7 HEUVELENLOOP

Nijmegen, 7 heuvelenloop, zondag 16 november 2014

Uitslagen 15km: Jorrit Bergstra 1:05:44 Klaas van Tricht 1:13:20 Johan Sterk 1:18:44

Riena van der Gaast 1:28:11

MARDERHOEKLOOP

Marderhoekloop, Oudemirdum, zaterdag 8 november 2014.

Uitslagen: 16.1km Bert Rienstra 1:27:26  10.3km Anneke Heida 47:32 Pytrik Amsterdam 56:14

Monique Middeldorp 1:04:56 Greetje Veenstra 1:06:45  Karin Benthem 1:06:45

4.8km Linda Ypma 25:55

Anneke Heida in actie tijdens de Marderhoekloop

DE BERENLOOP 2014, EEN ODE AAN DE VRIJWILLIGERS

De Berenloop op Terschelling is meer dan hardlopen op de eerste zondag van november. Het begint al op de vrijdag wanneer de eersten op weg gaan. Oude bekenden begroeten elkaar in de hal van de veerterminal in Harlingen. De stemming zit er meteen goed in. Dat krijgt zijn vervolg op de zaterdag. Extra afvaarten zijn er nodig om iedereen over te zetten. Zelfs op zondagmorgen zijn er twee afvaarten nodig om iedereen op tijd voor de start op het eiland te krijgen. Het zijn niet alleen de deelnemers aan de (halve) marathon, dat zijn er "slechts" een kleine vijfduizend, verder familie, vele vrienden en kennissen. Het is gezellig druk op het eiland, het weer werkt mee en zomerse temperaturen verhogen de feestvreugde.

Berenloop Terschelling al 18 jaar een hardloopfeest

Zaterdagmorgen Kleintje Berenloop, met meer dan 700 deelnemers. Fantastisch! Wat een mooi weer, wat een perfecte organisatie, wat een mooi parcours en wat een belangstelling. De vijf  kilometer wordt door velen als warming up gebruikt voor het grote werk op zondag. De tien kilometer is uitermate in geschikt voor al diegenen die een halve marathon nog een brug te ver vinden. De start/finishboog, de jurytenten, de muziek, de herfstkleuren en niet in de laatste plaats de welluidende stem van speaker Jan Kooistra zorgen voor een geweldige ambiance. Jan heeft vrijdagmiddag samen met Piet Noordenbos de beide parcoursen uitgezet. Alle deelnemers waren het na afloop roerend met elkaar eens: wat was het mooi en wat een goed idee om de tien een andere kant op te sturen dan de vijf en de starttijd te splitsen. Oranjekoek, een kop koffie, een Kleintje Berenloop mascotte na afloop werden in dank aanvaard.

Volgend jaar op naar de duizend deelnemers?

Ruim baan voor de jeep met beren

De rest van de zaterdag wordt door iedereen in gepaste vreugde doorgebracht. Op West is het een komen en gaan van mensen, het is een ontmoetingscentrum. Op het plein bij de Brandaris is Running Center Leeuwarden aanwezig met tal van aanbiedingen. Loopschoenen, kleding en accessoires vinden gretig aftrek. Vrijwilligers zijn overal druk in de weer om alles klaar te maken voor de zondag. Maar ook buiten West is de sfeer van de Berenloop merkbaar. Fietsers met  Berenloopvlaggetjes, hier en daar wat hardlopers die de beenspieren aan een laatste test onderwerpen, fotografen die maar niet genoeg krijgen van de herfstkleuren, honden die de zee in rennen, hardlopers die het strand inspecteren en tevreden vaststellen dat het strand perfect geplaveid is.

Aan het eind van de zaterdagmiddag, op weg naar "huis", ontmoet ik Jan Kooistra midden op straat met grote passen en hardop tellend. "Zo meten wij het hele parcours", roept hij mij lachend toe. Ik wens hem sterkte en ik neem mij voor daar nog eens met hem van gedachten over te wisselen.

Water!

Zondagmorgen. Bij de Brandaris is alles gereed voor de start van twaalf uur. De schermen hangen, de rode loper is uitgerold, de dranghekken staan op de plaats en de toiletten in gelid, de stalletjes voor uitgifte van het Berenloopshirt 2014 worden voorzien van voorraad. Hardlopers en belangstellenden komen en gaan.

Bananen worden verorberd, een laatste slok, men ontdoet zich van overbodige kleding, wat kniebuigingen, een bemoedigend woord, een klop op de schouder en dan naar het startvak.

