DE SLACHTE MARATHON 2012

Hindrik op de "boerencamping"

Complimenten voor de twee helden die de Slachte Marathon hebben gelopen. 42 km rennen, onder zware omstandigheden is een ongeloofelijke prestatie, niet alleen de wedstrijddag, maar ook de lange voorbereiding. Een aantal maanden, iedere week weer die vele kilometers, die gemaakt moeten worden. Gefeliciteerd!

Slachtemarathon 16 juni 2012

Peter Yntema  4.17:00

Hindrik Drenth 4.31:27

LADIESRUN GRONINGEN

Ladiesrun Groningen 10 juni 2012

5 kilometer

Linda Kroon 30:13

Tialda Brouwer 34:27

BOERENLOOP ABBEGA EN LUS VAN AKKRUM

Hindrik Drenth in actie tijdens de Lus v. Akkrum

Boerenloop Abbega 9 juni 2012, 10 kilomter

Erik Bouma 36:36

Ysbrand Valkema 46:36

Hinke Osinga 57:38

Jeltsje Hoeksma 1.00:30


Lus van Akkrum, 6 juni 2012 ,11.7 kilometer

Ysbrand Valkema 56:16,

Bert Rienstra 1.00:28,

Hindrik Drenth 1.02:52

LOOP LEEUWARDEN, EEN BIJZONDERE DEELNEMER

September 2012 starten we alweer met achtste seizoen Start to Run, de succesvolle cursus om met hardlopen te beginnen. Fantastisch om te zien hoe beginners van elk niveau hun eigen doel nastreven. Bij een aantal hardlopers gaat het vanzelf, andere moeten er hard voor trainen. Achter elke nieuwe hardloper zit een verhaal, echter soms is het heel bijzonder. Een verhaal waar je alleen maar diep respect voor kunt hebben. Arjen, Durk, Erik en Karin

15 maart 2012  Leven met hart en ziel

Vandaag een supermooie  lentedag. Prachtig weer, de natuur ontwaakt uit zijn winterslaap en ik mag hier  mijn hardloopkunsten vertonen. Het leven is mooi en daar geniet ik van. Elke dag met mijn nieuwe hart.

Dat is wel anders geweest. In 2001, ik was toen 35 jaar werd ik geconfronteerd met hartfalen als gevolg van cardiomyopathie. Cardiomyopathie betekent letterlijk een zieke hartspier. De hartspier trekt niet meer goed samen en heeft ook moeite met ontspannen. Het hart pompt het bloed minder goed rond.

Daar lig je dan 35 jaar jong, getrouwd en vader van twee jonge kinderen van  6 en 3 jaar,  op de hartbewaking in het UMCU. Er gaat een wereld compleet aan je voorbij en een andere(medisch) wereld gaat voor je open. Onderzoeken, testen, prognoses, medicijnen en behandelingen passeren de revue. Na 2 maanden ben ik weer thuis met een doos vol medicijnen, leefregels en een onzekere toekomst. Een ervaring rijker, heel veel illusies armer.

Voorjaar 2005

Ik pak de draad van het leven weer op en zoek  naar nieuwe wegen. Dit gaat met vallen en opstaan redelijk goed tot begin 2005. Mijn hart is steeds meer verzwakt en ik kan steeds minder. Harttransplantatie is de enige optie, maar ik ben er niet aan toe. Ik sputter tegen en modder nog een tijdje door maar in het voorjaar gaat het kaarsje uit. ’s Morgens maai ik met 5 pauzes tussendoor het gras en ’s avonds lig ik op de hartbewaking in Sneek.  Ik heb veel vertrouwen in mijn cardioloog in Sneek en wil hier graag behandeld worden maar hij vindt dat de screening voor harttransplantatie in Utrecht nu echt moet gebeuren. Twee dagen later ben ik met spoed overgeplaatst naar het  UMCU. Ik zweef op het randje van de dood en een harttransplantatie is op dit moment niet eens meer mogelijk.

