Zes zaterdagen later, in de week wat huiswerk en wat een
vooruitgang. Weet je nog hoe je ervoor stond zes weken terug? Onzeker op wat je
te wachten stond. Kennis maken, nou ja kennis maken, de trainers worden
voorgesteld: Karin, Durk, Frank. Vreemde gezichten, vreemde mensen, onwennig!
Een groep doorgewinterde lopers vertrekt onder leiding van een trainer. Je bent
onder elkaar, allemaal nieuw, weinig of geen loopervaring. Wat uitleg, wat
vragen, wat opmerkingen, wat informatie over blessures en overbelasting. Een
kreet blijft hangen: "luister naar je lichaam", waar heb je dat meer
gehoord. Het zegt je niks en wat moet je er mee. Het is wat koud, winderig. Je
wil wel wat doen, wat lopen. Eindelijk is het dan zover. Je gaat op pad: wandelen
nota bene! Dan een stukje joggen in een tempo alsof je achter een rollator
loopt. Wat draaien
met armen, een paar knie buigingen, armen omhoog,
bovenlichaam strekken, draaien met je heupen en zwaaien met je benen. Dat
noemen ze "warming up". Weer een klein stukje dribbelen, joggen en op
een tennisbaan weer wat oefeningen die heten nu looptechnische oefeningen. Het
wordt voorgedaan, je doet het na, het gaat blijkbaar niet erg goed en soepel.
De drie trainers geven allerlei aanwijzingen. Er zit behoorlijk wat vaart in.
Je hijgt en je bent niet de enige. Potsierlijke bewegingen, je kan een lach
nauwelijks onderdrukken, totdat Karin het ietwat nadrukkelijk en overdreven na-
en voordoet. Dan wordt er hardop gelachen. Ontspanning. Ze hameren op uitstrekken,
op een juiste armbeweging. Gezicht weer in de plooi. Lopen is plezier, roepen
die trainers. Het is toch wel wat inspannend. Gelukkig even later is dat
voorbij. Wandelen afgewisseld met wat dribbelen en we zijn weer daar waar we
ons verzamelden. Je denkt dat het gebeurd is, maar niets is minder waar. Weer
cirkels met de romp, handen op de heupen, uitstrekken, voorover buigen,
langzaam weer omhoog en nog wat. Ze zeggen dat dat een cooling down is. Het zal
wel. Dan nog wat informatie met de nadruk op het voorkomen van blessures en wat
je moet doen of juist niet moet doen als je pijn voelt bij het
"maken" van je huiswerk. Je gaat naar huis. Je laat de ochtend de
revue passeren: ongeloof overheerst, over zeven weken zou je een drietal
kilometers achtereen kunnen hardlopen. Dat is niet voor te stellen.
Nu, zes weken later. Je ging vanmorgen opgewekt naar je
training. Je vindt hardlopen leuk, eigenlijk wordt het met de week leuker. Dat
je er zoveel plezier aan zou beleven, had je niet gedacht. Alhoewel....... je maakt
je ook wel wat zorgen. Je kuit, je knie, je heup, je spieren, je voelt ze wel.
Karin vraagt naar ervaringen opgedaan tijdens het uitvoeren van je
huiswerkopdrachten, ze vraagt naar pijnbeleving, naar blessures. Links en
rechts om je heen zijn er wat klachten. Er worden wat adviezen/oefeningen
gegeven, uitmondend in "raadpleeg eventueel je huisarts, een
fysiotherapeut, luister naar je lichaam, forceer niks en .......... neem
eventueel wat gas terug, wandel en in het uiterste geval rust uit"!
Dan wordt het programma gestart; je weet het al: eerst wat
dribbelen, joggen, een warming up, weer wat joggen, looptechnische oefeningen
en dan naar het park voor het kernprogramma: 5 en 10 en 12 minuten met daar
tussenin respectievelijk 2 en 4 minuten (stevig) wandelen. Je ziet er niet echt
tegenop, maar toch....wat spanning, kan ik dat wel volhouden? Nog wat adviezen
van de trainers met de nadruk op "eigen tempo, forceer niet(s)!" Op
pad, in je eigen tempo. De trainers volgen je met argusogen, geven onderweg wat
aanwijzingen, maken complimenten en roepen af en toe dat je je voor je plezier
loopt. Blijkbaar zien ze gespannen en vermoeide gezichten. Ze lopen af en toe
een stukje met je mee. Geven nog wat aanwijzingen. Dat is prettig. Je bent
iedere keer blij dat de tijd er op zit, dat je even mag wandelen. Je verbaast
je dat juist die wandeltijd zo snel voorbij gaat. De zon schijnt, je hebt het
behoorlijk warm, maar je loopt en ook nog hard.
Dan klinkt het fluitsignaal voor de laatste maal. Het is
voorbij, je voelt je trots, maar dat laat je niet blijken. Dat had je toch niet
gedacht, dat dit tot jouw mogelijkheden behoort. De trainers prijzen je de
hemel in en maken je attent op volgende week: de afsluitende trainingsloop van
ongeveer 20 tot 25 minuten aaneengesloten van "START TO FINISH"
hardlopen, maximaal 3000 meter!
Na de cooling down wordt er nog wat verteld over
na-afloop-van-Start-to-Run. Over lopen in een groep en dan met name in
Loopgroep Sneek/IJlst op dinsdag- of woensdagavond, op donderdag- of
zaterdagmorgen, over voor elk wat wils, over de verschillende niveaus, dat
iedereen mee kan doen, dat lopen in een groep nog meer plezier geeft.
Je gaat naar huis, voldaan en met een tevreden gevoel.
Meeloper
Geen opmerkingen:
Een reactie posten