Trainen

Loopgroep Sneek traint op de dinsdagavond 19:30-20:45, donderdagochtend 09:00-10:15, donderdagavond 19:30-20:45, zaterdagochtend 09:30-10:45, locatie Zeilsoos-Sneeker Jachthaven. Zondagochtend, clinictrainingen.

Loopgroep IJlst traint op de woensdagavond 19:30-20:45, locatie Sporthal Utherne.

Proeftraining of informatie: rnwths@gmail.com

zondag 16 december 2012

ADVENTURE RUN 2012



De finish in zicht
Buren, niet dè buren, maar Buren op Ameland, heb ik achter me gelaten; nog een tweetal kilometers. De zuidwestelijke wind draagt het geluid van de speaker. De speaker bij de finish die je helpt om de laatste tientallen meters te overwinnen. Om mij heen is iedereen bezig te overleven. Zonder ook maar iemand te raadplegen weet ik nu al dat we het eens zullen zijn over dat “het zwaar was” vandaag. Ondanks een gewijzigd parcours, waardoor het heuveltje-op-en- af, de scherpe bochten naar links en even later weer naar rechts èn de modder ons grotendeels bespaard zijn gebleven. Rode, bezwete koppen, gezichten verwrongen tot een grimas, geen oog meer voor de omgeving, vermoeidheid en pijn eisen hun tol. Een enkeling wandelt. Blikken van  vertwijfeling. Het is ieder voor zich.
zijn er ook brabanders in de zaal?
Dan loop ik Nes binnen. Ik verlang naar de finish. Het parcours buigt af in noordelijke richting; even later passeer ik het bordje met 20 kilometer. Plukjes toeschouwers klappen bemoedigend in de handen. Een enkeling roept dat je er bijna bent, maar dat wist ik al. Steeds meer publiek, fototoestellen in de aanslag om kennis, vriend of familielid vast te leggen. Uit ervaring weet ik dat het niet gemakkelijk is om de juiste persoon op het juiste moment op de foto te krijgen.
Ik probeer mijn vermoeidheid te verbergen door met een glimlach over de eindstreep te gaan. Dat lukt me maar moeizaam. Dan passeer ik de finish. In een oogopslag zie ik mijn tijd. Natuurlijk heb ik ook mijn eigen tijdwaarneming; een indicatie voor de netto tijd. Ik ben niet ontevreden. Ik hang over het hek uit te hijgen. Na een paar minuten loop ik verder, pak wat te drinken, neem een shirt in ontvangst en dan tref ik een bekende.
van de boot naar de sporthal
Gedachtewisseling
We wisselen onze ervaringen uit. En natuurlijk gaat het over het strand. Dat was niet zwaar, wind schuin achter, laag water, je zakte niet weg en geen diepe sporen van de 4Wheel Drive auto’s. We waren er voor gewaarschuwd; na ruim 4 km even het strand af. In het rulle zand heb je nauwelijks grip, twee passen omhoog, een halve pas naar beneden, het schiet niet op. Eenmaal boven een glooiend pad over een 400 meter en dan weer naar beneden het strand op . Hoe verzinnen ze het, of de Adventure Run zonder dit al niet zwaar genoeg is. Neem het stuk onder aan de Waddendijk; 3 km lang, wind schuin tegen, en de kilometerbordjes staan voor je gevoel verder dan 1000 meter uit elkaar, geen enkele beschutting, een lopersveld dat volledig uit elkaar ligt, geen toeschouwers, alleen die ene verversingspost die je niet durft aan te gaan, bang dat je bent om uit je ritme te geraken, bang dat je bent niet meer op gang te kunnen komen. Vergeet ook niet die klim de Waddendijk op, waar je niet opgerekend had. Opnieuw een aanslag op je boven benen. Even daarvoor liep je ook nog “aan de wind” door de polder en kon je nauwelijks herstellen
warming up 10km
van de inspanningen op het strand en de worsteling in de duinen. Het is gemeen: je komt met pijn en moeite voor de tweede keer van het strand. Je bent hijgend, steunend en wegzakkend in het rulle zand boven gekomen. Je wil herstellen, maar het parcours geeft je de kans niet. Het pad loopt iets naar beneden, om daarna over te gaan in vals plat en als je boven bent herhaalt het zich en dan ook nog wind tegen. Het is een worsteling. Je passeert de tijdwaarneming op tien kilometer, je pakt een bekertje water en dan moet je een stukje door het bos. Het pad lijkt een trechter voor de harde wind die je recht in het gezicht blaast. Je haalt enigszins opgelucht adem als je vervolgens op de open vlakte je weg kunt vervolgen. Maar schijn bedriegt. Om mij heen heeft iedereen het moeilijk, posities wisselen voortdurend, een enkele toeschouwer klapt. Een bocht naar links, terwijl je weet dat je om in Nes te komen naar rechts zou moeten. Nu de wind in de rug, er ontstaan groepjes, opluchting is merkbaar. En dan moet je omhoog de dijk op, waar je de wind nog meer voelt. Toegegeven, het uitzicht is geweldig, maar dat zal jou in dit stadium een rotzorg zijn. Je voelt je eenzaam, je heup doet pijn, je knie voel je, die man met de hamer vrees je en  je denkt aan van alles en nog wat. Maar voor je het weet, ga je weer naar beneden en loop je aan de voet van de dijk. Het ritme is zoek. Heel in de verte zie je Buren en daarachter moet Nes en dus de finish zijn.