Voor dat ik aan de beademing ga neem ik emotioneel afscheid van mijn vrouw en kinderen. Het voelt als afscheid nemen van het leven. Ik ben aan het overleven en weet niet dat dit mij de komende tijd nog een paar keer te wachten staat.

Zomer 2005

Deze crisis overleef ik. Diverse medicijnen en een speciale pacemaker met ICD, moet uitkomst bieden. Een  harttransplantatie uitstellen en de kwaliteit van leven verbeteren. Deze pacemaker gaat mijn hartspier ondersteunen om beter  en regelmatig samen te trekken. Bij een hartstilstand zal ik  ‘automatisch’ gedefibrilleerd worden. Ik vind het eng, maar doodgaan is ook geen optie.

Helaas mislukt deze behandeling. Ik heb onvoldoende baat bij dit apparaat kan nog steeds niet veel.

Mentaal hakt dit er wel in. De weken in het ziekenhuis, tussen vier muren, te ziek om te leven, te gezond om dood te gaan.

De screening die nodig is om op de lijst voor harttransplantatie te komen is ondertussen in gang gezet. Tot nu toe geloofde ik nog steeds dat ik hier niet aan toe was, maar ik begin in te zien dat ik mezelf voor de gek hou. Het is juni, het licht gaat op groen, ik sta op de wachtlijst. Door de situatie waarin ik zit ben ik ‘urgent’. Hoop en wanhoop wisselen elkaar af.

Augustus 2005

In augustus lig ik nog steeds in het UMCU. Ik wil zo graag naar huis, maar het zit er niet in. Mijn

situatie verslechterd en niemand weet hoelang ik moet wachten. Ik ga het niet redden en eind augustus  word ik geopereerd en krijg ik een steunhart. Een steunhart is een mechanische pomp die de functie van de hartkamers ondersteunt of overneemt. Tegenwoordig zijn deze pompen heel klein en worden ‘ingebouwd ‘ in het lichaam. Ik draag de pomp met het geluid van een tikkende klok met mij mee op een rollator.  Mijn zoon van 7 legt het aan iedereen zo uit; “mijn vader leeft op batterijen”. Het is een zware operatie en het herstel verloopt moeizaam. Ik heb ook niets meer om bij te zetten. Ik krijg drie keer een TIA doordat stolsels in mijn hart losgaan in via de bloedbaan in mijn hoofd terechtkomen. Doodeng, even niet kunnen praten en een verminderd gevoel in mijn arm en been.

Mijn gewicht is gedaald tot 54 kilo bij een lengte van 1.83 en mijn conditie is beneden nul.

Maar ik overleef nog steeds en ben bezig met de zwaarste marathon van mijn leven.

November 2005

De liefde voor mijn gezin geven mij moed, kracht en doorzettingsvermogen en in november mag ik eindelijk even naar huis.

Elke dag train ik met hulp van de fysiotherapeuten uit het UMCU en Sneek aan mijn herstel. Mijn conditie moet vooruit, want op dit moment overbrug ik alleen de tijd tot aan de harttransplantatie

Looptraining bestaat uit een rondje door de straat van ongeveer 250 meter. Een loodzware klus naast het fietsen op de hometrainer  en krachttraining.

Door complicaties is het thuis zijn van korte duur en wordt ik weer opgenomen in het UMCU.

Gelukkig mag ik begin december even naar huis om thuis Sinterklaas te vieren. Eind december vlak voor de kerst kom ik weer thuis en vier met mijn gezin Kerst en Oud & Nieuw. Niet zorgeloos maar wel heel intens beleef ik deze dagen en telkens bekruipt mij de gedachte;  ‘wordt 2006 mijn jaar en mag ik deze feestmaand nog eens overdoen’.

Januari 2006

Ik ben u al een paar maanden  24 uur bereikbaar voor dat ene telefoontje. Ik weet dat veel mensen jaren op een donororgaan wachten en dat is echt ongelofelijk zwaar. Ik weet dat ik geen tijd heb om jaren te wachten. Elke dag is  één dag dichter bij het einde of dichter bij een nieuw begin.

