EEN NIEUW LOOPJAAR

Daar gaan we weer! De Olympische Spelen zitten er op. De sporters zijn bij aankomst in Den Bosch onthaald en gehuldigd. Individueel wacht hen in eigen omgeving nog allerlei festiviteiten. Van trainen zal wel niet veel komen. Ze gaan vast genieten van een tijdje niks doen en misschien zit er een vakantie in. Voor Loopgroep Sneek zit de vakantie er op. Ook al zijn er nog vakantiegangers onder ons Arjen en Karin zijn er weer om ons opnieuw topfit te krijgen voor ......  Ja, waarvoor? Want, ondanks goede voornemens is het toch niet echt gelukt om “in beweging” te blijven”. Niet dat we stil gezeten hebben. Neen, dat niet, maar het hardlopen kwam er niet zo van. Te warm, te lui, te veel andere leuke dingen, te gezellig, te veel gedoe, te veel en te lekker en te lang gegeten en gedronken...... We weten het allemaal wel. Overal waar “te” voor staat, is eigenlijk uit den boze om de conditie voldoende op peil te houden om, laten we zeggen, op een halve marathon een wereldtijd of gewoon een p.r. te lopen. Dus, er maar weer volop tegenaan in dit nieuwe loopjaar.

Uitdaging, Berenloop 2012 ?

Uitdagingen                                                                                                                                  Er zijn voldoende uitdagingen de komende tijd!! En denk nou niet: “dat is niks voor mij; ik heb nog nooit aan zo’n evenement meegedaan”. De loopevenementen zijn vaak een groot feest voor beginners, voor hen die denken dat ze wereldtijden kunnen lopen, voor prijslopers, voor echte recreanten en voor z.g. macho’s die denken ooit nog eens in aanmerking te komen voor een Olympische uitzending. En laat je niet afschrikken door de afstand, want lopen in een grote groep lotgenoten is echt een “makkie”. En er is over het algemeen een grote variatie in afstanden. Je loopt in zo’n groep als nooit te voren, let vooral niet op je tijd. Dat doen anderen wel voor je. Laat je niet opjagen door die “gekken” uit je loopgroep die niet voor elkaar onder willen doen. Geloof vooral niet al die mooie verhalen die binnen de loopgroep over de Berenloop, de Adventure Run, de halve marathon van welke hoofdstad dan ook de ronde doen. De helft is gewoon niet waar. Laat ze maar kletsen, trek je eigen plan, want ook die z.g. ervaren hardlopers die elkaar beconcurreren, elkaar met stekelige opmerkingen bestoken, lopen ook geen wereldrecord en moeten ook heel vaak afzien. Bekijk de loopagenda en zoek een evenement waaraan je graag zou willen deelnemen. Meld je voornemen binnen de Loopgroep en probeer ook anderen zo ver te krijgen dat ze met je mee willen. Je zult ervaren dat er aan meedoen ontzettend motiverend werkt om nog meer plezier te krijgen in het lopen.

Terschelling                                                                                                                             Voor de Berenlopers, en dat zijn er velen uit onze loopgroep, breekt er een tijd van serieus bezig zijn met het leven. Een paar kilootjes minder doet wonderen. Dat is het begin, dan wordt het pas echt “licht lopen”. Dus de alcohol blijft van nu af aan in de kast; we gaan op tijd naar bed; we luisteren goed naar de adviezen van onze trainer; we doen mee aan de Zoladz test die Arjen ons voor schotelt; we wisselen duurlopen –in verschillende tempo’s- af met intervaltrainingen; we lopen op hartslag; we nemen voldoende rust; we luisteren naar ons lichaam; we eten gezond en 2 weken voor de Berenloop eten we vooral koolhydraten. Maar ........ we laten binnen de loopgroep vooral niet merken dat we heel goed en serieus bezig zijn. We klagen voortdurend dat we last hebben van lichte blessures. We zeggen dat het lopen maar moeizaam gaat. We lopen op de training altijd zuchtend, kreunend en steunend achter de meute aan. We verkondigen dat de nieuwe loopschoenen niet lekker zitten. We letten vooral op diegenen die vorig jaar jou hebben ingehaald en een snellere tijd hebben gelopen daar op Terschelling. We maken alle eerstelingen “bang” voor het lopen op het strand; we vertellen dat het onmenselijk zwaar is, we klagen over het mulle zand als je bij paal 8 die metershoge duintop moet beklimmen, we “janken” over het vals plat dat je te wachten staat op de laatste 5 kilometers. En wee degene die denkt dat als je in West gearriveerd bent en dat je het dan achter de rug hebt, dan heb je buiten de waard gerekend, want dan moet je nog “even” een rondje dorp met dat laatste klimmetje. Zo zeuren we de komende maanden heel wat af.