Als de misthoorn om twaalf uur het sein van vertrek laat horen voor de wedstrijdlopers dan is de spanning er af. Het is eindelijk zover. De eersten snellen weg, de rest volgt.

Wanneer een vijftal minuten later de recreanten het sein krijgen en nog eens een vijfendertig minuten later de 42,2 kilometer marathoneurs in beweging komen, dan zijn er een kleine 5000 lopers onderweg.

Lopen is een feest voor velen, voor anderen een serieuze aangelegenheid om de ereplaatsen,  voor een enkeling een teleurstelling, omdat het vandaag niet wil lukken en voor sommigen "a hell of a job", omdat de voorbereiding er wat bij ingeschoten is.

Troep opruimen

In alle gemoedsrust vraag ik me weleens af of al die hardlopers, al die toeschouwers, zich realiseren dat er vele, vele vrijwilligers heel veel tijd en energie steken om het ons mogelijk te maken te kunnen lopen. Het begint al met de inschrijving en alles wat er mee samen hangt, het bedenken en uitzetten van het parcours, het organiseren van alle toebehoren voor het gehele parcours, de bevoorrading en de bezetting van de verzorgingsposten, het aanvragen van alle vergunningen, het overleggen met de officiële instanties, de algehele logistiek en na afloop, als iedereen hijgend terugblikt op zijn of haar prestatie en het glas heft, nog uren bezig is met het opruimen van alle "troep".

Wij, hardlopers, die in het voorbij gaan even een bekertje water aanpakken, een stukje banaan, een partje sinaasappel uit hand hand grissen, ons nauwelijks tijd gunnend om te eten of te drinken en dan even later achteloos de boel in de berm achterlaten, wij realiseren ons op dat moment niet dat wij, zonder de inzet van die vrijwilligers, die daar uur na uur staan, zo "comfortabel" voort kunnen gaan. Wij zijn met ons zelf bezig, we moeten lopen, de tijd in de gaten houden, want die dringt. Hoe we het ook wenden of keren, het zit nu eenmaal in het hardlopen opgesloten. Eenmaal thuis, terugdenkend aan die mooie dag, wanneer we weer wat afstand hebben genomen zijn we ons terdege bewust dat er bergen zijn verzet om velen een onvergetelijk weekend te bezorgen.

Hulde aan al die mensen, bedankt en tot volgend jaar! Wij zullen nog meer aan jullie denken! Hopelijk hebben jullie ook nog wat plezier kunnen beleven aan deze Berenloop.

Meeloper.

BERENLOOP TERSCHELLING 2014

Terschelling Berenloop 2014, zondag 2 november 2014.

Uitslagen 21 km.(willekeurige volgorde) Dennis Schat 1:38:27 Hans Jan Jasper 1:38:25 Ysbrand

Valkema 1:54:49 Ibo Jan Boschma 1:51:34 Gerrit Dijkstra 1:44:23 Klaas van Tricht 1:52:12 Grietsje

Valkema 1:55:31 Martin van der Zee 2:04:57 Frank Klasen 1:54:33 Nelie Jasper 1:57:55 Anja Kok

2:00:02 Esther Vellinga 2:06:30 Barbara Brands 2:16:42 Paula Kulhan 2:23:01 Petra Rooda 2:23:48

Orange rules!

Natasja Kuipers 2:02:58 Gerke Gerritsma 1:53:21 Anton Stokman 2:12:57 Pietie Visser 1:55:15

Elsemieke Stokman 2:08:34 Richtsje Samplonius 1:58:04 Marcel Swart 1:57:50 Pieter Klasen

1:51:54 Lydia Wiersma 2:05:00 Yvonne Hiemstra 1:57:51 Wiep Wiersma 2:08:46 Femke

Hendriksma 2:02:58

de fanclub van Loopgroep Sneek 

DE BERENLOOP 2014

We zijn op Terschelling, geliefd om de natuur, de gastvrijheid, de eindeloze mogelijkheden om er eens lekker tussen uit te zijn en natuurlijk om de Berenloop. Een van de mooiste en sfeervolste loopevenementen van ons land. De Berenloop is meer dan alleen maar hardlopen op die ene dag, die eerste zondag van november. Het is een weekend lang voor hardlopers en hun aanhang, van inspanning en ontspanning in een geweldige ambiance. Dat begint al op de heenreis, voor sommigen op vrijdag, voor velen op zaterdag en voor de rest op zondag, waar bekenden elkaar treffen en de stand van zaken en het weekend alvast even doornemen. Het krijgt een vervolg op zaterdagmorgen bij de Kleine Berenloop, ooit gestart als Breakfastrun, als laatste voorbereiding op het grote gebeuren op zondag, en thans uitgegroeid tot een op zichzelf staand feestelijk loopevenement voor diegenen die de (halve) marathon (nog) een brug te ver vinden met afstanden van vijf of tien kilometer over een prachtig parcours.

