Trainen

Loopgroep Sneek traint op de dinsdagavond 19:30-20:45, donderdagochtend 09:00-10:15, donderdagavond 19:30-20:45, zaterdagochtend 09:30-10:45, locatie Zeilsoos-Sneeker Jachthaven. Zondagochtend, clinictrainingen.

Loopgroep IJlst traint op de woensdagavond 19:30-20:45, locatie Sporthal Utherne.

Proeftraining of informatie: rnwths@gmail.com

zondag 22 januari 2012

Ze kunnen me snerten.

Arjen Visserman zegt het zo vaak en ook nog tegen iedereen “trek je niks aan van een ander, loop voor je zelf, loop voor je plezier”. Maar dat is gemakkelijker gezegd dan gedaan. Vooral als jouw loopgroep met zoveel deelnemers is vertegenwoordigd. Je kent de sfeer, vooral op de dag volgend op een loopevenement, waaraan een paar van ons hebben deelgenomen. Zo’n sfeer van verwondering, ook van bewondering, van ontzag voor de gelopen tijden, soms ook een vorm van licht leedvermaak als er een melding is van tegenvallende tijden. Zo’n sfeer van onderhuidse kriebel om bij de volgende gelegenheid iedereen je hielen te laten zien, dan wel “tot de dood” erop volgt sneller te lopen dan wie dan ook van de loopgroep. Niet dat het een onaangename sfeer is, in tegendeel, het is meer een gezonde vorm van jaloezie, van wat plagerige humor en van sportieve concurrentie. Maar deze keer is alles anders, want ze kunnen me allemaal snerten.
startklaar voor de warming up
Klaar voor de start

De omstandigheden zijn abominabel. Het regent en het waait. Even vraag ik me af of dit nog wel leuk is. Maar de stemming  in onze ruim vertegenwoordigde loopgroep zit er goed in. Voordat je ook nog maar een honderd meter hebt afgelegd op het parcours ben je zeiknat en koud. En toch blijf je wachten op het signaal om te mogen vertrekken. Enfin, uit ervaring weet ik dat als je eenmaal opgang bent dan deren de omstandigheden je niet meer. Ik zoek de beschutting van de groep en omdat de wind recht in ons gezicht blaast zak ik maar af naar de middenmoot.

Het startschot valt en de goegemeente zet zich in beweging. Even later heb ik mijn ritme te pakken. Na 100 meter heb ik lak aan de slechte omstandigheden.

Onderweg

Als we de eerste kilometer hebben afgelegd buigt het parcours naar links. Dan wordt het een slagveld. Veel gesteun en gekreun, want de wind komt recht van voren. Al spoedig vallen er grote gaten in de lange rij lopers. Inmiddels loop ik geheel alleen. Ik probeer aansluiting te vinden bij een groepje voor me. Dat betekent een lichte tempo verhoging. Het lukt, ik haak aan. Maar het tempo zakt en dat bevalt me maar matig. Dan er maar voorbij proberen te komen. Opnieuw loop ik alleen. Dan een bocht naar links. Het is nu halve wind en de beschutting van de huizen is even een verademing. Maar dat duurt niet lang. Dan zie ik Onno en Hindrik voor me lopen; onafscheidelijk, coach en leerling. Even later heb ik ze te pakken, Onno volgt. We naderen de dijk, de beklimming. Een voor een nemen we de trap en eenmaal boven gaan we in ganzenpas over de dijk naar de sluis. De leugenbank is gevuld met “wijze mannen”; zij spreken ons moed in.  Onno is afgehaakt. Als we de brug over gaan, is er volop ruimte om te gaan. Het is droog en het lijkt alsof de wind wat is  afgezwakt.
"Ollie" en Jelte op weg naar de finish
Dan is er de scheiding tussen de 5 en de 10 kilometer. De 10 slaat af naar rechts, de 5 naar links. In gedachten ben ik dan al bij het strand. Maar ik heb buiten de waard gerekend. In het buitengebied zit nog een klimmetje. Een lichte inzinking speelt me parten. Ik moet het gevecht met mezelf aan. Het is maar wat je “plezier” noemt; Arjen kan me nog meer vertellen. Is dit genieten? Ik voel pijn in beide benen en heb mijn ademhaling niet op orde. Ik worstel me de berg op, het pad is modderig en vol plassen, terwijl mijn hart mij in de keel klopt. Dan ben ik boven. Dat is een verademing. Langzaam maar zeker keert mijn ademhaling weer terug naar de normale (loop)proporties. Tineke loopt in “Makkumer klederdracht” in een groepje vlak voor me. De pijn in de benen vermindert. Ik kijk weer wat om heen en ik merk dat er sprake is van een vals plat in benedenwaartse richting. Dat brengt me in een wat vrolijker stemming. Loop vooral voor je plezier, heeft Arjen toch gezegd.

In de jachthaven liggen de boten roerloos te wachten op het voorjaar. We naderen de boulevard. Het parcours loopt deze keer geheel over het strand. Gelukkig hebben we ruim wind. Het zand is nat en je zakt er een centimeter of wat in weg. Minne zag ik al lange tijd voor me lopen. Eindelijk heb ik hem te pakken en even later loop ik met de wind in de rug langs een paar bungalows. We passeren een slagboom en worden geholpen bij het oversteken door een paar vrijwilligers die auto’s staande houden. We beginnen aan de laatste 3 kilometer. Het tempo gaat iets omhoog. De weg loopt nog even wat omhoog voordat we het dorp in zicht hebben. Dat kost toch weer enige moeite. Maar eenmaal boven gaat het goed. De finish is in zicht. Jelte, Tom, Arjen en Karin moedigen nog even aan. En dan zit het  erop. Ysbrand, Bert en Pieter staan er al. Een triomfantelijke blik in de ogen. Hoe kan het ook anders. Zij gaan er vandoor met goud, zilver en brons (althans van onze Loopgroep). Maar waar zijn de anderen van onze loopgroep? De 10 kilometer druppelt binnen, soms in tweetal, een enkeling alleen. Onno voegt zich met een big smile bij de  finish, Hindrik kijkt zwaar gepijnigd, hij heeft te veel om zich heen gekeken en is gestruikeld, hopelijk zonder langdurige schade. Baukje stelt plotseling vast dat ze geen duursporter pur sang is. Maar dat is geen reden om de schoenen aan de wilgen te hangen!! Iedereen is in meerdere of in iets mindere mate tevreden over het gevecht met zich zelf. En dat geldt zeker voor hen die voor het eerst de 10, dan wel de 5 hebben gelopen.
IJsbrand wordt naar de finish geschreeuwd!
In de kantine van de voetbalclub is het warm en druk, en er hangt een lichte zweet geur. Hoe kan het ook anders. Maar het drukt de pret niet. We vragen naar elkaars ervaring en natuurlijk zijn we benieuwd naar de gelopen tijden. Een aantal viert de overwinning met bier. En dan naar de snert.

Makke schapen

Het is druk bij Tineke en Johan thuis. Gedisciplineerd als we zijn lukt het ons allemaal een plaatsje te bemachtigen. Bij het fornuis staan de opscheppers. De rest geeft door en eet. Zo te horen smaakt het weer als nooit tevoren. Tineke (en Johan) bedankt voor de gastvrijheid en de moeite die je gedaan hebt om een drietal pannen met overheerlijke snert te maken.

Meeloper

Geen opmerkingen:

Een reactie posten