voordat iedereen zich het stront uit de ogen heeft gewreven zijn het de wedstridjlopers die voor de 15.5 km er vandoor zijn gegaan. De rest, de recreatieve lopers, volg slaafs.

De aanloop naar het feitelijke circuit is een pad met nogal wat kuilen en niet al te breed. Het uitzicht over het IJsselmeer is grandioos. Een enkele kitesurfer scheert over het water en in de verte witte zeilen die scherp aftekenen tegen de staalblauwe lucht. Maar of iedereen daarvan genoten heeft, betwijfel ik, want vooral de eerste 100 meter is het geen stront aan de knikker te krijgen met een van je lotgenoten, goed opletten en uitkijken geblazen. Maar zodra we afbuigen van de "zee" en het parkeerterrein oversteken, is er voldoende ruimte om het eigen ritme te vinden. In groepjes vervolgt de meute zijn weg. Als we dan op het circuit zijn aangekomen en de wind en de zon in de rug hebben is het genieten van de heldere kleuren, van het eindeloze vergezicht en de stilte. Hier en daar wordt er nog gepraat, maar verder hoor je niets anders dan het geluid van de loopschoenen die het asfalt teisteren en van de ademhaling van de man of vrouw die bij jou in de buurt loopt.
Onno en Hindrik
Neen, het is geen strontvervelende route met dit mooie weer. Na ruim 3 kilometer steken we de dijk over en krijgen we de wind van voren. Het uitzicht op de skyline van workum is prachtig, in de weilanden fourageren ganzen, koeien staan in plukjes bij elkaar en een zwarte poes sluipt door het gras op zoek naar een prooi. Het veld lopers ligt volledig uit elkaar. Hier en daar probeert er nog iemand in de luwte te lopen van een ander, maar de meesten moeten het helemaal zelf doen. Dan weer omhoog de dijk over naar de aanloop voor de volgende ronde. Een handje vol toeschouwers staan op het keerpunt om de lopers een hart onder de riem te steken en vrijwilligers reiken water aan.
Over vrijwilligers gesproken. Ze waren er weer om dit loopevenement mogelijk te maken. Verkeers-regelaars, waterdragers, parcours uitzetters, tijdschrijvers en al die anderen! Bedankt, namens een kleine 300 deelnemers. Iedereen loopt zijn eigen loop, 7.7 of 11.1 of 15.5 kilometer of is deelnemer aan de jeugdloop. Aan de finish alleen maar rode en bezwete koppen en verwaaide haren.
Finish van Tom
Aan niemand is te zien welke afstand hij/zij heeft gelopen. Wel hoor je alom tevredenheid over de eigen prestatie en de vlekkeloze organisatie. Als we tenslotte met een zak stront als dank voor het meedoen huiswaarts keren kan er niemand ontevreden zijn.

De 8 deelnemers van Loopgroep Sneek:

15.5km Tom    1:17.12 -11.1km  Frank      58.40
             Bert     1:18.44               Hindrik 1:04.28
             Pietie   1:23.49               Onno    1:07.01
            Tineke  1:26.43 -7.7km   Ella         49.41

donderdag 20 oktober 2011

De halve van Amsterdam

Bijna 35.000 deelnemers een absoluut record. Meer deelnemers dan inwoners in de stad Sneek!!!! Die 35.000 lopen niet allemaal een hele of een halve marathon. Er is ook een mogelijkheid voor 1(Kids Run)
of 8 kilometer. Irene, Hindrik, Bert, Onno, Ysbrand en Frank hebben zich(samen met 23.000 anderen) ingeschreven voor de 21.1 km.