Begin januari is mijn zwager jarig en wil ik graag bij mijn hem en mijn zus op visite in Wyns. Zij hebben het afgelopen jaar een woonboerderij verbouwd en het resultaat heb ik nog niet met eigen ogen mogen zien. Het is erg spannend om met mijn gezin en een reserve pomp naar Wyns af te reizen, maar dit bezoek doet me heel erg goed.  Als we ’s avonds thuis komen en het al laat is ga ik tegelijk met de kinderen naar boven. Voor het eerst breng ik sinds lange tijd de kinderen op bed voordat ik er ook zelf in kruip.

Midden in de nacht gaat de telefoon;  Meneer Jacobi, wij hebben een hart voor u.  Ongelofelijk maar waar.

Samen met mijn vrouw vertrek ik met de ambulance richting UMCU en ’s ochtends vroeg start de operatie die de hele dag gaat duren. In kritieke toestand kom ik aan het eind van de middag op de intensive care. Het gaat niet goed en aan het eind van de avond wordt ik opnieuw geopereerd omdat er veel inwendige bloedingen zijn. De eerste dagen  zijn vooral voor mijn vrouw en familie hele zwaar. Ik zweef opnieuw tussen leven en dood, nu met mijn nieuwe hart.

Na een moeilijke start gaat het daarna snel beter met mij. Mijn nieuwe hart is letterlijk de motor van mijn nieuwe leven. Het bloed stroomt weer goed door mijn lichaam en door de intensieve begeleiding,, goede voeding, veel medicijnen en heel veel oefenen gaat langzaam de deur naar de rest van de wereld  weer open. Dit is ongekend, overleven word leven.

Het leven begint bij 40

In de zomer van 2006 vier ik mijn 40^e verjaardag. Mijn tweede leven begint  bij 40!

Ik ben mijn donor zo ontzettend dankbaar voor de tweede kans die ik gekregen heb. Het is een onvoorstelbaar geschenk dat ik van iemand een hart heb mogen ontvangen. Ik ben hier elke dag dankbaar voor.

De wetenschap dat op de dag waarop mijn tweede leven begon, het leven van iemand anders is geëindigd doet mij heel veel verdriet.

Donor , het grootste geschenk dat je kunt ontvangen. www.donorvoorlichting.nl

Start to Run, maart 2012

Start to run

De afgelopen jaren ben ik op sportief gebied vooral bezig geweest met het opbouwen van conditie. Fysiotherapie en oefeningen in de sportschool. Het was goed, erg belangrijk, maar op een gegeven moment was ik een beetje klaar met patiënt zijn. Fietsen, wandelen en skiën daar krijg ik meer energie van. Ongeveer twee jaar  na de transplantatie ben ik weer begonnen met hardlopen. Eerst alleen in de sportschool maar na een tijdje ook buiten. Het lukte steeds niet om het goed op te bouwen.Blessures, spierkrampen en infecties speelden mij vaak parten.

In maart 2011 heb ik me  aangemeld voor start to run. Dit is redelijk goed verlopen en ik had er veel plezier in. In oktober deed ik onverwacht en een beetje onvoorbereid mee aan de  herfstloop (5 km ) op Terschelling.

Het lukt mij niet om deze loop in één keer te volbrengen, maar het geeft mij wel een enorme kik. Ik ben echt trots op mezelf.