"ik ben blij" Churandy Martina

Wees blij                                                                                                                                 Lopen doe je  voor je plezier, en dat geldt voor ons allemaal, lopen kan een ontzettende kick opleveren. Besef dat lopen enorm veel voldoening geeft, dat je je fitter voelt dan ooit te voren en dat er binnen Loopgroep Sneek een prima sfeer heerst, waardoor het lopen voor nog meer voldoening zorgt. Besef dat als je aan een loopevenement deelneemt je gelopen tijd er eigenlijk niet toe doet en houd het motto van Churandy Martina hoog: “wees blij dat je mee mag en kunt doen”.

Meeloper   

BEGINNEN MET HARDLOPEN

OPNIEUW EEN VAKANTIELOOPJE IN GAASTERLAND

Wat was het slecht weer maandag en dan m.n. de middag van 6 augustus. Veel en heftige regenval.  Wat was het gezellig zaterdag- en zondagavond/nacht in Sneek en dan ook nog de traditionele Sneeker stappers avond voor de boeg. Dat alles motiveert niet om eens lekker te gaan hardlopen. Maar... hardlopen in Gaasterland dan, in een prachtige omgeving????

Sytze, Klaas, Ysbrand, Jildau, Martin van der Z., Bert, Erik en Frank lieten zich niet ringeloren door weer, noch door de verlokkingen van een avondje stappen. In Gaasterland wachtten Peter en een droge avondlucht het achttal op. Frank had een tweetal routes in het hoofd , een van een km of 10 en een van iets minder dan 16, en wel zodanig dat sompige modderpaden werden vermeden, want dat was ons aller wens. Gezamenlijk werd de 10 km afgelegd; eerst via een fietspad naar Oudemirdum, daarna -met een schitterend uitzicht vanuit de “hoogte”over het Friese landschap en het IJselmeer, naar en door het Jolderenbos, vervolgens over de Zuiderzee Route naar Rijs. Hoewel iedereen genoot van het fraaie en droge en windstille weer was het

hoogte punt het verkeersbord met de waarschuwing “Pas Op Ouderen” ( een tweetal oudjes gekromd geleund op een wandelstok een weg overstekend). Je kunt je voorstellen dat er nogal wat grappen en grollen werden gemaakt zonder aanzien van wie dan ook. Maar zijn wraak zou zoet zijn! Even later passeren we “Sybrandies Pretpark” en slaan bij “Mooi Gaasterland”, het voormalige kindertehuis, rechtsaf. Het tempo ligt rond de 5.55 minuten per km en is voor iedereen goed te volgen. Er wordt niet al te veel gepraat, niet gezeurd, noch gekreund. Het gaat ogenschijnlijk soepel. We slingeren door het Wyldemerk om weer op de Oude Balksterweg links af te slaan om de 10 kilometer lopers bij het beginpunt af te leveren. Klaas moet rond de 8 km even een korte inzinking de baas worden, maar met enige hulp en begrip van de rest lukt dat uitstekend. De finish ligt voor hen op bijna 11 km.

We nemen afscheid; Peter, Erik, Bert, Ysbrand, Sytze zullen op advies van Frank nog een rondje van een 5-tal km afleggen. En wat gaat dat lekker en wat loopt dat (nog)soepel, en wat zit de stemming er goed in. Het tempo is wat opgeschroefd naar zo’n 5.35/5.30 min. Ruigahuizen nadert, even later, bij de klokkenstoel, wordt er al lopend overlegd: “linksaf voor ruim 15 of nog even door voor iets meer dan 16”. Iedereen kiest voor de 16 en daarmee voor de Vissermans extra kilometers, maar dat weten ze nog niet! Op naar de Bremer Wildernis. Daar zijn nog een paar mogelijkheden om de route aanzienlijk te bekorten. Maar de gedecideerdheid waarmee Frank het pad kiest laat geen ruimte voor andere mogelijkheden. Niemand, behalve hijzelf, weet hoever het nog is als ze de laatste afslag voor een kortere route voorbij zijn. “Dat worden er miniaal 18 en mogelijk wel 20” laat Frank niet zonder enig leedvermaak weten. Enig “vrolijk” gemor is zijn deel en ongeloof overheerst.

