WOUDAGEMAALLOOP

Lemmer, Woudagemaalloop, vrijdag 24 juni 2015.

Uitslagen, 5km Mark Smit 19:01  Jurjen Jagersma 20:02 Jelle Jagersma 20:56  Dennis Smit 21:31

Dave de Jong 37:32

Start van de Wouda Gemaalloop

IK LOOP IN...........MONT ROIG(SPANJE)

'Het strand is gemaakt om te lopen. Alle andere intenties zijn secundair', volgens Hans Koelman in zijn prachtig verslag van een nachtelijke loop in de duinen van Schoorl, 'Het Blauwe Uur'. Vandaag vraag ik het mij af. Het is vroeg in de morgen. Later in de morgen is het te warm om te gaan lopen. Het strand ligt er stil en verlaten bij. De zon komt op en er is een lichte bries. Het strand is smal en alles is scheef. Als mijn ene been langer of het andere been korter zou zijn dan zou het nog gaan.

Mont Roig

Maar dat is niet het enige probleem deze morgen. Nauwelijks eb en vloed hier in de Middellandse
Zee. 'Onze' stranden kennen tenminste, dankzij hoog en laag water, vrijwel altijd een smalle dan wel brede strook min of meer hard zand waar de woorden van Hans Koeleman geen geweld worden aan gedaan. Maar hier bij Mont Roig is het maar behelpen. Het is nauwelijks te doen om de ene voet voor de andere te zetten. Alleen maar mul zand, waarin je wegzakt tot bijna aan je enkels. Maar een oplossing, een uitweg, is er nog niet. Ik krijg de neiging het lopen voor gezien te houden en de verlokkingen van de azuurblauwe zee niet langer te negeren. Dan, als het strand nog smaller wordt, kan ik ervan af, gelukkig. Ik worstel mij omhoog, maar dat is ook weer wat overdreven. Het is niet zoals op Ameland, Schiermonnikoog of waar dan ook aan de Nederlandse kust, waar je 2 passen voorwaarts denkt te gaan en 1 naar beneden. Met drie passen ben ik 'boven'. Even later loop ik in een niemandsland, in een, in mijn ogen, 'onherbergzame wildernis'. Struiken, af en toe een boom, dan weer onkruid, vooral veel onkruid. Het pad meandert daar door heen, vol kuilen, hier en daar met grote en dan weer kleine stenen, een meter of 3 breed, omhoog en omlaag. Ik moet denken aan het  trailrunnen o.l.v. Jan Albert Venema. 'Rustig aan, goed kijken, genieten, het gaat niet om de snelheid, maar om het plezier'. Ik neem mij deze wijze woorden maar al te graag ter harte.

Cambrils, vissershaven en boulevard

De zon kleurt de aarde roodbruin. Het is stil, geen mens te bekennen, geen lawaai van verkeer, alleen het ruisen van de zee op de achtergrond. Plezier heb ik, want ik loop! Dan plotseling, schrik ik me de pleuris. Geheel onverwacht, uit het niets, blaffen honden op nog geen vijf meter bij mij vandaan. Ik liep langs een omheining, enigszins verscholen tussen struiken lopen honden. Niet zo maar honden, maar van die beesten die ogenblikkelijk beginnen te 'lachen'. Ik prijs me gelukkig dat de omheining degelijk van kwaliteit blijkt te zijn, ik lach dan ook vrolijk terug. Even later als ik van de schrik ben bekomen: knoestige, oude olijfbomen, prachtige vormen. Ze staan nog in bloei, volgens mij wat laat. Ze staan er zo maar. Ik vraag me af of ze van iemand zijn, maar ik weet dat ik daar het antwoord nooit op zal krijgen. Dan brengt het pad mij langs een open veld, begroeid met een laag gewas. Het ruikt er heerlijk. De geur is niet direct herkenbaar. Ik stop en buk om te kijken wat daar groeit. Het blijkt munt te zijn. Het lopen zit vandaag vol verrassingen.

