BURG HAAMSTEDE

Het is een zaterdag in augustus, de 25^ste om precies te zijn. Ik doe mee aan de halve marathon van Burgh Haamstede. Het startschot klinkt niet anders dan waar ook; een doffe knal en weg is de goegemeente. Toch is alles anders hier op Schouwen Duiveland. Het duingebied biedt een volledig ander aanzien dan ik gewend ben  van Noord-Holland en van de duinen op de eilanden. De begroeiing bestaat vooral uit bomen en waarvan het merendeel ook nog loofbomen zijn. Dichter bij zee maken ze plaats voor naaldbomen. Er is weinig lage begroeiing. Duindoorns heb ik niet gezien. Wel een grote variatie in grassen. Maar daarvoor ben ik niet gekomen. Wel om te lopen en hoewel ik twijfelde over de afstand –er was een keuze voor 6, 10 dan wel 21 km- heb ik voor de halve marathon gekozen. Ik heb me voor genomen er een duurloop van te maken met een hartslag van rond de 130 tot maximaal 140.

Westenschouwen

Als ik eens om me heen kijk en goed luister naar de gesprekken dan hoor ik een duidelijk andere tongval dan ik gewend ben. Het Zeeuws klinkt wat zangerig, ik hoor Vlaams, of iets wat daarvan afgeleid is en er wordt Frans gesproken. De teksten op de shirtjes dragen plaatsnamen als Zierikzee, Hulst, Middelburg, Wolphaartsdijk, Goes, Brouwershaven, Antwerpen, St.Niklaas en nog een paar uit België. Maar verder is alles als vanouds. Degenen die er een wedstrijd van willen maken staan trappelend vooraan in de startblokken en de rest wacht min of meer geduldig schuifelend af tot ook zij de pas erin kunnen zetten. Het moet een aardig parcours zijn: eerst een ronde van 6 km, dan een andere ronde van nog eens 6 km en tenslotte een ronde 9 km, waarbij we na iedere ronde de start/finish passeren. Dit biedt wel het voordeel dat je na 6 en 12 km kunt stoppen. Goed, we zijn op weg. Er staat wat wind, maar dat is niet lastig. De wedstrijdlopers gaan er vlot van door, de rest volgt. Het is verbazingwekkend hoe snel zo’n compacte groep na de start uit elkaar valt. Voordat ik het in de gaten heb, loop ik alleen. Daar voel ik in dit beginstadium nog niets voor. In een groep(je) loopt het over het algemeen toch aangenamer. Ik lap mijn goede voornemen maar aan mijn laars en zet een tandje bij. Zo sluit ik aan bij een groep van een man/vrouw of 10. Het gaat lekker, maar na nog geen 5 km valt de groep uiteen. Het terrein is behoorlijk geaccidenteerd en dat wreekt zich. De een na de ander valt af; ik kan me in de middenmoot redelijk handhaven. Ik houd gelijke tred met iemand uit Goes en iemand uit Cadzand. Het gaat lekker; heuvel op en heuvel af. De een gaat wat sneller omhaag en de ander daalt wat sneller, zodat we het groepsgevoel kunnen vast houden. Bij de drinkpost op 10 km gaat het mis; Goes neemt geen water, Cadzand pakt een beker in de loop en drinkt en ik, uit Sneek, sta even stil en drink een half bekertje in alle rust om vervolgens een poging te wagen de andere twee weer in te halen. Cadzand pik snel weer op; hij heeft zich n.l. verslikt en hoestend en boerend probeert hij de looppas er in te houden. Maar dat lukt hem nauwelijks. Als ik hem voorbij ga, maakt hij mij met een handgebaar duidelijk dat ik maar snel door moet lopen. Goes haal ik niet meer in; als het parcours, dus het zicht, het toelaat, zie ik hem op een vijftigtal meters voor me en dat zal zo blijven gedurende de rest van de tijd. En zo loop ik dus weer alleen, maar niet eenzaam.

Het weer gedraagt zich; de zon schijnt af en toe; er is wind, maar in dit bosrijke duingebied is dat niet hinderlijk en heel even heeft het geregend. Ook dat laatste is niet echt vervelend. Integendeel zelfs, want de temperatuur is ruim boven de 20 graden. Een beetje afkoeling is zodoende welkom. Als ik finish en word afgeroepen met mijn naam met de toevoeging “uit Sneek, Snits” kan ik niet anders dan heel tevreden zijn. Uiteindelijk liep ik een netto tijd van 1.57.47 en dat in Zeeland op Schouwen Duiveland.

Meeloper