Auñón, Spanje

Ik heb Spanje leren kennen doordat mijn vrouw daar vandaan komt. In het binnenland wel te verstaan. In de Comunidad Castilla La Mancha, streek Alcarria, dorp Auñón. Een bergachtig gebied met prachtige uitzichten en meren (pantanos), gevoed door de Taag ( el Tajo ). Daar kom ik nu al 23 jaar en met veel plezier. Ik mag me ondertussen wel één van hen noemen. Maar alles wat ik daar gedaan heb, hardlopen nog nooit. Ik ben dit jaar begonnen met hardlopen en sinds april zit ik bij de loopgroep Sneek. Dit jaar nam ik daarom mijn hardloopschoenen mee om maar vooral door te blijven trainen. Helaas was het dit jaar veel te heet om veel te lopen. Elke dag 37+ graden is een beetje teveel van het goede, bovendien was het om 10 uur ’s avonds nog steeds 33 graden. Zo af en toe dan maar in de ochtend was het plan. Om 8 uur is het al 23 graden en om 10 uur 31 graden.

Nu ben ik niet echt een vroege vogel en omdat het ’s avonds heerlijk zitten is op het dorpsplein en de kinderen tot 2 uur ’s nachts ronddraven in het dorp, gaat eigenlijk iedereen die kinderen heeft laat naar bed. Ik heb mijn lopen dus beperkt tot eenmaal per week en dat gedurende de afgelopen 5 weken.
Middels enkele foto’s kan ik weergeven in welke omgeving ik zat. Mijn eerste loopje was van mijn dorp naar de Romeinse brug, zo’n 6 kilometer buiten het dorp en terug. Eerst naar beneden en de terugweg omhoog ( alles geleidelijk, een niveauverschil van ruim 150 meter ). Onderweg langs een kleine weg kom je oude verlaten olijfvelden tegen. Voor “De Meeloper” die ze ook tegenkwam in een eerdere blog: alle land in Spanje is verdeeld geweest en kent vele eigenaren. Het zijn veelal kleine veldjes ( 2.000 – 10.000 m2 ) die in familiebezit waren/zijn. Vaak verspreid over de gehele streek waar ze wonen. Door complicaties bij erfenissen en vele broers en zusters die het niet eens werden, zijn deze velden door niemand meer in gebruik, maar nog wel in bezit. De prachtige olijfbomen zijn daarom niet meer geschikt voor productie van olijven.

Je komt langs het oude, niet meer in gebruik zijnde treinstation van ons dorp ( toen het nog een voorspoedig dorp was ) en loopt nog een paar honderd meter verder naar de Romeinse brug. Als je die oversteekt zie de de Visera, een oude weg, die in de tijd van Franco is uitgehakt uit de bergen. Vele dwangarbeiders lieten het leven om deze weg te bouwen. De weg is niet meer in gebruik, maar lokt vele Spaanse toeristen.

Mijn tweede loopje was iets uitdagender, namelijk de tocht naar onze “Ermita”. Dat is een bedevaartskerk van het dorp waar de heilige maagd zich bevindt. Eens per jaar lopen de mensen uit het dorp in processie naar deze Ermita, die op 7 kilometer van het dorp ligt. Het hoogteverschil is 770 meter. De prachtige slingerweg die er naartoe gaat is adembenemend. De uitzichten bij de Ermita ook. De Ermita kijkt uit over het kunstmeer van Entrepeñas en op de verschillende foto’s kan je zien wat er aan de hand is.

Het is niet alleen de droogte die ervoor zorgt dat het meer nu bijna leeg is, integendeel. Het meer wordt leeggepompt en het water wordt geleid naar Murcia, de droogste Comunidad van Spanje. Het water wordt echter gebruikt voor de vele Golfbanen en dat steekt. Het toerisme blijft weg, de Horeca kakt in en de dorpen raken leger en leger. Protesten over deze “Trasvase” helpen niets. De regering doet wat ze wil en tja, corruptie speelt ook hier een grote rol. Jammer voor de dorpen, jammer voor de natuur, jammer voor het prachtige meer. We hopen maar weer op een regenachtige herfst en winter.