Cambrils, haven

Een kilometer verderop 'duik' ik een droge rivierbedding in om er na honderd meter weer uit te gaan. Niet omdat er nu water is te vinden, maar gewoon omdat het pad in de rivier ophoudt te bestaan. Ik klim omhoog. Boven gekomen loop ik aan de rand van de plaats Cambrils. Als van zelf kom ik op de boulevard. Werkelijk een prachtige boulevard. Inmiddels is de temperatuur opgelopen tot ruim boven de twintig graden. De zon is meedogenloos. De veelvuldig aanwezige palmen brengen nauwelijks schaduw. De eerste strandgangers liggen, een enkeling is in zee te vinden. Honden worden uitgelaten. Het wordt drukker. Steeds meer wandelaars en strandgangers, terwijl het toch nog aardig vroeg is in de morgen. Ik vind het genoeg, al die mensen. Ik besluit om terug te gaan. Eenmaal buiten Cambrils ben ik alleen. Geen mens te bekennen. In een rustig tempo op weg naar 'huis'. Denkend aan Holland zie ik groepen hardlopers op weg naar de Sneeker (halve) marathon. In gedachten loop ik even een eindje mee: vanaf de start bij Heerenzijl op weg naar Ter Horne, het fietspad naar Oude Schouw, het stuk langs het kanaal, de sluis bij ....................... Geen schaduw, een brandende zon, een strak blauwe hemel, nauwelijks wind. Dat is mijn werkelijkheid.

Meeloper

MAR.ATHON ROND SNEEK EN MEER

Sneek, Mar.athon rond Sneek en Meer, zaterdag 20 juni, 2015

Uitslagen: Marathon, Klaas van Tricht 3:49:34 Halve Marathon, Hessel Dijkstra 1:47:48

Marcel Swart 1:57:47  Chris Speelman 2:23:35  Paula Kulhan 2:17:41  Ciska Kuiper 2:19:28

Annet Hoekstra 1:57:32  Willeke Stel 1:57:04  Neli Jasper 1:58:59  Johanna Albada 2:27:38

Gerke Gerritsma 1:49:25  Pytrik Amsterdam 1:57:26  Folkert Holtrop 2:03:02

Yvonne Hiemstra 1:49:36  Sanne Pelsma 2:13:22  Alex de Block 1:56:32  Jaqueline vd Zee 2:13:24

Martin vd Zee 1:51:55  Jos Schijven 2:18:36  Albert Rameau 2:35:18  Rudi Oppewal 2:00:28

Fredrika Rollema 2:18:03  Nynke vd Goot 2:13:22  Lia Oppewal 2:04:37  Esther Sterk 2:17:31

Maurice Tax 1:53:50  Tialda Brouwer 2:30:05  Roelof Keuning 2:00:02  Gerrit Dijkstra 1:42:19

Margriet Sloterdijk 2:22:22  Neeltje Samplonius 2:20:15  Dieuwke vd Laan 2:08:24

Tseard Bijlsma 2:04:50  Alice van Nagehout 2:26:14  Feike Talen 1:52:36

Monique Diekstra 2:00:39  Anthoon Haagsma 2:08:32  Vera Foekema 2:25:59

Minke Ypma 2:13:30  Natasja Kuipers 1:55:45  Niels Hoekstra 1:39:14  Henk Groen

Klaas van Tricht in actie tijdens de Mar.athon rond Sneek en Meer

1:54:49  Hillie Visserman 2:11:14  Esther Vellinga 2:03:45  Jeroen Berdenis 1:59:57

Jelte vd Berg 2:01:08  Riena vd Gaast 1:58:47  Hans Veeman 1:43:03  Johan Sterk 1:45:11

Greetje Veenstra 2:27:46  Sjouke Miedema 2:18:19  Alice vd Akker 2:08:25

Margriet Postma 2:05:41  Jouke vd Zwaag 1:45:11  Sietske Yska 2:15:07  Guus Pieksma 2:14:44

Lucia Serra 2:03:17  Richtsje Samplonius 2:00:13  Hieke Osinga 1:58:09  Hendrika Terpstra 2:08:25

Minne Wiersma 2:00:48  Lydia Wiersma 2:08:52  Anita Zijlstra 2:07:52  Eric Heins 1:57:44

Karin Bentheim 2:27:45  Wiep Wiersma 2:02:34  Theo Weidenaar 2:12:55

Jolanda vd Zwaag 2:08:53  Jetske de Wolff 2:04:53 Auke Wiersma 2:02:31  Sijtze Krikke 2:02:03

Pieter Klasen 1:53:30  Ysbrand Valkema 1:47:53  Bert Rienstra 1:47:45  Hans Jan Jasper  1:37:14

