LANG, LANGER, LANGST IN HET BILDT

Het is een bijzonder evenement die Langste Straat van Nederlandloop ; 12 kilometer en 1229 huisnummers! Starten in Ouwe Syl, lopen over een dijk met aan weerszijden bebouwing; 1229 huisnummers over een lengte van zo’n 12 km, inschrijven in St. Jacobiparochie, de thuis basis van de familie Kooistra en daarna met de bus naar de start; een ritje door Het Bildt van zo’n 10 kilometer. De keuze tussen 10, 16, 21 en 30 kilometer; voor elk wat wils! Wie kent ze niet Jan en Jozefien Kooistra. Gepokt en gemazeld in en door de wandelsport. Niet zo maar een wandelingetje, neen, dat was voor hen de moeite niet. Zij gingen voor 100 km en meer. Na een lichamelijk ongemak werden de wandelschoenen aan de wilgen gehangen en gingen zij zich belangeloos inzetten voor de loopsport in het algemeen. Zij zijn de initiatiefnemers en de mede oprichters van de Sportvereniging Friesland. Het is de vereniging die elk jaar zo’n 60-tal loopevenementen organiseert en het moet al gek gaan, wil je daar Jan Kooistra niet tegen het lijf lopen. Hij is veelal de man met de microfoon die ons 10 minuten voor de start moed in praat, hij is de man die ons helpt de laatste tientallen meters naar de finish op een fatsoenlijke wijze door te komen en hij is de man die op vele loopevenementen de regie in handen heeft. Zij, in de zorgzame voor de inwendige mens. Bedankt Jan, Jozefien!

Uitzicht vanaf de Oude Bildtdijk

Het is ook een bijzonder evenement, omdat je in een heel apart stukje Friesland loopt, n.l. Het Bildt.  Het onderscheidt zich niet alleen door een eigen streektaal, maar ook  landschappelijk. Het is er weids met rechte wegen en vaarten, waarbij de horizon slechts wordt onderbroken door de zee- en slaperdijken. De bebouwingsvormen zijn onderscheidend door z.g. winkelhaakboerderijen (voor de oplettende loper aan bakboord te zien) en de karakteristieke dijkhuisjes. Door de afsluiting van de Middelzee werd Het Bildt eind 13^de eeuw vorm gegeven. In het begin van 1500 werd de bedijking voltooid door dijk- en slikwerkers die afkomstig waren vanuit de omgeving Dordrecht. Hun Dordrechtse streektaal vermengde zich met het Fries en zo ontstond het Bildts. En wist u dat de drie dorpen St. Jacobiparochie, St. Annaparochie en Vrouwenparochie aanvankelijk Wijngaarden, Altoenae en Kijfhoek heetten, naar dorpen op de Zuidhollandse eilanden. Bron: De Bosatlas van Fryslân.

Frank in actie

Het ligt niet voor de hand dat de deelnemers bij dit alles zullen stilstaan. Zij hebben wel wat anders aan hun hoofd. Ze moeten op tijd bij de bus zijn die hen vanuit St. Jabik naar Oude Bildtzijl (Ouwe Syl)brengt; zij laten de tas met kleding bij de start ergens achter en hopen dat de organisatie er voor zorgt dat al die tassen bij de finish terug te vinden zijn. Ze willen lopen en een goede tijd neer zetten en als het even kan een persoonlijk record mee naar huis nemen. Ze zullen misschien tijdens hun tocht een blik werpen op het landschap en beseffen dat Het Bildt bij uitstek het gebied is waar de (wereldvermaarde) pootaardappelen worden “geproduceerd” op de akkers. En misschien ervaren ze dat de langste straat van Nederland heus geen saaie straat is.

Maar daar gaat het hen allemaal niet om. Ze willen lopen en het liefst zo snel mogelijk. Het is warm en de wind komt uit de noordoost hoek, het langste stuk van de route hebben de lopers de wind in de rug. Verversingsposten om de 5 km. De starttijden voor de verschillende afstanden liggen verspreid over de morgen. Te beginnen om 11.00 uur voor de 30 km en elk kwartier de volgende afstand. Voor de snelste bij iedere afstand is er een beeldje van de slikwerker te winnen. Maar dat is (helaas) voor weinigen weg gelegd.

Het Grauwe paard

Kop koffie

De bus brengt ons naar Ouwe Syl, een ritje van ruim 10 km. Daar aangekomen wacht ons een gratis kop koffie in “het Graauwe Paard”. De sfeer is gemoedelijk, iedereen geniet van het prachtige weer op het terras en van de mooie omgeving. Weinigen zullen beseft hebben dat de start plaats vindt bij een eeuwen oud keersluisje (1500); een heel belangrijke verdedigingswerk tegen het opdringende zeewater.

