Sytze, Klaas, Ysbrand, Jildau, Martin van der Z., Bert, Erik
en Frank lieten zich niet ringeloren door weer, noch door de verlokkingen van
een avondje stappen. In Gaasterland wachtten Peter en een droge avondlucht het
achttal op. Frank had een tweetal routes in het hoofd , een van een km of 10 en
een van iets minder dan 16, en wel zodanig dat sompige modderpaden werden
vermeden, want dat was ons aller wens. Gezamenlijk werd de 10 km afgelegd;
eerst via een fietspad naar Oudemirdum, daarna -met een schitterend uitzicht vanuit
de “hoogte”over het Friese landschap en het IJselmeer, naar en door het
Jolderenbos, vervolgens over de Zuiderzee Route naar Rijs. Hoewel iedereen
genoot van het fraaie en droge en windstille weer was het
hoogte punt het
verkeersbord met de waarschuwing “Pas Op Ouderen” ( een tweetal oudjes gekromd geleund
op een wandelstok een weg overstekend). Je kunt je voorstellen dat er nogal wat
grappen en grollen werden gemaakt zonder aanzien van wie dan ook. Maar zijn
wraak zou zoet zijn! Even later passeren we “Sybrandies Pretpark” en slaan bij
“Mooi Gaasterland”, het voormalige kindertehuis, rechtsaf. Het tempo ligt rond
de 5.55 minuten per km en is voor iedereen goed te volgen. Er wordt niet al te
veel gepraat, niet gezeurd, noch gekreund. Het gaat ogenschijnlijk soepel. We
slingeren door het Wyldemerk om weer op de Oude Balksterweg links af te slaan
om de 10 kilometer lopers bij het beginpunt af te leveren. Klaas moet rond de 8
km even een korte inzinking de baas worden, maar met enige hulp en begrip van
de rest lukt dat uitstekend. De finish ligt voor hen op bijna 11 km.
We nemen afscheid; Peter, Erik, Bert, Ysbrand, Sytze zullen
op advies van Frank nog een rondje van een 5-tal km afleggen. En wat gaat dat
lekker en wat loopt dat (nog)soepel, en wat zit de stemming er goed in. Het
tempo is wat opgeschroefd naar zo’n 5.35/5.30 min. Ruigahuizen nadert, even
later, bij de klokkenstoel, wordt er al lopend overlegd: “linksaf voor ruim 15
of nog even door voor iets meer dan 16”. Iedereen kiest voor de 16 en daarmee
voor de Vissermans extra kilometers, maar dat weten ze nog niet! Op naar de
Bremer Wildernis. Daar zijn nog een paar mogelijkheden om de route aanzienlijk
te bekorten. Maar de gedecideerdheid waarmee Frank het pad kiest laat geen
ruimte voor andere mogelijkheden. Niemand, behalve hijzelf, weet hoever het nog
is als ze de laatste afslag voor een kortere route voorbij zijn. “Dat worden er
miniaal 18 en mogelijk wel 20” laat Frank niet zonder enig leedvermaak weten.
Enig “vrolijk” gemor is zijn deel en ongeloof overheerst.
En dan op ruim 17 km moet er door een van ons gewandeld
worden; neen er worden geen namen genoemd. Even een pas op de plaats, een kort
overleg en de rest gaat door om zo snel mogelijk bij de auto te kunnen zijn.
Want we blijven collegiaal; de onfortuinlijke moet met de auto zo snel mogelijk
worden opgehaald. Vijf mannen finishen na 20.74 km. De auto wordt gestart en
“even” later wordt de achterblijver met gejuich binnen gehaald.
Iedereen was na afloop uitermate voldaan. Ook onze
onfortuinlijke lotgenoot. Volgend jaar weer, dat staat als een huis! Maar
spotten met leeftijd......... wordt het lang, langer het langst.
Meeloper
Geen opmerkingen:
Een reactie posten