Siebe Gerritsma 1:54:45  Hinke Osinga 2:18:05  Peter Yntema 1:53:15  Jorrit Bergstra 1:28:15

Grietsje Valkema 1:50:28  Dave de Jong 2:48:41  Barbara de Vivio 2:33:12  Kiki de Boer 2:28:46

Johan de Jong 1:46:49  Jan Siep vd Bos 1:45:48  Aafke Feenstra 1:44:16  Afke Wiersma 2;33:51

IK LOOP IN...........VILLA CHÃ

Ik loop in .......... Villa Chã (in de buurt van Porto)

Een berichtje via de mail over de komende clinics voor de Sneeker marathon haalde mij uit mijn vakantie roes. O, ja, behalve met de caravan op pad van camping naar camping om te ervaren hoe mooi en afwisselend de kust van Europa feitelijk is, behalve fietsen, behalve dom kijken en wat beelden vastleggen, wat 'uitheems' eten, behalve het drinken van een goed glas, is er niet veel nieuws onder de zon. Tja, het weer valt tot nu toe niet mee, maar dat is geen excuus om niet te gaan hardlopen. Het excuus zit hem vooral in het voortdurend verplaatsen van A naar B, van B naar C en ga zo maar door.

Maar vandaag hebben we er de brui aan gegeven. We blijven een paar dagen op deze camping.

 

Camping Vila Chã

Ik heb besloten te gaan lopen. Gister aan het eind van de dag, na aankomst, even vluchtig de omgeving verkend. Dat ziet er veel belovend uit. Een prachtig pad, van hout, door de duinen, zowel in noordelijke als in zuidelijke richting. Een zuurpruim op de camping weet me 's avonds te vertellen dat het pad is aangelegd met onze belastingcenten (Europees subsidiegeld). Echt weer zo'n opmerking van een gepensioneerde grijze zeikerd die vergenoegd voor een dubbeltje op de eerste rang zit en wie het aan niets ontbreekt.

Ik loop in noordelijke richting, de zon schijnt, er is nog weinig wind, de Atlantische Oceaan laat zich van haar beste kant zien: in de verte blauw en naarmate dichter bij de kust gaat het blauw over in groen en daar waar het pas echt ondiep is, vlak bij het strand, het wit van de branding. Het strand stil en (nog) verlaten, geen mens te bekennen, slechts een enkele meeuw. Het pad golft met de duinen mee. Ach, duinen, het mag die naam eigenlijk niet dragen; minder hoog, minder breed, minder begroeid en daar waar ze begroeid zijn met een vegetatie die volstrekt afwijkt van die bij ons in onze duinen.

strand Vila Chã

Ik loop in gedachten: 'Over camping gesproken; wat een aparte subcultuur..........! De gebruikelijke plichtplegingen die bij de aanmeldingsprocedure horen, zijn nog niet achter de rug of het woord WiFi valt!!! Een verbinding via internet met de wereld is onontbeerlijk voor de moderne kampeerder. Het zoveelste contact met de achterban 'thuis', het nieuws van alle dag, het weer op plaatsen waar je niet bent, zodat je vergenoegd kunt vertellen aan wie het maar horen wil, dat je de juiste keuze hebt gemaakt om juist hier, op deze plaats je kampement op te slaan, dat je toch wel even wilt op zoeken waar je nu feitelijk bent terecht gekomen, je kunt er niet meer zonder. Vooral op die campings waar je moet betalen voor WiFi op je 'eigen' plek, maar waar je, gelukkig, bij de receptie zo zonder een cent extra kunt inloggen, is het een vermakelijk schouwspel. In de morgen, zo rond tien uur, of aan het eind van de middag, vanaf een uur of vijf, dan is het bingo! Vanuit elke 'uit'hoek van de camping komen ze te voorschijn: gewichtig lopend met een hemelse tred, 'getooid' met tablet, Laptop, of ander 'apparaat' waarmee de verbinding met de buitenwereld kan worden aan gegaan, zijn ze op weg naar het WiFi-punt. Maar ook overdag, wanneer je echt iets nuttigs kunt doen, wanneer je de jou onbekende omgeving kunt gaan verkennen met de auto, de fiets of lopend, wanneer je zou kunnen genieten van zon, zee, strand, van bezienswaardigheden en museum, kun je ze ook aantreffen. Turend naar het scherm(pje), af en toe al vingerend toetsen naar, tja naar wat?