                                                                                
Tropenjaren tellen dubbel                                                                        Deze keer voor mij de 16 kilometer. De start van de 30 en de 21 km heeft al plaats gevonden. Bij beide afstanden een behoorlijk aantal lopers die dit als een duurloop gebruiken voor de Slachte marathon. De eerste 10 km ruim wind, de zeilen over stuurboord en af en toe halve wind. Een makkie, elke vlaag is een steuntje extra in de rug. Maar als ik de dijk -in Westhoek- af ga, moet de schoot worden aangetrokken. Het aan de windse rak is zwaar; het is hard werken geblazen; af en toe is de wind erg ongunstig en komt-ie recht van voren; de zeilen klapperen. De warmte gaat mij parten spelen. Even denk ik dat ik een verkeerde afslag heb genomen. Ik keer terug. Gelukkig word ik even later erop gewezen dat ik de verkeerde kant oploop. Als ik weer in de goede richting “vaar” heb ik moeite de juiste trim te vinden. Ik zwalk wat heen en weer. Ik drink mij voor de laatste keer moed in. In de luwte van het dorp valt de wind weg; het tij keert, de stroom is mij gelukkig gunstig gezind. Ogenschijnlijk fris en vrolijk passeer ik de finish in het besef dat tropenjaren altijd dubbel tellen.

Meeloper

OVER STATEN, EEN ZANDRUG, LOPEN EN EEN SAGE

Staten en Skewiel                                                                                                                    Van de vijf Staten die ooit in en rond Oentsjerk hebben gestaan zijn er slechts een tweetal bewaard (Stania en Unia State) gebleven. Daarvan is de Stania State wel de bekendste. De overige drie (Heemstra State, Andinga Huis en Eijsinga State) leven nog voort in straatnamen, enz. Daarmee is de Skewiel Statenloop voor een deel verklaard. Maar wat is nou Skewiel? Het kostte moeite dat te weten te komen. Gelukkig, eindelijk wist iemand mij te vertellen dat het een (oud) Fries woord is dat helpen betekent. Later werd dat nog aangevuld met “helpen oplossingen zoeken voor medische problemen/ongemakken”.

Trynwâlden                                                                                                                       Oentsjerk is een van de dorpen gelegen op/in De Trynwâlden, een zandrug ten noordoosten van Leeuwarden. De Trynwâlden staat garant voor een prachtige omgeving, met veel bebossing, mooie bomenrijke lanen en aangelegde parken. Dus een schitterende omgeving voor een mooi (hard)loop parcours.

Sage                                                                                                                              Trynwâlden is afgeleid van Tryntsje wâlden, naar Tryntsje (Catharina), een rijke vrouw, die zeven boerderijen en zeven zonen zou hebben gehad. Elk van die zonen zou na haar dood een van de boerderijen hebben geërfd en op deze locatie een dorp hebben gesticht. Zo zou de oudste, genaamd Alde, Aldtsjerk hebben gesticht. Haar andere zonen –Oene, Reade, Wynse, Gyke, Rypke en Tyte – zouden Oentjserk, Readtsjerk, Wyns, Gytsjerk, Ryptsjerk en Tytsjerk hebben gesticht, althans volgens een sage (Bron: Wikipedia, de vrije encyclopedie).

Sage, Tryntsje en haar zeven zonen

Twijfel                                                                                                                                           Op weg naar Oentsjerk was ik benieuwd wat ik van dit alles zou terug vinden tijdens het lopen. Ik twijfelde over of 16,6 of 21 km. Zelfs op het moment dat ik de pen in de hand had om mij in te schrijven wist ik nog steeds niet wat ik zou gaan doen. Ik keek even met een schuin oog naar de ingevulde formulieren van mijn buren en zag dat 21 km omcirkeld was. Ik schatte beiden op waarde in en dacht bij mij zelf: “als zij een halve marathon kunnen lopen, dan kan ik dat ook”. En aldus geschiedde.