De weg van de "ermita" naar ons dorpje

Het meer in betere dagen

Ik ben het niet gewend om te hardlopen in de bergen. Ik heb het maar rustig aan gedaan. Bergaf dacht ik het makkelijker te hebben, en het lijkt hard te gaan, maar voor de knieën en rug is het even wennen. De rest van mijn routes was een herhaling van route 1. Ik ben blij dat ik nu weer op het platteland mag hardlopen, onder normale weersomstandigheden, dat ligt mij toch iets beter.

Albert Jan

HARDLOPEN IN DE SOGNEFJORD

Ik ga op vakantie en neem mee;

ja echt waar, drie weken zonder lopen word ik knettergek. Mijn voeten beginnen te kriebelen aan de gedachte.

Hoe zou het lopen gaan in de Sognefjord?

Mijn runkeeper zal wel denken, wat nou? gemiddelde snelheid op standje slak, maar hoogte verschillen die er zeker toe doen.

De geweldige reis op zich naar de Sognefjorden was al een vakantie. We begonnen met op tijd vertrek uit Snits. 

Niet wetende dat er 70 kilometer wegwerkzaamheden bij Hamburg en Kiel op de planning stond. De Colorline brengt ons naar Oslo. 

maar jee, ondanks ruim op tijd vertrek uit Sneek was het kantje boord dat we op tijd waren, 

en omdat we kleine kinderen in de auto hadden mochten we meteen door rijden het autodek op. 

nog nooit zoveel stress gehad. Poeh. Krek op tied. Hartslag nog in de nek brengen wij onze spullen naar onze hut. 

prachtig zeezicht. hadden we niet geboekt, maar bedankt...

Op het sundek geeft de kapitein aan dat het schip bijna vertrekt. We waren niet de enige die in de mega wegwerkzaamheden stonden.

Er kwam nog een alfa romeo en een motorrijder vol gas de haven binnen rijden.

net op tijd......

Zo eerst maar lekker gaan lunchen, mijn moeder, man en dochter gaan rondje wandelen. 

Ik had mijn zoon van vier beloofd  op de Colorline Magic met hem te gaan zwemmen in het zwembad.

s'avond wezen shoppen en het theater in geweest met mijn moeder.

volgende ochtend komen we aan in Oslo. Fijn om hier weer te zijn.

Na 20 uren varen, rijden we richting Kaupanger. Prachtige wegen door landerijen bezaait met naaldbomen, 

sneeuwvlaktes en de Scandinavische huisjes.

Aangekomen in Kaupanger eerst maar even de tassen uitpakken en mijn sportkleding apart opbergen.

Na een paar dagen veel rondtouren, wandelen en varen neem ik deze dag om toch echt te gaan hardlopen.

eerst wel een lange dag voor de boeg.

Mijn zoon is gek van treinen en laten we nu een uurtje rijden van Flam zijn. 

voor de niet kenners: De mooiste treinreis van Europa. 

Nou inderdaad een prachtige ervaring. Gelukkig op aanraden van een van onze loopvrienden

van te voren kaartjes besteld, het is al weken uitverkocht.

20 kilometer bergop met ontelbare enorme waterval partijen zet onze koers naar Myrdal. 

Onderweg stopt de trein en danst er een soort van heks met rode jurk door de bergen.

s'avond weer terug in onze 'huis' Vesterland Resort trek ik meteen mijn loopkleren aan. 

Wat zal ik doen? eerst bergafwaarts? Dan word het eerste stuk over een 70 km weg, andere wegen zijn hier niet.

Richting Sogndal? nee dan moet ik 10 kilometer bergafwaarts en terug bergopwaarts langs razende auto's en vrachtauto's. 

fietspaden kennen ze hier niet. 

Dan toch maar eerst naar Kaupanger bergafwaarts,  na ongeveer zo'n 2 km bergafwaarts zag ik een weggetje naar een paar stuga's

in de bergen.

ja dat doe ik. Na 2 km kom ik bij een weggetje met een houtenbruggetje, 

dit lijkt naar boven te gaan, er staat een bordje langs de weg met Solsgovi. Het is een geel bordje met zwarte letters,

dat geeft een dorpje/gehuchtje aan. 

Het zal vast niet veel voorstellen. De gemiddelde inwoners per 10 vierkante km is hier 18 inwoners.