Ik moet mijn gedachten even verzetten; ik nader een restaurantje/strandtent, het pad houdt op te bestaan. Een honderd meter landinwaarts enkele huizen, wit, rode dakpannen. De huizen zijn alle ommuurd, luiken voor de ramen. Geen mens te bekennen. Toch zijn alle huizen bewoond, er staan auto's op de oprit. Honderd meter over een verharde weg en dan kan ik weer verder over de houten vlonder. Geluidloos gaat het niet. Hier en daar liggen de planken niet echt goed vast. Het rammelen overstemt een enkele keer het ruisen van de branding. Ik ben nog steeds geen mens tegen gekomen en ik ben toch al wel een kilometer of vier op pad. Echt vroeg is het niet, het loopt al tegen tienen in de morgen. Verwonderlijk is het niet. Geen dorp, slechts hier een daar een huis landinwaarts op zeker honderd meter. En dan plotseling de eerste fietser die mij tegemoet komt. Een groet wordt beantwoord. Het wordt warm, ik krijg het warm, de wind vanuit zee neemt wat in kracht toe. Dat is aangenaam; het zeewater is nog 'koud' en dus is de zeewind fris. Ik nader een plaats, een vuurtoren(tje) op een pier. Mijn pad verlaat de duinen en gaat over in een straat. Gelukkig kan ik een duinovergang nemen om mijn weg te vervolgen over het strand. Dat valt niet mee. Het is kennelijk nog niet zo lang gelden hoog water geweest. Ik zak geregeld weg, bijna tot aan mijn enkels. Het wordt nu pas echt zwaar. Na zo'n vijf honderd meter kan ik gelukkig deze zandbak weer verlaten. Ik besluit om om te keren en huiswaarts te gaan. De wind schuin achter die weer wat harder is geworden. De zon nu links van mij die aan kracht heeft gewonnen. En ik, ik krijg het nu pas echt warm. Het zweet gutst mij van mijn hoofd, mijn haar wordt nat, over mijn borst lopen regelmatig straaltjes zweet die eindigen in de band van m'n broek. Mijn shirt wordt zeiknat. De wind is een steun in de rug, maar verkoeling brengt hij niet.

Als ik 'thuis' kom en bij de ingang van de camping de receptie passeer, zie ik ze zitten, turend op een scherm. Geen oog voor de omgeving.

Meeloper

BROOD EN SPELEN

Zondag 7 juni in Leeuwarden werd voor de 9^e keer Loop Leeuwarden georganiseerd. Een select groepje liefhebbers van Loopgroep Sneek / IJlst ging van start. Dat het animo ook in onze loopgroep minder is dan andere jaren komt waarschijnlijk mede door het trainen voor de Mar-athon op 20 juni as. Toch waren Arjen en Karin weer aanwezig om de groepen te steunen en de warming-up te verzorgen. Degene die er wel waren hebben een mooie dag gehad.

Warming up halve marathon met Maurice Tax

Waarom de titel van dit verslag? Op zaterdagmorgen  6 juni luisterde ik naar de radio en hoorde de voorzitter van Loop Leeuwarden tegen een verslaggever van Omrop Fryslân zeggen dat er een paar lopers uit Kenia waren uitgenodigd om mee te doen en dat daar vragen van lokale lopers over waren gesteld. Men vond dat maar raar en dacht dat ze daardoor geen kans op de overwinning maakten. De Kenianen wonnen zowel bij de heren als de dames en gingen zo met een bedrag van elk € 400,- mee. (bron Leeuwarder Courant) hier zou je dus “Brood” loper aan kunnen koppelen. Hier kun je van vinden wat je wilt maar dat is aan een ander, niet aan mij. Doorgaan met trainen denk ik dan wellicht dat de lokale lopers ooit ook zo snel worden. In de Leeuwarder Courant van 8 juni wordt het “brood lopen” ontkracht in een mooi verslag van deze dag. Zelf loop ik met een ander doel en denk meer aan “spelen”.