Lopen                                                                                                                                            De start is, zoals altijd, een wat zoeken naar een plekje; getrappel van een paar “zenuwenlijders”, wat nerveus gelach, een laatste raadgeving die niemand zal opvolgen en tenslotte het sein. Daarna zet de meute zich in beweging. Het weer werkt mee, een graad of 15, het is bewolkt en niet te veel wind. Maar na zo’n 500 meter had ik al spijt van mijn keuze voor de 21 km. Dit wordt “a hell of a job”. De benen krijg ik maar moeizaam rond. Ik pijnig me suf waar het aan kan liggen. Het ging de laatste tijd juist zo goed. Te veel, te weinig getraind? Nog 20 km, waar ben ik aan begonnen. Ik vind een groepje waar ik me bij kan aansluiten. Gezapig “strompelen” we naast en achter elkaar voort. Af en toe waag ik een blik op zij, maar ook daar put ik geen moed uit. Zij keuvelen over van alles en nog wat. Ik kijk maar niet op mijn “horloge”, want ik wil niet weten hoeveel minuten ik over een kilometer dreig te gaan doen. Ik schat een trage, tot zeer trage duurloop. Is lopen wel leuk? Ik betwijfel het. Terug keren vind ik geen optie. Hopelijk kan ik de afstand inkorten. Ik hijg als een molenpaard en ben niet vooruit te branden. Waarom ik, waarom vandaag, waarom nu? Ik pieker me suf, maar blijf het antwoord schuldig. Gelukkig zijn er geen meelopers uit mijn eigen loopgroep. Want dan zou mij na afloop alleen maar een z.g. medelijden ten deel vallen. En als ik ergens niet op zit te wachten is spot en leedvermaak van mijn “vrienden” uit Sneek over mijn ellende. Sterk zijn ze in het mee leven, in jouw wel en vooral in ’t wee. Ze weten je te vinden hoor als je een off-day hebt. Ach, wat maakt het uit, tenslotte weet ik maar al te goed hoe het werkt, want ook ik kan me niet altijd stil houden. Ik ga me concentreren op de omgeving. Dat helpt. Mijn chagrijnigheid verdwijnt langzaam maar zeker. Ik zie vrolijke gezichten om mij heen, ik hoor hier en daar wat aanmoedigingen van toeschouwers. De zon komt te voorschijn, zij het wat aarzelend en de temperatuur loopt op. Ik vergeet mijn eigen sores. En bij het 5 kilometer punt voel ik me een stuk beter; ik neem een slok water en probeer mijn tempo wat op te voeren. Het lukt!! Ik laat de “keuvelaars” maar aanmodderen, ik ga er van door. Af en toe haal ik iemand in. Ik moet erkennen: “dat geeft een kick”, en dat heb ik nodig vandaag. Een paar kilometer verderop ben ik alles weer vergeten als ik aansluiting heb gevonden bij een tweetal collegae; het loopt weer, het normale ritme is weer terug. Wat ziet de wereld er dan toch prachtig uit en wat is lopen leuk! Vrolijk fluitend vervolg

ik mijn weg. Het coulisselandschap bekoort, overzichtelijke weilandjes omgeven door boom- en struikwallen, bieden prachtige beelden. Paarden, koeien, schapen grazen zonder op of om te kijken. Boerderijen die verspreid door het landschap ogenschijnlijk willekeurig ergens zijn neer gezet. Bosjes ontnemen hier en daar het ver gezicht. Wij lopers denderen voort. Rode, bezwete koppen. De meesten hebben nauwelijks oog voor de omgeving. Aanvankelijk in noordelijk richting en als we afbuigen naar het oosten dan zie ik aan mijn linkerhand het landschap langzaam overgaan naar de weilanden, naar de eindeloze vergezichten, kenmerkend voor het noorden van Friesland, terwijl aan de andere kant het beschutte karakteristieke landschap van de zandgronden zich nog handhaaft. Later, een aantal kilometers verder, loop ik gans alleen. En dat zal zo blijven tot de finish. Natuurlijk is er wind op deze vlakte en ik heb hem ook nog tegen. Ik heb het zwaar en ik probeer de saaiheid te verdrijven door te genieten van het geel van de boterbloemen, van het wit van het fluitenkruid, van een enkele haas die ik in het hoge gras opmerk. Ik moet me geweld aan doen om niet telkens op mijn calculator te kijken; ik besef wel dat ik heel wat kilometers moet afleggen. Ik nader Feanwâlden, eenmaal in het dorp buig ik direct weer af naar het westen. Het parcours voert mij door de weilanden; het fietspad waarop ik loop is aan beide zijden omgeven door de witte bloemenschermen van het fluitenkruid. Dat is geweldig mooi. Als ik een keer op mijn horloge kijk, zie ik dat nog een kleine negen kilometer voor de kiezen heb. Eenzaam, maar niet echt alleen, loop ik voort. Wat bezielt een mens om zich met dit mooie weer zo af te peigeren? Even later loop ik weer tussen de prachtige boomwallen en ruik ik de meidoorn. Dan ziet het loopleven er weer een stuk beter uit. De laatste 3 kilometer breken aan. Het gaat niet erg soepel meer. Het deert me niet, want de finish is binnen handbereik. Ik hoor al flarden van spreekstalmeester Jan Kooistra die de lopers de laatste tientallen meters met zijn welluidend stemgeluid over de finish lokt.

