Het is zaterdagmorgen, nog vroeg. We zijn op weg naar
Holwerd voor de oversteek naar Ameland, om hard te lopen. Met ons zijn er nog
zo'n 50 op weg voor een looptraining in een andere omgeving dan de
gebruikelijke. Een dag lopen in den vreemde! Voor elk wat wils, iedereen kan
meedoen.
 |
| Groepsfoto |
Voor de vertrekhal in Holwerd delen Arjen en Karin de
bootkaartjes uit. De stemming zit er in. Wat wil je ook: ideaal weer om te
lopen en geen dagelijkse beslommeringen en zorgen anders dan verwachtingsvol
uit kijken naar wat de dag zal brengen. Geheel zorgeloos is het toch ook weer
niet. Het uitdelen van het bootkaartjes gaat gepaard aan de vraag op welke
afstand je vandaag de uitdaging wilt aan gaan en of je al of niet
grensverleggend bezig wilt zijn: 5, 8, of 15 kilometer.
Het is klokslag half tien als de boot vertrekt. Het is
ongelooflijk druk aan boord. Een gemêleerd gezelschap: toekomstige
profvoetballertjes, cultuur snuivende mensen van middelbare leeftijd,
natuurvorsers in camouflage pak, doodgewone recreanten in vrije tijds kleding,
eilanders in hun dagelijkse kloffie en een gezelschap 'hard' lopers, de een in
vol ornaat en de ander een sporttas meezeulend. Aan boord lijkt de stemming op
die van een schoolreisje. Lunchpakketjes worden geopend, koffie en vooral water
gedronken. Het trainersgilde bereidt zich in een apart hoekje voor op de dingen
die gaan komen: het 'bezetten' van de sporthal, het verkennen van de
verschillende routes, het indelen van de leiding, het bewaken van de
tijdsplanning in verband met de huur van de sporthal, de mogelijkheden van een
gezamenlijke warming up en loopscholing, een calamiteitenplan en natuurlijk
niet te vergeten, op basis van vrijwilligheid, het nazitten op het terras bij
Van Heekeren.
 |
| Warming up |
Eenmaal op het eiland in ganzenpas naar de sporthal in Nes.
Omkleden en dan verzamelen op het pleintje voor de hal. Arjen heet iedereen
nogmaals welkom, vertelt iets over het programma van de dag, maakt er melding
van dat Durk en hijzelf de 8 kilometer zullen begeleiden, helaas noodgedwongen
op de fiets vanwege enig ongemak. Karin neemt de 5 kilometer groep bij de hand
en Frank zal het zestal kilometervreters over strand en door de duinen 'jagen'.
Maar eerst worden we onderworpen aan het regime van Arjen
voor een gezamenlijke warming up en loopscholing. Het moet een fraai gezicht
zijn daar op het weilandje: een kleurrijk zootje ongeregeld dat zich zwaaiend,
heupwiegend, buigend, kreunend en hijgend in het zweet werkt, in een prachtig
duinlandschap, omzoomd aan een kant door het Amelander bos en op de achtergrond
het ruisen van de zee. Er wordt gelachen om elkaars onvermogen om
tegelijkertijd knieheffend en beide armen tegengesteld ritmisch en in volmaakte
coördinatie in beweging te krijgen. Het mag de pret niet
drukken. We doen ons best om het Arjen zo goed mogelijk na te doen. Durk
probeert het potsierlijk gedoe in foto's vast te leggen. Als we dat allemaal
achter de rug hebben gaat het los. Verwachtingsvol stort men zich in het
avontuur; lopen in een onbekende omgeving. De 15 kilometer vertrekt als eerste en
verdwijnt het bos in. De groep van Karin volgt spoedig in dezelfde richting.
Durk en Arjen leggen uit waar men langs moet lopen om bij het strand te komen,
want zijzelf mogen niet fietsend het bos door. Tot dan gaat het allemaal goed.
Daarna is het kaartlezen voor twee van de drie groepen blijkbaar geen
dagelijkse kost, met het gevolg dat de oorspronkelijke geplande afstanden ruim
overschreden moesten worden om weer 'thuis' te komen.
 |
| Even rusten na het strandgedeelte |
Na afloop is een ding duidelijk. Hoewel alle routes aan
boord door het begeleidingsteam uitvoerig zijn door gesproken en bestudeerd,
met nadruk de aandacht werd gevestigd op de markante herkenningspunten, iedere
trainer in het bezit werd gesteld van een ingetekende computer uitdraai van de
route waar zij/hij verantwoordelijk voor zou zijn en de trainers niet geheel
onbekend zijn op het eiland, is het toch mis gegaan. De 5 werd 8, de 8 werd 10,
de 15 werd 16 kilometer, met als gevolg dat een aantal de reserves moest
aanspreken, in een gemoedstoestand die zich niet laat beschrijven, om de
sporthal te bereiken. Toen iedereen terug was op het punt van uitgang vroeg men
zich in alle oprechtheid af of hier misschien ook opzet in het spel was. Wat
Karin, Durk, Arjen en Frank ook aandroegen om de ellende te verzachten, om de
aandacht van de pijnlijke en vermoeide spieren af te leiden, het mocht niet
baten. Van het mooie en windstille weer werd nauwelijks nog genoten, van de
schoonheid van het afwisselende parcours met al zijn ups en downs bleef niets
meer over en van een voldaan gevoel na afloop van een geleverde prestatie was
even niets te merken.
 |
| van Heeckeren |
Wat kan een warme douche dan een zalvende en helende
werking hebben op de menselijke geest en de fysieke gesteldheid. En eenmaal op
het verwarmde terras bij Van Heekeren onder het genot van een hapje en drankje
blikte men tevreden terug op een geslaagde, prachtige dag en werden de
beproevingen van de dag gemakkelijk weg gewimpeld. Het strand, het was een
makkie, werd geroemd om z'n hardheid, de duinen geprezen om het op en af, het
parcours om de afwisseling en de natuur om de rust, zoals het alleen in de
herfst kan zijn.
Aan alles komt een eind, zo ook aan deze dag. Opstaan van
die lounge banken gaat niet voor iedereen even soepel, maar wandelend en
kletsend op weg naar de veerboot wordt dat ongemak ook weer snel vergeten. Er
is maar een samenvattende conclusie: dit is voor herhaling vatbaar.
Meeloper
Het team Ameland(Frank, Durk, Arjen en Karin)bedankt jullie voor de vele leuke en postieve reactie's die wij na afloop via mail en facebook hebben ontvangen. Volgend jaar staat de training op Ameland zeker weer op het programma!