21km vlak na de start
Vooral een makkie.............
Maar de Adventure Run is niet alleen kommer en kwel, het is ook plezier. Plezier in het lopen, om je heen kijken en de omgeving in je opnemen. Direct na de start zijn het vooral je collega lopers die je ziet, allemaal vrolijke gezichten, vol vertrouwen op een goede afloop. Je bent nog in het dorp, je ziet van alles, maar je neemt het niet in je op. Je hebt geen oog voor de pittoreske huizen, je ziet het bord “te koop”, maar wat er achter zit daar heb je geen oog voor. Dat kan ook niet, want het is druk om je heen, je moet goed uitkijken dat je niemand omver loopt, je bent beducht voor een duw of een onverwachte koerswijziging van een van je collega’s. Het is gezellig, er wordt (nog) druk gepraat. Als er na een km een eerste schifting heeft plaats gevonden, je goed warm bent en jij je verbaast over de mooie route door het bos op weg naar duin en strand, bekruipt je het gevoel dat je vandaag  met gemak deze halve marathon zult volbrengen. Het duingebied biedt een winterse aanblik; hier en daar wat kale struiken, de duindoorn heeft nog slechts een paar bessen, het helmgras is geel. Het “uitzicht” op het strand is mooi; een kleurig lint van hardlopers, zwoegend over het enigszins natte zand, met links de zee met witte schuimkoppen. Wat kan je gebeuren.
kerstmarkt
.....of toch niet
Later blijkt dat een droom te zijn. Het strand dat hartje zomer zo mooi kan zijn, waar je kunt liggen luieren, zand dat warmte uitstraalt, waar kinderen spelen, waar je schelpen zoekt en langs de vloedlijn slentert. Daar moet jij nu onder geheel andere omstandigheden hardlopen. Het strand dat een niet direct merkbare aanslag op je beenspieren, uitoefent, het strand dat je het gevoel geeft dat je met de wind in de rug de wereld uit kunt lopen. Maar als je na ruim 4 km even het strand verlaat om dan na een paar honderd meter weer het strand op te gaan, moet je even zoeken naar je ritme en als je voor je uit een lang lint van lopers waarneemt, waar geen einde aan lijkt te komen, dan denk je waar ben ik aan begonnen. Je zoekt naar afleiding. Dus kijk je maar eens om je heen; zee en duinen, zwoegende collega’s, vrolijke kleuren, hier en daar een paar wandelaars met een enkele hond en dan besef je dat het allemaal niet zo slecht nog is. En aan alles komt een eind. Je ziet dat het lint afbuigt naar rechts en je tovert een glimlach op het gezicht. Hoewel, je weet dat je nog tegen het duin omhoog moet.
bij Loopgroep Berlikum was het wel heel erg gezellig!
Later
Inmiddels heb ik mijn shirt te pakken. Dat ziet er toch wel weer mooi uit. Ik voeg hem toe aan de verzameling. Nu ben ik op weg naar de sporthal in de hoop een warme douche te kunnen nemen. Uit ervaring weet ik dat het wel ijdele hoop zal zijn. En dat is het ook. Denk niet dat ik dan ook van een koude kermis thuis kom. Neen, want dat is zeker niet geval. Wij gaan nog niet naar huis. We nemen het ervan. Op naar het terras.
Inderdaad wij. Iedereen van de loopgroepen( Berlikum, Stiens, Sneek, IJlst en Goutum) van Arjen is weer binnen. Arjen en Karin hebben het toch maar mooi voor elkaar met zoveel deelnemers aan de 5, 10 dan wel de 21 kilometer. We informeren elkaar over onze ervaringen. In het kort komt het er op neer (het geldt voor beide afstanden); “Het was zwaar”, dat iedereen “de man met de hamer” is tegen gekomen, dat “de wind ons parten speelde”, dat een keer extra het duin op en af “heus geen makkie was”, dat we “tevreden zijn met de gelopen tijd”, dat het altijd sneller kan. Edoch, we weten het als geen ander. Wij zijn amateurs, wij lopen voor het plezier. We vinden het leuk om sneller te zijn dan ........, we vinden het prima als we voorbij gelopen worden door......, we zijn al blij als we de10 kilometer of de halve marathon zonder “dood” te gaan kunnen uitlopen, we kunnen lachen om onze eigen vermoeidheid en inspanningen, we helpen elkaar over een dood punt heen en we brengen een toast uit op alle wedstrijdlopers die de sterren van de hemel hebben gelopen en al op de boot zitten en in gedachten al weer bezig zijn met de volgende wedstrijd. En wij, wij nemen het ervan op het terras, waar de stemming stijgt. Het was een dag om niet gauw te vergeten.
Meeloper