Als ik tenslotte de balans opmaak en mijn eigen geklokte tijd “oproep”, dan ben ik niet ontevreden: 1.54. 48. Ik kijk terug op een prachtige loop in een heel mooie omgeving.

Meeloper.

Meeloper

OVER LEUK LOPEN

Leuk                                                                                                                                        Lopen is leuk. Waarom? Iedereen die (hard)loopt weet dat lopen leuk is; het geeft een voldaan en euforisch gevoel als je na een loop onder de douche staat, het zorgt voor lichamelijke fitheid en een goede conditie en het draagt bij tot een psychisch welbevinden. Lopen in Loopgroep Sneek is heel leuk. Ook daarover bestaat geen twijfel. Je loopt binnen een groep op je eigen niveau, samen met velen, je kunt je spiegelen aan een ander, je praat wat, je leutert wat, je kunt je “verbergen” als je het wat minder gaat, er is deskundige begeleiding, de training is gevarieerd, je krijgt technisch advies, het stimuleert en....er wordt veel gelachen.

Loopgroep Sneek, Millenniumloop 2011

Leuker                                                                                                                               Meedoen aan een Loop Evenement is leuker. Je loopt samen met velen, meest onbekenden, je maakt nieuwe “vrienden”, je loopt eens in een andere omgeving, je loopt op tijd op een nauwkeurig afgemeten parcours, je ervaart of de trainingsarbeid de moeite waard was, je kunt de gelopen tijd vergelijken met anderen, er is verzorging onderweg, je hoeft nooit alleen te lopen, je kunt in de luwte lopen van een groepje en na afloop ontvang je een aandenken. Meestal worden er foto’s gemaakt die je later thuis online kunt bekijken.

Leukst                                                                                                                                      Maar het leukst is meedoen aan de Berenloop op Terschelling. Wie ooit mee gedaan heeft aan de Berenloop zal niet verbaasd zijn dat dit evenement tot het Leukste Hardloop Evenement van Nederland werd uitgeroepen. Het is de sfeer, het feestelijk karakter rondom de dag van de halve en hele marathon, het gevarieerde parcours, de vele toeschouwers, de rode loper in de Dorpsstraat van West waarover gefinisht wordt, als het even meezit wordt je naam genoemd terwijl je de eindstreep passeert, de gedegen organisatie, niet te vergeten het feit dat veel deelnemers voor meerdere dagen naar het eiland komen al of niet met een fanclub en last but not least de afsluiting op de zondagavond na het lopen bij Hessel, met muziek en champagne!!

Berenloop Terschelling, leukste hardloopevenement van het jaar!

Ook leuk                                                                                                                                         Je hoeft Loopgroep Sneek niet te vragen of zij het eens zijn met die verkiezing tot het Leukste Loop Evenement. Dat weten zij al lang. Ieder jaar neemt een groep er aan deel. Het begint al bij de inschrijving, of liever gezegd in de weken voor de inschrijfdatum (dit jaar in de nacht van 20 op 21 april). Er wordt druk overleg gepleegd wie plannen heeft om zich in te schrijven. Er worden herinneringen opgehaald aan vorige edities, er zijn verhalen over toptijden, over hoe zwaar het wel was, over blessures, over de avond bij Hessel. En als die anderhalve kilometer over het strand en de strandopgang bij Paal 8 ter sprake komt, berg je dan maar. De hel is er niks bij. Het aller leukst is het natuurlijk als je meerdere dagen met elkaar op het eiland kunt vertoeven. De zorg voor een onderkomen waart dan rond. En naarmate 20 april dichterbij komt, loopt de koorts op, want, als je de verhalen mag  geloven, is het een heidens karwei om er tussen te komen om een startbewijs te bemachtigen. Maar het viel dit jaar mee. Iedereen die wil, heeft een startbewijs kunnen bemachtigen. Nu is het even rustig in de Loopgroep, althans wat de Berenloop betreft. Iedereen is voor zich bezig om zich voor te bereiden, ook al duurt het nog maanden voor je de krachten kunt meten. Maar men plant zijn training, de deelname aan de verschillende loopevenementen, men houdt nauwlettend de conditie en de vorderingen van de andere deelnemers in de gaten. Het zal je toch niet gebeuren dat hij, of misschien zij, een snellere tijd neerzet. Zo leeft de Berenloop en zo wordt de Berenloop het Leukste Loop Evenement in Nederland.

