Trainen

Loopgroep Sneek traint op de dinsdagavond 19:30-20:45, donderdagochtend 09:00-10:15, donderdagavond 19:30-20:45, zaterdagochtend 09:30-10:45, locatie Zeilsoos-Sneeker Jachthaven. Zondagochtend, clinictrainingen.

Loopgroep IJlst traint op de woensdagavond 19:30-20:45, locatie Sporthal Utherne.

Proeftraining of informatie: rnwths@gmail.com

woensdag 18 juni 2014

IK LOOP IN.........

Het is zondagmorgen 1 juni en opnieuw denk ik aan de clinic. Nog drie zondagen "afbouwen" en dan rustig toeleven naar de langste dag. Het is half bewolkt en een temperatuur van een graad of 22. Hopelijk is het in Nederland ook een beetje mooi weer.
Een paar dagen geleden heb ik vanuit de camping waar we nog steeds zijn, in de buurt van Rovinje in Kroatië, een nieuwe route gelopen. Eerst een een kleine kilometer landinwaarts om vervolgens het binnenland te nemen. Als ik van de weg af sla loop ik over een breed pad met grof grint, ook aangeduid als fietsroute. Geen uitzicht, want aan beide zijden van het pad dicht struikgewas en bomen. Het pad slingert en het gaat omhoog en omlaag. Er zijn veel kuilen, dus het is uitkijken. Af en toe een doorkijkje in het

Rovinj
struikgewas, ongebruikt land, ogenschijnlijk niet aantrekkelijk voor wie of wat dan ook. Gras, althans een soort van gras, hoog opgeschoten, wat blauwe bloemen die ik herken als Korenbloemen, een struik brem en vooral veel stenen, groot en klein. Eigenlijk is het saai om hier te lopen, maar de vreemde omgeving vergoedt veel. Na een paar kilometer, die vrij pittig zijn door de klimmetjes houdt het pad op en moet ik verder langs de kant van een asfaltweg. Ik kan links landinwaarts of naar rechts, voor mijn gevoel richting zee. Ik zee voor de laatste optie. Het lijkt een gelukkige keuze als ik een lange en zware klim achter de rug heb. Boven op de "berg" heb ik het uitzicht op een camping en daarachter de azuur blauwe Adriatische zee. Hoewel ik vlak voor de ingang van de camping nog naar links kan, weer een breed grint/fietspad, besluit ik het erop te wagen; over de camping en dan maar zien of ik dan een pad kan vinden langs de zee op weg naar mijn "eigen" camping. De brede invalsweg van de camping loopt steil naar beneden, ik moet volop in de remmen om niet halsoverkop beneden te eindigen. Dat voelt niet prettig, het doet gewoon pijn in bovenbenen en knieën. Maar geen gejammer, de zon schijnt, de temperatuur is aangenaam en lopen doe je voor je plezier. Met enige moeite vind ik aan de rand van de camping een smal pad dat mij het dichte manshoge struikgewas in leidt. De ondergrond is rotsachtig, af en toe rode aarde en vanuit het struiken schieten zomaar bomen omhoog. Er is dus volop schaduw. Ik volg het pad en veelvuldig wordt mij een uitkijk op de zee gegund. Ik worstel mij een tweetal kilometers door deze onherbergzame wereld om dan plotseling weer in het open veld uit te komen. In de verte ontwaar ik de camping waar ik tijdelijk verblijf. Het pad slingert en voert mij van hoog tot laag naar huis. "Thuis" gekomen zie ik dat ik bijna tien kilometer in de benen heb. Het voelt evenwel of ik een halve marathon heb afgewerkt.


Meeloper

Geen opmerkingen:

Een reactie posten