Uitslagen:  www.adventurerun.nl

maandag 10 december 2012

GALAMADAMMENRUN VOOR KIKA


Zondag 9 december, de 3e KIKA run in Koudum weer veel Loopgroep Sneek lopers present.

Heb je een keuze?
-         Ga je lopen of naar het voetbal?
-         Ga je niet lopen omdat het slecht weer is?
-         Ga je de 10,8 of 5,6 of de 16,1 km meedoen?
-         Krijg je als kind wel of niet kanker?

De eerste drie zijn in vergelijking met de laatste geen keuze meer.
Je gaat lopen omdat het leuk en voor een goed doel is.
Een oom van mij zei eens  dat het weer er niet om hem bleef dus bleef hij ook niet thuis om het weer. Gaan dus alhoewel we het achteraf wel erg getroffen hebben met het weer.
De afstand die je gaat lopen kies je omdat eea in je programma past want de maand is nog niet om, er komen nog een paar uitdagingen aan.
Peter in actie tijdens de Galamadammenrun
Deze loop die al 3 keer werd georganiseerd startte weer bij hotel-restaurant De Galama-dammen in Koudum. Ik heb ze allemaal meegelopen, de eerste keer ging nog in de sneeuw en bij –7. Vorig jaar lekker weer en ook nu was het goed loop weer ondanks de harde wind. En wat zag het er slecht uit ’s morgens, regen en nog eens regen en harde wind. Gelukkig geen sneeuw meer op straat dus je kon veilig lopen, gladde wegen is nooit leuk immers? Toch naar Koudum en bij de start was het droog en toen ik thuis was begon het weer te regenen.
Frederika, volgend jaar jullie ook?
Bij de inschrijvingen trof ik de andere leden van de loopgroep en ook die ene Kees was er weer, is nl. de man van mijn vroegere buurmeisje! Ook kwam ik nog een collega tegen en een paar bekenden van de voetbalclub. Uiteraard zie je ook altijd weer de bekende hardloop gezichten zoals Freerk, Djurre en Hero.