Een deelnemer

DE 1e FJOERRIN IN MAKKUM

De avonturen van loopgroep Sneek in het mooie Makkum en omstreken.

Op zondagmiddag 29 april 2012 werd in Makkum de 1^e Fjoer Rin georganiseerd door oa  loopgroep Makkum. Arjen had deze loop, mede namens Tineke, al een aantal keren genoemd dus bekend was ie. Met 11 leden van onze loopgroep werd er deelgenomen. De totale deelname voor een loop die voor het eerst werd georganiseerd was best wel goed. Alles was super geregeld en er zal zeker een vervolg komen en door mond op mond reclame zullen er nog veel meer mensen mee gaan doen.

Het weer blijft er niet om mij dus waarom zou ik dan niet gaan? Die gedachte leefde bij mij niet op zaterdag, slecht weer, harde wind en regen. Moet je dat dan wel willen, hardlopen? Op zondagmorgen met al afspraken mbt vervoer was het lekker weer, wel een harde wind maar in ieder geval droog. Dus rondje stad en Nijland en op naar Makkum. In het multifunctionele centrum inschrijven en een stukje verderop de warming up doen. Na een fruithapje fris en fit naar de start. We waren er klaar voor. Sommigen nog wat bibberig omdat het een debuut was op de 21,1 km, of was dat omdat het bij de start nog wat fris was? In het bushokje werd nog even gewacht op het busjekomtzo, maar helaas er moest op eigen kracht gelopen worden.

Sytze en Peter

De start is  altijd een hectisch gebeuren, ook nu. Op het parkeer terrein bij de Jumbo was een streep getrokken en hing het spandoek, start / finish. Mooi op tijd werd er gestart nadat alle kinderen van de kidsrun binnen waren. Iedereen zocht zijn ritme en plekje in de groep om de 1^e km’ers uit de wind te kunnen lopen. De routes waren met kleuren aangegeven en als je niet blind was dan kon je niet verdwalen. Keurig stond er na elke km een bordje met jou routekleur en bij een splitsing stond het op de weg geschilderd. Op de gevaarlijke plekken stond bij het oversteken iemand die het verkeer tegenhield.

Splitsing van de route. Na 2 en 3 km waren de routes gesplitst en later kwamen ze weer bij elkaar. Er was verzorging op de juiste momenten. Eenmaal onderweg en mijn ritme gevonden ging het lopen lekker en kon ik genieten van de mooie omgeving. Met een verschil van 9 seconden op de gemiddelde tijd per km kon ik deze loop echt spreken van een stabiel gelopen 10,5 km. In de verte torent de hal van scheepswerf  “Amels” hoog boven de horizon uit, daar in het dorp hangt het finishdoek, maar er moeten nog wat km’ers afgelegd worden..

Bert

De dijk langs het IJselmeer. De laatste loodjes, de 21,1 moet nog een lusje linksaf over het industrieterrein maar ik mag rechtdoor. Er staat al iemand de nummers van de lopers die binnenkomen door te geven aan de mensen bij de finish. Hoera, daar hangt het finishdoek een sprintje en dan moet je plotseling rechtsaf een lusje over het parkeerterrein en dan pas finishen. ’t Was maar 100 mtr verschil maar je focus is dan zo op het doek dat je eigenlijk niet eens meer let op de andere dingen.

Na afloop. Ella en Margreet waren al binnen en samen liepen we weer naar de hal waar Margreet haar prijs op moest halen. Ze was als 3^e geëindigd bij de vrouwen op de 5 km, goed gedaan. Al met al een nuttige en aangename besteding van de zondagmiddag, tot volgend jaar.

Uitslagen: loopgroep Sneek lopers.

5,1 km: Ella: 39:35, Margreet 27:06, Anne Floor 36:24, Jetske 32:06

10,5 km: IJsbrand 51:43, Durk 59:53

21,1 km: Sytse en Peter 1:54:36, Bert 1:52:18, Tineke 2:14:47 en de debutante Hinke 2:13:55

Hulde aan de organisatie van de Fjoer Rin 2012. Voor de 1^e keer een loop organiseren en dan ook nog met 3 verschillende routes, loopgroep uit Makkum durfde het aan. Men mag daar met recht trots zijn op de hele dag en wat mij betreft komt er een vervolg op. Nogmaals bedankt voor de mooie dag.

De Olympiër.