Reden genoeg om me nu goed voor te bereiden op Loop Leeuwarden zodat ik op 3 juni fit genoeg aan de start verschijn en de tijd van bijna 34 minuten kan verbeteren

12 maart 2012 Huiswerk

Vandaag de eerste ‘huiswerk’ training.  Met huiswerkcoach Renate Wennemars op de mp-3 trek  ik de hardloopschoenen aan vertrek richting het Zwettebos. De interval training van vandaag gaat me minder makkelijk af dan afgelopen zaterdag maar uiteindelijk lukt het wel. Ik heb wekenlang last van een verkoudheid gehad en dat is mijn conditie niet ten goede gekomen. Lopen met de mp-3 vind ik heerlijk. Muziek, niet nadenken, instructie over wat ik moet doen en sportieve tips van Renate. Het maakt het leven en het lopen simpel leuk

Herman in training

Herman Jacobi                        

Herman liep de 5km van Loop Leeuwarden
in: 29:57


Herman Jacobi is ambassadeur van Loop Leeuwarden.


link naar blog van Herman Jacobi

http://loopleeuwarden.nl/loop-leeuwarden/ambassadeurs/herman-jacobi.htm

DE VOLHOUDER WINT

Loop Leeuwarden en het relativeren van een liefhebber.

Het voor traject. 10 maart jl. startte de voorjaarscyclus van de start to run in Sneek met als doel in eerste instantie om na 6 weken 3 km in een stuk hard te lopen in je eigen tempo. Het ultieme doel was natuurlijk om na 12 weken training deel te nemen aan de Loop Leeuwarden 2012. Elke zaterdagmorgen in het park achter het zwembad trainde een grote groep om samen het doel te verwezenlijken. Voor mij de 1^e keer dat ik de start to run mocht begeleiden en trainen, een unieke ervaring die heel goed is bevallen. Buiten de training op zaterdag moest men ook nog 1 of 2x huiswerk doen om echt beter te worden. In onze groep trainde ook Herman mee die als ambassadeur aan de loop was verbonden. Herman heeft al een aantal jaren een ruilhart.

Warming up Loop Leeuwarden

Het grote moment. Afgelopen zondag was het dan zover, een deel van de groep had zich ingeschreven, allemaal strakke kopjes voor de start. Logisch je 1^e loop en dan zoveel deelnemers. Met Arjen ging de groep door de Prinsentuin om daar de warming-up te doen voor alle 5 km lopers die trainen bij een loopgroep van hem. Na deze warming-up moesten er nog een paar wat overtollige ballast kwijt en dan op naar de start. Onderweg op een opnieuw aangepaste / verbeterde route door het park en later door het stadscentrum weer op naar de finish. Even op de heldenfoto en wat drinken en snel weer naar de tas bij de muziektent in de Prinsentuin, want het was best wel fris en ziek worden is niet de bedoeling na zo’n mooie dag. Herman liep de 5 km net binnen het ½ uur, wat goed! Ook de familie was weer binnen en was tevreden over hun prestatie.

Iedereen is een topper!

Mijn 10 km loop.  De start van de 10 km was pas om 14:00 uur dus was het ook iets warmer, toch zie je ook nu weer diverse mensen met, in mijn ogen, teveel kleding aan. Kouwelijk aangelegd zeker. Na het startschot in gesprek komen met jezelf om het ritme te krijgen. Door het Rengers park en het Leeuwarder bos weer naar de stad. Een mentale dreun krijg je dan want je moet nog een rondje door de binnenstad terwijl anderen al richting de finish gaan. Maar niet getreurd nog even trochsette en dan zijn wij ook aan de finish. Dik tevreden met de tijd wandel ik weer naar de Prinsentuin. Een kop koffie in de Koperentuin en lekker naar huis.

De langste afstand. Hulde ook aan de 21 km lopers die elk weer een pr.hebben neergezet, Maurice maakte zelfs zijn debuut.

Relativeren moet je kunnen. Herman die met een ruilhart met ziel en zaligheid een topprestatie neerzet. Een vriendin die we tegen kwamen die ondanks chemo kuren de 5 km uitloopt. Toppers die eigenlijk een grotere prestatie neer hebben gezet dan de winnaar van de halve marathon. Ik heb er erg veel respect voor in ieder geval.

Het was weer een mooie dag met enthousiaste begeleiders en trainers, dank daarvoor.

De Olympiër.


Loop Leeuwarden, uitslagen, video en foto's kijk even op www.loopleeuwarden.nl