Op Facebook had ik al een tijdje staan dat ik mee zou doen echter was vergeten me ook echt in te schrijven. Dus de laatste dagen dat dit online kon toch maar gedaan. Later blijkt dat zelfs op de dag van de loop nog ingeschreven kon worden omdat er nog genoeg ruimte was in het deelnemers aantal. Op zaterdag de startnummers opgehaald en lekker geluncht met onze zoon. Zondagmorgen gaan we, ik rij met Arjen en Karin mee, al vroeg op pad om de warming-up te verzorgen van de 21 en 5 km. Tussendoor lekker op het terras van de Koperen Tuin koffie drinken en al snel komen de 5 km lopers terug van hun inspanning. Over het algemeen overheerst de tevredenheid over de prestaties. We kijken nog even naar de finish van de 21 km en bereiden ons daarna voor op de start van de 10 km, na de warming-up lopen we naar het start vak. Daar staan ook de bedrijventeams opgesteld met van de loopgroep ook weer deelnemers.

De 'olympiër' zelf in actie tijdens Loop Leeuwarden

14:15 uur, het startschot gaat we mogen weg, over de brug en dan door het Rengerspark richting het bos waar een ander stuk wordt gelopen dan andere jaren, een verbetering. Onderweg maak ik gebruik van de verzorging wan het is toch wel warm. Op de 1^e verzorging had ik al een spons gepakt en gebruik deze de rest van de route steeds om me op te frissen. Onderweg op sommige plekken staat veel publiek en genoeg verkeersregelaars, goed geregeld dus. Dat het hier en daar wat smaller is en je slecht in kan halen deert mij niet, ik ben blij dat ik aan kan haken bij een groepje met een lekker tempo. De lus om de rotonde bij het Hoeksterend en dan op naar de finish waar de boog ontbreekt, min puntje vind ik. Dan de finish de 10 km zit er op, klokje indrukken en constateren dat het goed zit ondanks weinig duurloopjes de laatste weken. Ik wacht om de rest van de familie en samen lopen we langs de verzorging en ontvangen een medaille, het zit er op. We zijn tevreden.

We gaan terug naar de Prinsentuin en luisteren nog even naar de muziek van Roadhouse en gaan weer op Sneek en IJlst aan. Het was weer een mooie dag met de loopgroepen van Run with us.

De Olympiër. 

Leeuwarden, Loop Leeuwarden, 7 juni 2015

Uitslagen 21km: Maurice Tax 1:54:40 10km Erik Bouma 34:49 Pytrik Amsterdam 50:37 Durk 

Brouwer 57:41 Paula Kulhan 1:01:01 Titia Brouwer 1:06:05 5km Marriëtte v Merode 31:24

KOETJE BOE

Zaterdagmorgen om 09:30 uur gaat een groepje liefhebbers  met Karin op pad om lekker te trainen, de ene traint voor Loop Leeuwarden en de andere gewoon omdat het leuk is. Arjen blijft achter in het clubhuis want “zijn lopers” zullen ’s avonds aan de bak moeten voor de langste clinic training van 20 km. Als we na de training terugkomen is er door hem gepoetst en hij heeft ook al boodschappen gehaald. Blijkbaar goede afspraken gemaakt in de niet traditionele rolpatronen.

de koe met de'kromme' hoorns

De harde wind kan de groep niet tegenhouden en er wordt koers gezet naar het Flexa terrein voor loopscholing. Tussen de bulten modder en de eerste aanzet voor de zandsculpturen wordt daar ook het 1^e tempo ingezet. Via het fietspad naar de rotonde bij Metalfinish om vervolgens over te steken richting het park. Rechts, links, boven langs de vlaaien ontwijkend en stoppen onderaan de waterval is het 2^e tempo. We wandelen een stukje verder en pakken het 3^e tempo op buitenom, lange pad naar boven, links aanhouden en via de waterval en het brede pad terug en stoppen in het midden van het pad.

Als we daar aangekomen zijn blijkt dat we er 2 “missen” kom op zegt Karin we wandelen ze tegemoet, eens kijken wat er aan de hand is. Plots zien we ze van de andere kant aankomen, blijkt dat ze niet langs de koe durfden die op het pad stond. Humor natuurlijk want die beesten doen geen vlieg kwaad. Compleet zetten we aan voor het 4^e tempo, lachend wordt er gestart gelukkig dat er op het smalle paadje langs de weg geen koeien lopen. We stoppen in de wijk Sperkhem en als laatste stukje gaan we richting het Oude vat. Nog even kletsen en in een laag tempo lopen gaan we terug naar het clubhuis. Weer een belevenis rijker en stof voor een verhaaltje.

De Olympiër.