Na iets van 5 km stevig de berg op vind ik het welletjes, hartslag van hier tot Tokio stopt ik bij een boerderijtje. 

De boer was op het land bezig en begroette me, HaiHai. Ik begroet hem en ga de berg weer af.

 "thuis" aangekomen schuif ik aan bij het vuur waar mijn man en moeder buiten bij het vuur zitten.

de Marsmallows smelten op het stokje en smaken verrukkelijk. 

Morgen een Gletsjer wandeling van 8 uren op de planning dus maar op tijd naar bed vanavond.

De laatste week van de vakantie is aangebroken. De Fjordline heeft ons van Bergen Noorwegen naar Hirsthals Denemarken gebracht. 

een prachtige cruise langs de Noorse kust.

15 kilometer van Hirsthals staat ons wederom een fijne afsluiter van de vakantie te wachten. We komen aan in Hjorring. 

Vesterland resort.

We zijn hier eerder geweest en een volgens Tripadvisor het beste vakantie park van 2015, Ben het helemaal mee eens. 

Een duinige omgeving met vele Scandinavische huisjes. Allemaal privacy en er is hier zoveel te doen.

S'avonds meteen de loopschoenen aan en mijn vertrouwde rondje doen over het strand richting Lonstrop. Bij

lonstrop loop ik via de duinen richting het witte kerkje (Skallerupkirke). Vanuit daar weer terug naar Skallerup klit. 

Klit betekent duin dus je komt hier veel bordjes tegen met klit..

Rennend door de landerijen zie ik weer bij een entree van een boerderijtje een Friese vlag hangen. 

De boer staat bij de auto en ik begroet hem in het Fries. De boer begroet me terug en moet lachen, die zal wel denken die rare 

Sneker.

Langs de hoofdweg word er van achter in een auto naar me getoeterd. De auto haalt me in en zie een Sneker waterpoort 

sticker op de auto. Laat ik nou net onze prachtige loopgroep Sneek shirt aan hebben. Friezen kom je echt overal tegen ;)

Voldaan ren ik langs de kinderboerderij van het park en zie ik weer het water van de Skagerak.

Wat een heerlijk loop weer. het is een graadje of 22 met een koel briesje. 

Vanavond zal ik een de andere kant van de kust verkennen. Hardlopend zie je zoveel meer van een land.

Eerst maar weer richting het witte kerkje.

Er zijn meer hardlopers de hort op. de  Ultrarun, marathon en halve van hjorring is over een paar dagen. Helaas kon ik niet meer

meedoen. 

Bij het witte kerkje ga ik linksaf, richting de klithusegaarden. (dierentuin/manege) via de klithusevej kom ik aan bij het

Norlev strand.

Hier ga ik het strand op en ren ik bij een ondergaande zon weer terug naar onze stuga. Morgen gaan we weer naar Snits.

Noorwegen en Denemarken tot Snel!  Ciska Kuiper.

EEN RONDJE NANNEWIID

Het Nannewiid/Nannewijd, een meertje ontstaan door vervening, is niet dieper dan zo'n anderhalve meter. In trek bij sportvissers, bij natuurliefhebbers, rustzoekers, kanovaarders en in de winter, na een paar nachten met een temperatuur onder nul, bij schaatsliefhebbers. Je hoeft hun niet te vertellen over de mogelijkheden die het Nannewijd en de omgeving te bieden heeft. Maar juist voor hardlopers is er meer dan genoeg te 'beleven'.

Wij, Loopgroep Sneek, waren met 10 man/vrouw present. De enthousiaste reactie van iedereen na afloop over het prachtige en afwisselende parcours, de mooie vergezichten en de schitterende omgeving laat geen enkele ruimte voor een wanklank, of het zou heel misschien de eigen prestatie kunnen betreffen.

Café Dijkstra

We zijn ruim op tijd. Inschrijven in café Dijkstra in Oudehaske, vijf van ons voor de 7.3 en vijf voor de 10 km. Gelegenheid genoeg om te laten zien en horen dat wij van Loopgroep Sneek goed vertegenwoordigd zijn. 