De start was deze keer niet in de tunnel maar op het terrein voor het restaurant, is ook beter want je hebt wat meer ruimte op deze manier. Mijn collega liep het eerste stukje met me mee maar na 1 km versnelt ze en pas bij de finish zie ik haar weer. De andere leden van de loopgroep zie ik in de verte lopen, ik kies zoals altijd mijn eigen weg en tempo. Langs het Finkeboskje en door Bakhuizen, hier was de verzorging, kwamen we op mooie paden waar het soms even uitkijken was voor de plassen. Op naar Hemelum en zo langs de Morra naar de finish, de korte afstand en het laatste stuk van de 16,1 gaan richting Koudum over het pad langs het water.

De finish is in zicht en ik pers er nog een klein sprintje uit, we hebben het toch maar weer gedaan. Een voldaan gevoel overheerst. Na afloop kreeg elke deelnemer bij het inleveren van het startnummer een sleutelhanger van KIKA.

Het was weer een goed georganiseerde loop, ik heb alleen geen start / finish streep gezien.

Zoals meeloper het vorig jaar al zei, een aanrader.                 

De Olympiër.                                                                        Foto's Janke van der Schaaf


De uitslagen:

16,1 km
Peter Yntema                1:24:45
Hindrik Drent                1:26:40
Onno Thooft                 1:28:25
Kiki de Boer                  1:48:03

10,8 km
Durk Brouwer                  59:44
Frederika Oppewal        1:07:01




ZATERDAGOCHTEND


Zaterdagochtend 8 december, -8 graden en een mooi winterlandschap. Ondanks het koude weer stonden er toch nog zo'n dertig hardlopers te popelen om weer te gaan trainen. Het weer maakte het noodzakelijk om de training enigszins aan te passen. Een mooie nieuwe route werd er uitgezocht. Het was genieten van een fantastisch omgeving , wat wens je nog meer! Op naar de Adventurerun op Ameland.

donderdag 6 december 2012

DE SINTERKLAASLOOP 3 DECEMBER


In de middag
Wat was het slecht weer. Een koude, stevige wind uit het zuidwesten, een miezerige regen en een temperatuur van rond de twee graden in de plus. Niet de meest uitnodigende omstandigheden om “eventjes” mee te doen aan de Sinterklaasloop in Bolsward. Daarbij zal het ook nog aarde donker zijn, dus oppassen geblazen. Maar dat was vanmiddag om een uur of vier.  Nu loopt het tegen zessen, de wind is wat gaan liggen, het is vrijwel droog en de temperatuur loopt op naar vijf graden. Om half zeven vul ik dus mijn inschrijfformulier in. Niet dat ik van plan was om thuis te blijven. Neen, daarvoor heb ik aan de vorige keren dat ik meedeed veel te goede herinneringen. Trouwens je kunt de organisatie toch niet in de kou laten staan! En dat hebben blijkbaar velen met mij gedacht. 

In de avond
Ik blijf nog maar even binnen in de sporthal staan samen met al die anderen van onze loopgroep. Om mij heen gaat het gesprek vooral over voorzichtigheid, en uitkijken voor obstakels en over het plan “het vooral rustig aan te doen”, want iedereen is beducht voor het oplopen van blessures. Dan arriveert Sinterklaas met in het kielzog zijn trouwe knecht. Hij is hier vaker geweest, want hij groet en herkent vooral bekenden. Hij is trouwens in een jolige stemming, geeft hier en daar een advies: “haal zonder kleerscheuren de finish”. We zullen zien wat deze goede raad waard is.


