Op weg
De
organisatie raadt de deelnemers aan gebruik te maken van het openbaar vervoer.
Dat doen wij natuurlijk niet! Onder de dwingende regie van Hindrik kunnen we
niet anders dan met de auto reizen tot in het “hol van de leeuw”. Het vertrek
is om 10.00 uur vanaf het zwembad. Hindrik, Onno,ene Kees en ene André in de
ploegleiders wagen en Frank, Jildau in de andere om onderweg Baukje, Tineke en
Doutzen (ja, die loopt ook) op te pikken. Anja (Businessloop) gaat op eigen
gelegenheid, en Pieter (als “lid” van Le Champion, de organisator) ook; zij
starten veel en veel eerder. De reis verloopt voorspoedig. We parkeren de auto
op een groot nogal nat weiland, maar dat onze pret niet drukken. We zijn niet
de enige. Met de bus verder naar de start. Het is een heel gedoe.
 |
| Dam tot Damloop, wat een mensenmassa! |
Ik heb me voorgenomen, wij allemaal, om er een leuke dag van
te maken. Ik kijk eens om mij heen en verbaas mij over het kleurrijke
gezelschap. Mensen in alle maten, zowel in de breedte als in de lengte, in
kleurige kleding of in stemmig zwart. Je kunt het zo gek niet bedenken, ze zijn
er, of het is er. Is dit nu een doorsnede van de Nederlandse bevolking of van
die vier en een half miljoen hardlopers? Ik kan er geen zinnig woord over
zeggen. Het is blijkbaar ook een ontmoetingsmoment, want verschillende keren
hoor ik “hé, ben jij er ook, leuk je te zien”. Er worden handen geschud en er
wordt gekust, de laatste nieuwtjes worden uitgewisseld. De stemming zit er in
en dat is maar goed ook. Het zal je maar gezegd worden dat je er patent uit
ziet, terwijl de zwembanden uitpuilen door de iets te strakke kleding heen en zodat
je een zwemdiploma niet meer nodig is. Maar goed, zij loopt en ik durf te
stellen dat het merendeel van Nederland al achter een glas bier of wijn zit en
moppert over de recessie, de politiek, de politie en nog wat.
Maar we zijn nog steeds niet in Amsterdam. Daarvoor moeten
opnieuw met de bus. Dat we niet alleen lopen, dat is wel duidelijk! Het is druk,
het is ongelooflijk druk, overal mensen. Even bekruipt mij het gevoel of dit
nog wel leuk is. Maar ja, het is de Van Dam tot Damloop en dat moet leuk zijn!!
De deelnemers herken je niet alleen aan de kleding, maar vooral aan die witte
plastic tas voor je kleding voor na de loop. En als je goed kijkt ontwaar je
daarop een sticker met het startnummer. Een enkeling heeft er met viltstift nog
een ander eigen kenmerk aan toegevoegd. Buiten de deelnemers zijn er ontelbaar
veel toeschouwers. Sommigen uitgedost met een spandoek, anderen in carnavaleske
kleding. Overal muziek.
Eindelijk Eindelijk mogen we (Baukje,
Doutzen en ik) starten. In een bruin gekleurd startvak, d.w.z dat wij in de
laatste groep starten om 14.40 uur met de bezemwagen op de hielen. Hindrik,
Onno, Tineke en Jildau zijn tien minuten eerder vertrokken. Anja en Pieter
zullen allang binnen zijn, van Anthoon weet ik niets. Maar ik maak me geen
zorgen en met mij al die anderen niet, want we mogen tenslotte finishen tot 17.00
uur. Het is gezellig. Het is geheel anders dan welk evenement ook. Er is een
uitgelaten en opgewonden stemming, men is minder gericht op zich zelf en de nog
te leveren prestatie. Er wordt minder gekletst over blessures, over pijntjes,
maar des te meer over lekker lopen en genieten, over koetjes en kalfjes. Links
en rechts hoor ik verhalen over hoe laat men van huis is gegaan, waar men de
auto heeft neergezet, waar men de bus of de trein heeft genomen, hoe druk het
was in bus, trein of op de weg. Dan is het zover; het startschot klinkt en de
massa komt in beweging.
 |
| Anja en Wimke(Loopgroep IJlst) tonen trots hun verdiende medaille |
Route De route voert ons direct door de IJtunnel. Deze doorkomst wordt in
vele verhalen geroemd, maar ik heb er geen apart gevoel bij. Goed, het is geen
Houkesloottunnel, noch het Geeuwaquaduct. Die vallen in het niet bij de lengte
van deze verbinding tussen het centrum van A’dam en het noorden van de stad. In
de tunnel geen ander geluid dan dat van het geroffel van de loopschoenen op het
asfalt. Een lange “afdaling” naar het diepste punt. Aan alle kanten word ik
voorbij gelopen. “Wacht maar”, denk ik tot we weer aan de “beklimming” beginnen
om er uit te komen. En mijn verwachting komt uit; ze vallen stil. Baukje en
Doutzen komen niet voorbij. Dan het stuk door A’dam Noord en via Buiksloot over
de Landsmeerderdijk naar Kadoelen.
Gevallen vrouw Bij de verversingsposten is het een grote bende van bekertjes
en sponzen, er liggen resten van bananen en sinaasappels. Het is er glad. Dus
uitkijken. Toch is het Tineke bijna fataal geworden. Elegant loopt ze op het
kraampje af om met een gracieus gebaar de verversing aan te pakken en hup daar
ligt ze. Een kreet van ontzetting vergezeld door een “meid wat doe je nou?”
vanuit de groep om haar heen.......maar gelukkig; het is bij een val en een
tweetal schaafwonden gebleven. Wat een toeschouwers, wat een muziek, wat een
gezelligheid aan de kant. Het glas wordt geheven op ons lopers. Wij zijn aldus het
alibi om op dit tijdstip van de dag aan de drank te gaan. Vervolgens door de
Molenparkwijk, met nog steeds veel publiek, om tenslotte via de Noorder IJ- en
Zeedijk in Zaandam de laatste kilometers naar de Peperstraat (finish) te gaan.
Het is feestelijk en het wordt steeds drukker langs de kant van de weg. Het
lijkt wel of geheel Nederland is uitgelopen.
De Van Dam tot Damloop zou vooral een loop zijn voor de fun.
Weinig ruimte, veel muziek en drommen toeschouwers. Een afwisselend parcours in
een voor ons niet alledaagse omgeving. Het klopte tot op zekere hoogte, m.a.w.
er was meer dan genoeg ruimte om je eigen, gewenste, tempo te lopen. Het was de
moeite waard.
Uitslagen Dam tot Damloop 23 september:
Anja 1.20.58; Frank 1.22.44.; Pieter 1.24.08; Onno 1.26.26;
Hindrik 1.27.26; Tineke 1.30.23; Jildau 1.30.23; Anthoon 1.31.53; Baukje
1.39.41; Doutzen 1.45.56
Meeloper
.jpg)