De start volgens de gebruikelijke procedure: een kort praatje van de organisatie vooraf, dat, helaas, voor een groot deel verloren gaat in het enthousiaste gekakel van de deelnemers. Plotsklaps het sein om te vertrekken en dan langzaam maar zeker het ene been voor het andere in een steeds hogere frequentie. Gelukkig hebben we niet allemaal hetzelfde tempo.

We volgen het fietspad links van de weg om even later over te steken, omdat het fietspad dan rechts van de weg ligt. Er vallen grote gaten in lopersveld. Dat geeft weer mogelijkheden om de omgeving goed in je op te nemen. Ik loop samen met M, de rest van onze loopgroep loopt achter ons. We keuvelen wat en kijken om ons heen. Er wordt nog gezwommen. Na zo'n anderhalve kilometer slaan we rechtsaf. We gaan op weg naar Sint Johannesga. Voor ons op een vijftig tal meters loopt een drietal. Twee mannen, een in geheel zwarte kledij en een in blauw/wit en een vrouw in een roze shirt. De afstand tussen ons wordt wat groter. Ik verhoog mijn tempo, zodat ik wat inloop op het drietal. Voordat we de bebouwde kom binnen gaan, sluit ik aan. M heeft zijn eigen tempo. Even later maakt de man in het blauw/wit zich los uit de groep. Twijfel maakt zich van mij meester: zal ik wel, zal ik niet. Ik ga en volg hem op eerbiedige afstand. We slaan rechtsaf en verlaten het dorp. Het loopt

Prachtig uitzicht

gesmeerd. Dan, op ruim 4 km de splitsing: route 7.3 km gaat naar rechts en de 10 km naar links. Ik krijg een goed overzicht op wat er voor mij loopt: de man in het blauw/wit op een dertig meter en daarvoor, naar ik schat op zeker 50 meter een tweetal, een man,  in het blauw/zwart, en een vrouw met een roze shirt. Ik raadpleeg mijn 'horloge', hartslag in orde op de grens van zone 3 en 4. Ik doe er een schepje bovenop. De afstand tot diegenen die voor mij lopen slinkt zienderogen. Blauw/zwart stopt en trekt zich discreet terug voor een sanitaire stop. Blauw/wit en ik sluiten aan bij de vrouw in het roze. Zij heeft blijkbaar het beste gegeven, want haar tempo zakt en wij maken van de gelegenheid gebruik om haar onze hielen te laten zien. Maar mijn metgezel kan de man met de hamer blijkbaar niet ontlopen. Hij laat zich afzakken.

De sanitaire stop heeft de man in het blauw/zwart goed gedaan. Ik hoor hem met rasse schreden naderen. Een nieuwe metgezel en samen vervolgen wij zwijgend het pad richting finish.

Ervaringen worden uitgewisseld

We hebben een prachtig uitzicht over het land. Hier en daar een boerderij, wat bossages, een groep bomen hoog uitstekend boven het land, wat koeien en wat schapen en hier en daar een enkel paard. Het pad dat we volgen is kaarsrecht over ruim 700 meter schat ik in. Daar kijken we tegen een bosrand aan. Geheel in de verte rechts zie ik de lopers van 7.3 km aankomen. Zij zullen de laatste 2 km hetzelfde parcours volgen. Een blik op mijn 'horloge' vertelt mij dat ik langzaam maar zeker mijn maximale hartslag zal bereiken. Mijn ademhaling is gelukkig nog regelmatig en beheersbaar. Ik voel geen pijn, noch een vermoeidheid. Als we het punt voorbij gaan waar de beide routes samen komen is het gedaan met recht toe recht aan. Het pad kronkelt. We passeren een enkeling. Dan met nog een kilometer te gaan, gaat blauw/zwart er vandoor. Ik ben niet meer in staat hem te volgen. Ik doe nog wel een poging, maar het hart slaat mij in de keel. Dus een stapje terug. De afstand tussen ons groeit snel. Ik verlang naar het eind. Het finishdoek en dus de redding is nabij en met een blik op de tijdwaarneming, die mij tot tevredenheid stemt, passeer ik de eindstreep. Ervaringen worden uitgewisseld. We leveren de startnummers in en spoeden ons huiswaarts. Volgend jaar ben ik weer van de partij. 