En dan op ruim 17 km moet er door een van ons gewandeld worden; neen er worden geen namen genoemd. Even een pas op de plaats, een kort overleg en de rest gaat door om zo snel mogelijk bij de auto te kunnen zijn. Want we blijven collegiaal; de onfortuinlijke moet met de auto zo snel mogelijk worden opgehaald. Vijf mannen finishen na 20.74 km. De auto wordt gestart en “even” later wordt de achterblijver met gejuich binnen gehaald.

Iedereen was na afloop uitermate voldaan. Ook onze onfortuinlijke lotgenoot. Volgend jaar weer, dat staat als een huis! Maar spotten met leeftijd......... wordt het lang, langer het langst.

Meeloper

ELFTAL IN TRAINING IN GAASTERLAND

Dinsdag 31 juli 2012.

Arjen en Karin genieten van hun vrije tijd; achterblijvers lopen door, zowel in Sneek met Durk als in Gaasterland met Frank.

De koffie/thee smaakte goed en samen met de zelfgemaakte erg lekkere cake vormde dat de bekroning op een geslaagde (duur)loop in Gaasterland. Anja bedankt! Om even na 19.00 uur vertrokken we met zijn negenen (Ysbrand, Sytze, Pieter, Jildau, Anja, Inge, Klaas, Jelte en Frank) uit Sneek. Eenmaal in Gaasterland, bij het kantoor van Staatsbosbeheer/het Fryske Gea in Elfbergen, het bos tegenover het Golfterrein), stond Peter al ons op te wachten. Tineke maakte even later het elftal kompleet. Van dit elftal lopen er tien mee met de Berenloop en zij wilden weleens kijken hoe ze ervoor stonden.

Wat is dat toch met die Berenloop op Terschelling? Wat heeft dat evenement binnen onze Loopgroep een impact!! Voor diegenen die hem nog nooit hebben gelopen is het een na te streven doel om ooit daaraan mee te doen, voor diegenen die hem voor het eerst gaan lopen is het een ontzag inboezemend evenement en voor de ervaren lopers onder ons is het de ultieme gelegenheid om te tonen wat je als loper waard bent.

Kippenburg

De afspraak was; een gezamenlijke rustige duurloop van ruim 10 km en voor de z.g. diehards onder ons nog een ronde van ruim 5km. Om 19.45 uur vertrokken we in noordwestelijke richting naar het landhuis Kippenburg (gebouwd omstreeks 1830 door jonkheer Van Swinderen; hij stichtte tevens een hoenderhof; vandaar Kippenburg). Daarna een zandpad langs de Luts op naar Ruigahuizen. Vervolgens door de Bremer Wildernis en de Lycklamabossen richting ons uitgangspunt. Hier haakten Jildau, Inge, Jelte, Tineke en Klaas af.  

Tot dan was het een rustige duurloop, getuige de geanimeerde gesprekken onderweg. Al gebiedt de eerlijkheid te zeggen dat het voor een aantal van ons veel moeite kostte om invulling te geven aan het begrip “rustige duurloop”. Maar het is gelukt, dankzij een schijnbare ijzeren discipline en zeker geholpen door de “angst” verdwaald te raken. Want het te lopen parcours was voor vrijwel iedereen onbekend terrein.

Maar na die 10 km was er geen houden meer aan. Tot geluk van Frank was hij de enige die de weg kende. Zodoende werd hij niet gedwongen tot een gevecht met zich zelf in de achterhoede. Het rondje van ruim 5 km door Elfbergen begon nog rustig, maar allengs ging de snelheid omhoog. Het gehijg en gesteun nam navenant toe. Toen de laatste anderhalve km aanbrak en verdwalen niet meer mogelijk was, gingen Pieter, Sytze, en Ysbrand er vandoor. Peter keek even de kat uit de boom, zette aan en gaf iedereen het nakijken. Voor Frank en Anja was de koek op.

Na afloop de al eerder gemelde koffie en thee en de evaluatie: alom tevredenheid. Iedereen weet wat en hoeveel zij/hij nog aan trainingsarbeid moet verrichten om in november die halve marathon op Terschelling tot een goed einde te brengen.

Volgende week maandag, dit i.v.m. de Sneekweek stappers, nogmaals in Gaasterland; zelfde tijd en zelfde plaats voor 10 km en 16, dan wel 18 km.