Vol goede moed zijn we zondagochtend om 9.30 vertrokken. Er is optimisme. Dat kan ook niet anders. Het weer is geweldig; zon, weinig of geen wind en een maximum temperatuur van 14 graden. Wat wil een hardlopend mens nog meer? Ja, natuurlijk een persoonlijk record, lekker lopen en zonder blessures de eindstreep halen. We arriveren ruimschoots op tijd in Amsterdam, parkeren de auto en lopen in 5 minuten naar de 'place to Be". Niet verwonderlijk dat het al druk is in en rond het Stadion, want de hele marathon is tenslotte om half 10 al van start gegaan. We halen het startnummer, verkleden en verpozen ons met kijken, wat eten, wat drinken, wat kletsen en rondlopen.
vlak voor de start
Af en toe vang je iets op van de gesprekken om je heen. Waardevolle adviezen over wat je allemaal had moeten doen en laten om deze middag succesvol door te komen gaan hand in hand met geweekklaag over een gebrekkige voorbereiding. En als je wilt weten waar je als hardloper allemaal pij kunt krijgen hoef je niet eens goed te luisteren. Twijfel alom, het bekende verschijnsel bij een dergelijk evenement. Maar bij ons geen wanklank. Wij, wij voelen ons goed en over onze voorbereiding geen onvertogen woord en geen gezeur over blessures. In opperbeste stemming begeven we ons naar de startvakken. Dan neemt de spanning toch wel wat toe. We adviseren elkaar gbruik te maken van elke verzorgingspost voor een paar slokken water, niet te snel van start te gaan en vooral '
"lekker" te lopen. Maar je weet hoe het gaat. Dat persoonlijke record speelt door het hoofd en je hebt gehoord dat het parcours snel is. Dus...........heel voorzichtig en vooral niet te hard, spreek je de wens uit toch minimaal in de buurt van je p.r. te komen.

Het startschot is blijkbaar gevallen, want de startvakken schuiven een voor een naar voren. Todat het sein gegeven wordt dat ons vak mag vertrekken. En dan is het ieder voor zich! Er is ruimte genoeg, slechts een enkele keer moet je afwijken van de rechte lijn om iemand in te halen, of om een vluchtheuvel te omzeilen. De eerste kilometers staan er veel toeschouwers langs de weg. Eenmaal in een omgeving met veel kantoren en bedrijven staan er nauwelijks mensen, maar de knalharde muziek compenseert en zorgt voor voldoende afleiding. We zij elkaar uit het oog verloren; good old Bert, zoals altijd een snelle starter, voorop. Alleen Onno en Hindrik lopen gezamenlijk op onder het motto
"eendracht aakt mach". Ysbrand kijkt de kat uit de boom - het is tenslotte zij eerste halve marathon - en houdt Frank wat in de gaten, die de naam heeft een gelijkmatig tempo te kunne vasthouden. Irene, de bescheidenheid zelve, heeft zich achter ons gevoegd en loopt haar eigen koers.
Wanneer het parcours weer door de bewoonde wereld gaat, staan er veel, soms heel veel mensen achter de hekken. Ik heb al lang besloten niet meer op de tijd te letten. Machester, Caen, Milaan, Vichy, Vilinius, Namen, Boedapest, London en nog veel meer plaasten en namen van landen, zoals Hongarije, Brazilië, Noorwegen, Finland, Zweden, om maar wat te noemen, heb ik gelezen. Maar er moet gelopen worden anders komt het eind nooit in zicht. De laatste 7 kilometers breken aan. Dat is goed te merken. Voor een enkeling gaat het licht uit en verlaat het parcours. Velen schakelen terug naar een lagere versnelling en het aantal wandelaars groeit. Wij verbijten onze vermoeidheid, wij laten ons niet kennen, maar we moeten - achteraf - erkennen dat het voor ons allemaal de laatste 3,4 of 5 kilometer niet zo soepeltjes meer is gegaan.
finish
Eenmaal door de finish, in een geweldige entourage in een goed gevuld Olympisch stadion, komen we
snel weer tot rust. En als we de balans opmaken en onze ervaringen uitwisselen dan overheerst grote tevredenheid over het verloop van deze halve marathon.
Bert (met een p.r.) is onbetwist de snelste van ons zessen, Frank (evenaring p.r.) volgt, Ysbrand (eerste halve marathon) laat Onno ( na een blessure weert terug in het veld ) zijn hakken zien, Hindrik (zijn training voor de Berenloop) zit daar vlak achter en Irene ( met p.r.) sluit de rij.

Als we naar de auto lopen kan Onno het tempo niet meer volgen; hij is blijkbaar vergeten hoe hij het ene been voor het andere moet zetten, het dragen van zijn tas kost hem zichtbaar inspanning en zijn lach is die van een boer met keispijn. Maar zijn humeur is ondanks de vele stekelige opmerkingen niet kapot te krijgen. Manmoedig laat hij zich uiteindelijk in de auto vallen en als we onderweg nog even stoppen om uitdrogingsverschijnselen te voorkomen is bij hem het herstel ook in gang gezet.

Meeloper

Bert: 1.50.07; Frank: 1.51.53; Ysbrand: 1.53.22; Onno: 2.06.04; Hindrik: 2.07.00; Irene: 2.13.23