Meeloper

WORDT ER NOG GELOPEN IN DE VAKANTIE?

In het kader van de rubriek IK LOOP IN ….…… een kleine bijdrage.

Want naast de Sneekweek en bos trainingen werd er ook de strijd tegen de klok aangegaan. Hierbij de verslagen en uitslagen van een paar loopjes waar door een aantal mensen van onze Loopgroep aan mee werd gedaan.

Op 25 juli toog een groepje net zoals vorig jaar naar de Oude Willem waar door sv Friesland een aantal zaterdagen de Hoeve aan de Weg bosloop wordt georganiseerd. Er is daar keuze genoeg qua afstanden, 3, 6, 8, 10, 16 en 21 km en allemaal door de bossen waar er op (semi) verharde paden wordt gelopen. Ook deze keer warm weer wat ondanks de prima verzorging de resultaten enigszins beïnvloedde.

6 km Jade de Block 41:13 Jelle Jagersma 26:28 8 km Durk Brouwer 50:29 Richtsje Samplonius 53:33

10 km Alex de Block 56:09 Albert Rameau 1:08:58 Titia Brouwer 1:10:01 Neeltsje Samplonius 1:14:28

16 km Auke Wiersma 1:43:49 Guus Pieksma 1:43:39 Frank Klasen 1:40:13 Martin vd Zee 1:40:13

Oude Willem, de hele groep voor de start

Woensdag 12 augustus was de dag (’s avonds om 19:30 uur) dat de 10 van Nannewiid werd georganiseerd door av Heerenveen, nu moest er via de mail even nagevraagd worden of deze loop wel door zou gaan dit jaar. De 10 van Nannewiid is nl nergens terug te vinden op de traditionele loopagenda’s. Gelukkig kwam er snel een antwoord dat we weer welkom waren bij de start in Oudehaske. Na de start bij het paviljoen gaat het langs het Nannewiid richting Sint Jut en daarna over mooie paadjes terug naar Oudehaske. Ook hier dus een mooie route met goede verzorging langs water, weilanden en bossen.

7.3 km Margriet Balk 47:51 Wietske Keulen 45:26 Durk Brouwer 43:44 Dave de Jong 56:26 10 km Frank Klasen 51:57 Alex de Block 55:31 Marcel Swart 53:43 Marijke vd Meer 58:59 Titia Brouwer 1:06:16

 

De 10 van Nannewiid, eerst nog even kletsen bij de start

De Olympiër. 

STORTEMELK HALVE MARATHON

Vlieland, Stortemelk Halve Marathon, 9 augustus 2015

Uitslagen: 21 km. Stefanie Edeler 2:09:17    10 km Anna Hemmes 46:42

FRIESLAND GIGANT 2015

Friesland Gigant 2015

Franeker: Verliefd op kanovaren gaan we op zondag van start.
Reizen zullen we ! Meer dan 220 kilometer, ongeveer 36 op een dag.
Eenmaal onderweg wordt het al snel duidelijk. Het blijft niet droog. We krijgen regen.
Iedereen heeft zich goed voorbereid. Alle overlevingsspullen zijn mee.

Zomer in Friesland ! We snijden met bonte kleuren door het warme water.
Leeuwarden hangt zelfs geurige bloemen voor ons op.
Allemaal zijn we net op tijd onder dak in Warstiens, comfortabel in de stal. Beter kan niet.
Volgens Piet P en buienradar houden we onstuimig weer. Oftewel, nog heel veel regen op de kop.

Dan, zonder melk, peddelen door de Prinsentuin in de hoop dat we Joure kunnen vinden.
Genietend van het biertje, wat zoute nootjes en de natte zooi aan de lijn.
Het wordt mooier. Er komt zelfs een vrouw bij en ook wat zonneschijn.
Trots zijn we op onze wilde wateravonturen en hebben blaren die niet meer verdwijnen.

Als vrolijk gekleurde dansers schrijden we synchroon over meren, zelf recht in de wind.
Interessante routes door bos en sloten. Oases die lijken op uitdragerijen.
Samen met Janet Dijkstra en wat bijzondere gelijkgezinden ertussenin.
2015 ! Dit was mijn mooiste waterreis ooit. Gerrit Dijkstra.