De Sint start
De Sint heeft het startschot gegeven. De tijd, die niet belangrijk zou zijn, loopt. De voorhoede “scheurt” weg en gaat al de bocht om. Zij hebben geen last meer van de meute. Het middenveld en de achterhoede hebben het moeilijk. Maar met moed beleid en trouw komen we allemaal zonder kleerscheuren, dankzij geschreeuw van “paaltjes, stoeprand, auto voor”, de eerste bochten door. Dan ontstaat er wat ruimte. Plotseling begint het wat te regenen. Als je brildragend bent, is dat vervelend, want niets is zo gezichtsbeperkend als een miezerig regentje op je bril in een schaars verlichte omgeving. En het maakt geen verschil of dat hulpstuk een kleine duizend of een tweehonderd euro heeft gekost. We lopen inmiddels op de “rondweg”. Het “auto voor” klinkt veelvuldig. Ik loop in een grote groep, waarin ook een paar bekenden. We hebben de sokken erin. De samenstelling van de groep wisselt voortdurend, er zijn er die het tempo niet willen/kunnen volhouden. Ze haken af of gaan er vandoor, maar telkens komen er weer nieuwelingen bij. En het is voortdurend opletten op tegemoet komende auto’s. Maar het gaat zoals het gaat. Zo af en toe kun je een groot deel van het lopersveld overzien. Dat geeft een aardig beeld: veelal felgekleurde kleding, waarin groen/geel overheerst, vaak voorzien van verlichting. De wind hebben we op dit deel van het parcours tegen, het regent niet meer. We zijn zo ongeveer op de helft. De groep is inmiddels geheel uit elkaar gevallen. Het is ieder voor zich. We lopen weer richting centrum en we bedanken de vrijwilligers onderweg die ons helpen bij het oversteken en waarschuwen voor obstakels. De feestverlichting brandt en een enkele voorbijganger keurt ons een blik waardig, diep weggedoken in zijn jas. Hij zal ons wel voor gek verklaren, maar dat is zijn probleem.

Naar het einde
We gaan onder de A7 door en lopen buiten om. Plukjes lopers zie ik voor me. Ik stel vast dat er weinig verandering meer zit in de volgorde en in de samenstelling van die groepjes. Iedereen neemt blijkbaar genoegen met dit tempo. Het parcours is hier schaars verlicht. De fakkels links en rechts geven echter duidelijk de te volgen route aan (hulde aan de organisatie). We gaan opnieuw onder de A 7 door, het wordt weer goed opletten voor paaltjes, voor gladheid door natte bladeren en oneffenheden in het wegdek en op voetpaden. Het parcours loodst ons de stad binnen op weg naar de finish. De gelopen tijd wordt afgeroepen en het wordt aan je eigen eerlijkheid overgelaten om de jou toebedeelde en de werkelijk gelopen tijd op waarde te schatten en in te vullen op je eigen uitslagen papiertje in de sporthal. Maar dat de gelopen tijd er niet toe zou doen.....? Dat gelooft geen mens, want nauwelijks over de finish wordt met grote  belangstelling geïnformeerd naar.......juist, je gelopen tijd! Tenslotte: als je het ingevulde papiertje inlevert, ontvang je een boterletter en word je opgenomen in de officiële uitslagen lijst die te vinden is op de website van de Lange Afstandlopers Bolsward (www.labbolsward.nl).
Ik kan me niet voorstellen dat er iemand is die niet met plezier terug kijkt op een leuke loop onder niet echt ongunstige omstandigheden. Als je dat niet doet dan had je de boterletter maar beter in Bolsward kunnen achterlaten.

Meeloper

Uitslagen Sinterklaasloop Bolsward

Ysbrand Valkema  35: 51
Pieter Klasen  35:50
Bert Rienstra  37:48
Minne Wiersma 37:51
Tineke Algera  37:55
Frank Klasen 38:16
Onno Thooft  39:47
Hindrik Drenth  39:47
Jildeau Siderius  41:05
Esther Vellinga   41:05
Martin v/d Zee  42:26
Baukje Smink  43:04
Durk Brouwer  43:30
Jelte v/d Berg  43:42
Dieuwke v/d Laan 44:00
Hendrika Terpstra  44:00
Alice van den Akker  44:20
Inge Klasen  46:41
Titia Brouwer  47:31
Arie Lootsma  47:57
Albert Rameau  48:17

woensdag 5 december 2012

2e WINTERLOOP SNEEK

Anja, Sytze en Marcel in actie tijdens de 2e winterloop in Sneek
Zondag 2 december 2012.

Uitslagen:
Erik Bouma  32:21
Sytze Hillbrand Boschma  40:44
Anja Kok  42:09
Onno Thooft 43:54
Bert Rienstra  44:31
Hindrik Drenth 45:09
Martin v/d Zee  46:28
Marcel Swart  46:56
Neli Jasper  48:23
Fenny Postma  50:01
Anthoon Haagsma  50:19