Veel,
heel veel mensen lopen, hardlopen wel te verstaan. Hardlopen is cool. Laatst
las ik ergens dat er alleen al in ons land zo'n vier miljoen mensen lopen. Dat
is toch nauwelijks te geloven, want dat betekent dat een op de vier
Nederlanders hardlopen. Onvoorstelbaar! Het zal wel zo zijn. Slechts een handje
vol is professional, de rest beoefent de sport recreatief.
Het
is mooi weer! Ik stap op de fiets. Gisteren een pittige training gehad met de
loopgroep. Interval en heuvel op en heuvel af. Het was leuk, inspannend.
Vandaag even bij komen. Vandaar op de fiets. Ik volg het fietspad. Weinig wind
en de zon schijnt. Het voelt warm aan en toch is het nog vroeg in het voorjaar.
In het weiland bloeien wat paardebloemen en madeliefjes, de slootkant kleurt
geel van het speenkruid. Kievieten, een enkele Grutto en wat Scholeksters maken
lawaai hoog in de lucht. Een woerd waggelt achter een eend aan. Onderweg staat
een bank. Ik stop, twee zwanen bouwen in het riet een nest. Ik ga zitten en
aanschouw het samenspel. Een fietser nadert, hij stopt en vraagt of-ie erbij
mag zitten. Samen kijken we naar het zwanen echtpaar. Dan wordt de rust
enigszins verstoord. Een klein groepje hardlopers nadert al pratend en lachend.
Ze gaan groetend voorbij en wij kijken ze na. "Snap jij dat, al dat
geloop? Niks voor mij!" Ik doe er het zwijgen toe en trek een zo neutraal
mogelijk gezicht. "Je ziet ze overal en altijd maar lopen. Mannen,
vrouwen, dikkerds en dunnerds, ze schamen zich nergens meer voor", mompelt
de man naast mij. Het kost me moeite niet te reageren. "En dan die
kleding, strak, je ziet de zwembanden." Nu moet ik wel wat zeggen, vind
ik: "velen lopen hard om af te vallen, daar is niks mis mee toch?"
Daar had de man naast mij nog niet aan gedacht, dat je kunt hardlopen om gewicht
te verliezen. Maar ik haast mij om hem te vertellen dat lopen ook gewoon voor
het plezier kan. Dat je er lol aan kan beleven om moe en bezweet thuis te
komen, daarna onder de douche en dat je je dan als herboren voelt. "Het
zal wel", is het enige wat ik terug krijg. Nu wordt
het me toch een beetje
te gortig. Ik begin een verhandeling over bewegen, dat dat goed en gezond is en
dat hardlopen bij uitstek geschikt is om niet afhankelijk te zijn van een club,
van een bepaald tijdstip om aan sport te doen, dat het een goedkope manier is
om sport te bedrijven en nog wat van die gemeenplaatsen. De man kijkt mij nog
wat meewarig aan en vraagt dan vol ongeloof: "loop jij soms ook?" Als
ik daarop bevestigend antwoord, staat hij op, schudt z'n hoofd, pakt z'n fiets
en zegt dan voor hij op stapt: "je lijkt wel gek!" Verbouwereerd
blijf ik achter. Ik snap er niets van. Dat je niet wilt hardlopen, daar kan ik
mee leven. Maar dat hij mij voor gek verklaart, omdat ik loop, gaat me toch wel
wat te ver. Voor deze mopperaar zijn alle hardlopers dus gek, vier miljoen
mensen in Nederland, d.i. een op de vier. Wat"gek" eigenlijk. Zijn
oordeel staat vast, hij wil niet met mij van gedachten wisselen. Is niet bereid
tot enige vorm van discussie. Ik vraag me in alle gemoedsrust af wie er
eigenlijk gek is; ik, wij hardlopers, of de man die naast mij zat?
Jij lijkt wel gek |
Meeloper
Geen opmerkingen:
Een reactie posten