GAASTERLÂN RUN

Afgelopen donderdag de knoop maar doorgehakt. Weer of geen weer, ik schrijf me in voor de 12 kilometer. Ik zie dat er meer van onze loopgroep heen gaan. Rudi en Pytrik rijden mee. 10.00 uur vertrek uit Hommerts. We zijn mooi op tijd, en er is nu nog ruim parkeerplaats direct bij de ingang. We klimmen via de tribune de kantine in. Startnummers ophalen en dan eerst een bakje koffie.  Nog een voordeel van op tijd vertrekken, er is nog volop zitplaats in de kantine, dus we kunnen het rustig aan doen. Als ik ergens een hekel aan heb dan is het wel op het nippertje aankomen en in alle haasten te moeten voorbereiden. Nu heb ik rust in m`n hoofd en kunnen we nog overleggen wat we aan gaan

Voor de start nog even en warming up

doen, wel of geen windjack eroverheen. Ondertussen loopt de kantine al behoorlijk vol. Velen weten vandaag de weg naar Balk te vinden, waaronder vele bekenden van onze loopgroep. Buiten voelt het fris aan als we uit de warme kantine komen om even kort in gaan lopen open en wat oefeningen te doen. Daarna nog even binnen kijken, maar daar is het zo druk en warm dat we er niet lang blijven. Trouwens, de start is ook al over een minuut of 10, dus gaan we naar het startvak.  Ik besluit toch het windjack te laten voor wat het is.  Ik verwacht van de wind in deze omgeving niet veel last, en als ik op de buienradar mag vertrouwen houden we het zo goed als droog. Dus alleen een thermo-shirtje en een shirt met lange mouwen. Het windjack verdwijnt weer in de auto. Nog een voordeel als je op tijd

Hardlopen in een prachtige omgeving

bent, de auto staat zo`n 15 meter van het startvak af.   De 12 km en halve marathon starten tegelijk. De eerste 400 meter blijf ik bij Rudi en Pytrik, maar dan besluit ik mijn tempo toch iets lager aan te houden, anders ben ik bang dat het straks voor mij te snel gaat. Er vallen een paar regendruppen, en aan de Luts zitten een aantal vissers die hun hengels uit hebben gegooid. Van een paar kan ik aan het gezicht wel zien dat ze ons voor gek verklaren, maar misschien denken wij wel hetzelfde van hen…    Het loopt nu lekker, mooi tempo voor mij, en ik kijk zo nu en dan op m`n hartslagmeter. Mijn hartfrequentie is voor mij leidend, ik kijk niet naar tijd, afstand of snelheid. Het lopersveld rekt zich wat uit, en iedereen heeft voldoende ruimte om zij/haar tempo aan  te houden. Ik loop inmiddels achter Miranda en Hinke. Ze houden een mooi vast tempo aan wat ik denk bij te kunnen houden, dus blijk ik vanaf hier achter ze hangen. De route voert ons over mooie betonnen paden die zich door de bossen slingeren. Het lopen gaat nog steeds goed. Een medeloper die al een poosje naast mij loopt verdwijnt plotseling achter een boom. Kennelijk moet er even iets geloosd worden. Ergens

Moai plaatsje!

halverwege komen we een verzorgingspost tegen. Snel in de loop een bekertje lauw water aangepakt, de mond spoelen, en klaar. Meer heb ik niet nodig, ik heb een mooi ritme te pakken en drinken (met kans op verslikken) brengt dat alleen maar in gevaar.  We lopen gestaag verder, de harde wind horen we alleen door de boomtoppen ver boven ons jagen, wij hebben er geen last van . Na zo`n 8 kilometer loopt mijn hartslag wel wat op, maar ik voel me prima en hou dit tempo aan.  Overal onderweg staan de vrijwilligers op de punten waar je links of rechts moet, alhoewel het ook prima staat aangegeven. Vanaf zo`n 9 kilometer laten we de meeste bomen achter ons en hebben we een stevige wind schuin van achteren. Nog een bocht naar links, en nu hebben we de wind schuin van voren, dus doe ik de rits van m`n shirt weer een stukje omhoog. Op ruim  1 km voor de finish gooit Hinke er een schepje

Jetske de Wolff in actie tijdens de halve marathon

bovenop en maakt haar los van ons groepje.  Na nog 2 keer rechtsaf is de finish al in zicht, en onder aanmoediging van andere leden van onze loopgroep halen we de eindstreep.  Startnummer inleveren, het bonnetje dat je ervoor terug krijgt is goed voor een suikerbrood, in de kantine op te halen. We beklimmen andermaal de tribune en duiken de kantine in, afgeladen met alle reeds gefinishte lopers. Alsof je een heteluchtoven inloopt! We begeven ons naar de bar. Rudi en Pytrik hadden zich een koud biertje in het vooruitzicht gesteld, maar veranderen van gedachte, en even later staan we allemaal aan een dampende kop snert.  Dat valt er goed in. Nog snel even de suikerbroden opgehaald en dan stappen we weer in de auto richting Sneek.  Een mooie loopdag, prima organisatie, het weer viel mee en allemaal enthousiaste medelopers,  wat wil je nog meer, behalve thuis nog een lekkere warme douche. Dan is het voldane gevoel compleet.

Sjouke Miedema (foto's Janke van der Schaaf)