Trainen

Loopgroep Sneek traint op de dinsdagavond 19:30-20:45, donderdagochtend 09:00-10:15, donderdagavond 19:30-20:45, zaterdagochtend 09:30-10:45, locatie Zeilsoos-Sneeker Jachthaven. Zondagochtend, clinictrainingen.

Loopgroep IJlst traint op de woensdagavond 19:30-20:45, locatie Sporthal Utherne.

Proeftraining of informatie: rnwths@gmail.com

zondag 15 juni 2014

IK LOOP IN.........

Inmiddels zijn we een paar dagen verder. Het heeft hier de afgelopen periode veel, heel veel geregend. Dat is te merken, de grond is verzadigd van het water. Vandaag is het droog, de zon schijnt. Het uitzicht is adembenemend. De camping ligt in een parkachtig landschap op een vijftal kilometers van Salzburg. Het decor wordt gevormd door een bergketen dat spierwit afsteekt door de sneeuw tegen de blauwe lucht. Ik loop over een wandelpad, of wat er voor door kan gaan, langs een smal weggetje waar weinig verkeer over heen gaat. Links van mij het park en rechts, op een kleine honderd meter begint het bos dat tegen een berghelling aan ligt. Hoewel het nauwelijks te zien is, voel ik het wel. De weg loopt langzaam maar zeker omhoog, vals plat. Het is hard werken om boven te komen. Eenmaal daar aangekomen heb ik de keus

Schloss Aigen
tussen rechtdoor richting bebouwde kom van een buitenwijk van Salzburg, of rechtsaf het bos in. Ik besluit het bospad op te gaan. Eerst gaat het nog wel, het is nog niet zo steil, maar na een paar honderd meter wordt het steeds modderiger met veel kuilen en losliggende stenen en heel steil. Het is uitkijken geblazen, een enkele keer glijd ik weg. Ik neem een kloek besluit en keer terug. Nu is 't pas echt "gevaarlijk", je moet je moet goed inhouden en met de handrem erop strompel ik naar beneden. Als ik weer vaste grond onder de voeten heb, slaak ik een zucht van verlichting. Nu dus op weg naar de buitenwijk. Als ik de eerste huizen nader, kies ik het weggetje dat mij niet rechtstreeks naar de bewoonde wereld leidt. Het blijkt een gelukkige keus. Het weggetje slingert door grasland, waar prachtige bloemen bloeien in verschillende kleuren; veel geel, blauw en wit en paars. De berghelling rechts van mij wijkt, zodat ik de illusie heb horizontaal te lopen. Het uitzicht wordt met de honderd meter mooier. De stad laat ik links achter mij. Recht vooruit alleen maar grasland, heel in de verte wat heuvels en rechts de besneeuwde bergtoppen. De zon schijnt en de temperatuur is perfect om hard te lopen. Het is genieten. Een enkele fietser komt mij tegemoet. We groeten elkaar. Dan buigt de weg zich scherp naar rechts en even later een splitsing. Inmiddels ben ik zes kilometer van "huis". Het wordt tijd om terug te keren. Ik gok erop dat als ik op de splitsing de linker afslag neem dat ik wel weer de goede kant op ga. Dat blijkt ook wel zo te zijn, want na een tweetal kilometers zie ik een bord met "Schloss Aigen". Nu is het woord "Schloss" wel wat veel voor het gebouw dat aan de rand van het park staat dat vlakbij de camping ligt. Ik ben eerder geneigd het als een landhuis te typeren. Maar goed 's lands wijs, 's lands eer. De zon schijnt nog steeds en de temperatuur is wel wat opgelopen, althans dat denk ik. Het zweet loopt inmiddels in straaltjes langs mijn gezicht. De soepele tred van een half uurtje geleden oogt waarschijnlijk ook wat minder. Het kost kracht om telkenmale het vals plat te bedwingen. Af en toe kom ik een lotgenoot tegen, een simpel handgebaar is voldoende om de lotsverbondenheid zichtbaar te maken. Ieder van ons voert zijn eigen strijd. Een blik op mijn horloge: tien kilometers zitten er op. Opnieuw op een splitsing een bord met "Schloss", ik volg gedwee, want ik verlang naar het einde. Aan de rand van het park, laat ik "Schloss" links, en ik zie aan de overkant in de verte de camping liggen. De kortste weg gaat rechtdoor, maar ik laat me niet kennen en neem de weg rechtsom. De laatste honderd meters zijn een makkie, met een vals plat naar beneden en de finish in zicht.

Meeloper



Geen opmerkingen:

Een reactie posten