Makkum 'Poort naar de Zuiderzee', zo stond het bekend vanaf
de Middeleeuwen en was toen al een belangrijk handelscentrum. De strategische
ligging heeft er toe geleid dat in met name de 18de eeuw Makkum een welvarend
dorp, met stadse allures, werd. De schelpkalkovens, -branderijen waren in die
tijd de belangrijkste pijlers voor de welvaart van het dorp. De bedrijvigheid
richtte zich vooral op steen- en tegelbakkerijen en op scheepsbouw. De visserij
was door de eeuwen altijd ondergeschikt. (Bron: Wikipedia). Vandaag de dag is
daar niet veel meer van te merken.
Watersport en toerisme zijn het handelsmerk geworden.
 |
| Makkum "Poort naar naar de Zuiderzee" |
Makkum is een bijzonder dorp, en dat is het. Neem nou de
start van de Wintertrimloop. Op de ventweg bij de rotonde, komende van
Bolsward, aan de rand van het dorp, zie je een groot en duidelijk een spandoek
over de ventweg hangen met START. Dat is duidelijk, maar zo eenvoudig is het
niet. De start is even verderop, aan de andere kant van de rotonde, daar waar
een witte streep is getrokken op het fietspad, niet gemakkelijk zichtbaar, maar
daar heeft de organisatie wat op gevonden. Een tweetal sokken aan weerszijden
van het fietspad markeren de startlijn. Gelukkig is het lopers volk wel wat
gewend. Ze schikken zich graag in hun lot, zij zijn tenslotte al dankbaar dat
er weer een loop georganiseerd wordt en dat er onderweg zoveel vrijwilligers
staan die hun de weg wijzen.
De Wintertrimloop in Makkum is voor Loopgroep Sneek/IJlst
een jaarlijks terugkerend evenement. Het is de ideale loop om definitief af te
rekenen met de gevolgen van de feestdagen. Onder het motto ontwaak uit je
winterslaap en daag jezelf uit op de 5 of op de 10 kilometer. Het is een mooi
parcours, vooral als het niet hard waait. Een stukje rondweg, dan de dijk op,
over de sluis, vervolgens het haventerrein en daarna buigt de 5 km af naar de
finish. De 10 vervolgt via het bedrijventerrein om even later via een
parkachtig landschap naar de Holle Poarte en het strand 'huiswaarts' te keren.
Aan afwisseling geen gebrek. Asfalt, klinkers, schelpen, modder en zand als
ondergrond, voor elk wat wils.
Het is goed toeven in de kantine van de plaatselijke
voetbalclub. Op een tafel staan prijzen voor de verloting uitgestald. Dat zijn
de prijzen waar we onze hoop op kunnen vestigen, want een huldiging op het ereschavot is voor ons niet
weggelegd. Dat mag de pret niet drukken.
Voordat Arjen het sein geeft voor de warming up maken we
ons op voor een foto. Janke van der Schaaf, de onvolprezen en op vrijwel ieder
loopevenement aanwezige fotograaf is bereid gevonden ons als loopgroep te
vereeuwigen.
Even later in ganzenpas achter onze coach aan. Blindelings
voeren we zijn opdrachten uit. Eenmaal
opgewarmd voegen we ons in het startvak. Het maakt niet uit of je 5, dan wel 10
kilometer loopt; de start is op hetzelfde moment, we gaan allemaal dezelfde
kant op. Vrijwilligers zullen ons op kruispunten de weg wijzen. Het is een bont
gezelschap in de ruimste betekenis. Een knal en wegwezen. Het is even
uitkijken, maar dan is er ruimte genoeg. Binnen de kortste keren vormt er zich
een kopgroep, de prijslopers, die wij maar laten gaan. Dat geeft nog meer
ruimte. Als we de eerste de beste afslag naar links opgaan zijn de verschillen
in tempo duidelijk zichtbaar. Kleine groepjes lopen verspreid over het parcours
op weg naar het oudste stukje Makkum. Vervolgens nemen we de trap de dijk op.
Het is wat glad op het smalle klinkerpaadje. Dus uitkijken. De klaphekjes staan
open, de schapen zijn blijkbaar verdreven. Op de dijk en kijkend naar rechts
ligt de Makkumerwaard, een prachtig natuurgebied. De vaart komt uit op wat nu
het IJsselmeer is en wat in vroegere tijden de route was om naar Terschelling,
Vlieland en verder zee op te zeilen. Inmiddels zijn we bij de Leugenbank. Het
is er druk, zoals vrijwel iedere dag. De mannen staan wat weggedoken in hun
jas. Zij brengen elke keer weer hun eigen verleden tot leven. Ze roepen ons toe
dat we goed bezig zijn, vol ongeloof dat een mens uit vrije wil zich zo pijnigt
en uitslooft. Het verhaal wil dat je niet zomaar tot die groep 'leugenaars'
kunt toe treden. Je mag je alleen bij dat selecte gezelschap voegen als je in
staat geweest om door het raam te klimmen, dat in de zijwand uitzicht op 'zee'
biedt. Wij gaan de brug over en vervolgen over het haventerrein onze weg. De
vissersschepen zijn met weekend verlof, een enkel net ligt ogenschijnlijk
slordig te drogen, een meeuw zweeft boven de schepen. Het geroffel van de
schoenen en het gehijg van de lopers is het enige hoorbare geluid.
 |
| Makkumerwaard |
Even later een flauw hellinkje. De vijf buigt af naar links
en de 10 vervolgt zijn weg via het bedrijventerrein. De zon schijnt en de wind
is niet hinderlijk. Een lopers hand is gauw gevuld! We zijn op weg naar het
'park'. Het schelpenpad behoeft enig onderhoud zo stellen we vast. Hier en daar
wat kuilen, plassen en modder. Schoon komen we hier niet zonder moeite vandaan,
maar daar malen we niet om. We 'klimmen', de hartslag loopt op om even later op
het vlakke stuk weer op het niveau te komen waarop we het parcours comfortabel kunnen
uitlopen. Voordat we het goed en wel beseffen gaan we het strand op. Het wordt
geen afzien, het ligt vlakjes bij, de wind is nog steeds niet hinderlijk en de
zon schijnt. Janke van der Schaaf wacht ons op met het fototoestel in de
aanslag. Wij rechten de rug, doen alsof we niet vermoeid zijn en met een
glimlach op het gezicht bedanken we haar in stilte voor de ongetwijfeld mooie
reportage. We vervolgen onze toer langs de rand van het bungalowpark in de
wetenschap dat het niet ver meer is. Voor een enkeling is dat maar goed ook, de
benen hebben het zwaar. Vrijwilligers helpen bij het oversteken. Wie oog heeft
voor de omgeving zal de vermoeidheid vergeten en opgewekt en welgemoed zijn weg
vervolgen. Wie daarentegen zich overgeeft aan pijn, zich afvraagt of dit wel
leuk is en te veel denkt aan het einde zal het moeilijk krijgen op die laatste
twee kilometers. Maar aan alles komt een eind. Eenmaal over de finish word je
opgewacht door je loopgroep vrienden. Zij complimenteren je met je prestatie en
dat doet alle inspanning vergeten.
Een half uurtje later zitten we aan de snert bij de familie
Jansen en hebben we het er nog even over. We zijn het roerend eens: de
gastvrijheid is groot, het parcours is afwisselend, lopen met elkaar is
motiverend en voor herhaling vatbaar.
Makkum bedankt.
Meeloper
Geen opmerkingen:
Een reactie posten