 

Verzamelen bij de Brandaris

Dan op zondag, de dag van de hele en de halve marathon. Verzamelen voor de start bij de Brandaris is op zich al een feestelijk gebeuren. Ruim van te voren is het daar een drukte van jewelste; hardlopers, toeschouwers, belangstellenden, organisatoren en vrijwilligers die de laatste voorbereidingen treffen. Warming up onderleiding van Arjen Visserman met een man/vrouw of veertig naar en op het Groene Strand. Eenmaal terug bij de Brandaris, overtollige kleding afgeven, nog wat drinken, een bemoedigend klopje en een laatste aanwijzing in ontvangst nemen van bekenden en onbekenden en dan op naar het startvak.

De start; de misthoorn loeit, de spreekstalmeester met de laatste aanmoedigingen, een schuifelende mensenmassa en dan gaan.

De finish; feestelijk, over de rode loper, die laatste tientallen meters, muziek. Wat overblijft is een voldaan gevoel. De apotheose 's avonds bij Hessel, gratis champagne. Wat een happening en op de terugreis hebben we het er nog maar eens over.

Warming up op het Groene Strand(foto Hieke Osinga)

Ik laat mijn gedachten de vrije loop en als vanzelf kom ik terecht bij mijn eerste Berenloop, nu zes jaar terug. Het was tevens mijn eerste halve marathon en ik voel nog die onzekerheid of ik het halen zou of niet. Nog nooit verder gelopen dan zeventien kilometer.

Ik moet ook toen ongeveer op dit tijdstip hier gelopen hebben, ter hoogte van Halfweg. Nog niet echt halverwege, zelfs nog geen vijf kilometer onderweg. De eerste hindernis achter de rug, de klim bij Stay Okay. Rustig aan was destijds mijn motto. Vooraf en vooral gewaarschuwd voor het strand. Dat zou onmenselijk zwaar zijn, althans dat heb ik er toen van gemaakt.

Vandaag heb ik mijn loopmaatjes gevonden. Een klein groepje bekenden van de eigen Loopgroep. Wisselende contacten, iemand sluit aan, een ander valt af, we worden voorbij gelopen en wij halen in en zo gaat het steeds maar voort. Ik sla het gade, een vermakelijk schouwspel! Niet zelden wordt de overmoedige loper weer ingehaald. Haastige spoed is zelden goed! We wisselen een enkel woord over het weer en bevragen elkaar hoe het gaat. Hier en daar een handje vol toeschouwers. Wij vermaken ons en zij ook. Af en toe knalt er muziek over het parcours. We vorderen gestaag op weg naar Midsland.

Dan slaan we links af, de weg loopt iets omhoog. Dat wordt gevoeld, maar deze keer niet door ons. Even later door de Dorpsstraat van Midsland. Veel toeschouwers. Aanmoedigingen, applaus valt ons ten deel, een fotograaf en nog een en dan zijn we het dorp uit op weg naar Formerum. De groep is uiteen gevallen, we zijn nog met z'n tweeën, in het oranje, de rest van onze Loopgroep loopt voor of achter ons. Het gaat goed. Niet met iedereen, er wordt gewandeld. Jammer, je hoopt dat het jezelf niet overkomt. Niet aan denken, doorlopen.

Formerum, bij de molen veel toeschouwers. De stemming zit er goed in zo te zien en te horen. Bij ons tweeën ook. Maar naast mij hoor ik geklaag over hoe zwaar het gaat en over pijn. Dan weer links afslaan, even is er wat gedrang. De weg is wat smaller en zodra er drie of vier naast elkaar lopen is er geen mogelijkheid er langs te gaan. Je moet je, of je wil of niet, even inhouden. Dat is vervelend, omdat je nu gedwongen wordt in wisselende tempo's te lopen. Het is niet anders. We passeren de 10 kilometer. De tijdwaarneming geeft precies een uur aan. Het verwondert mij, ik had het gevoel dat we sneller zouden lopen, het valt gewoon tegen. Ik spreek mezelf moed in door er een viertal minuten af te trekken, tenslotte is er een bruto en een netto tijd. Ik vermijd het om er over te praten met mijn loopgroep maatje. Hopelijk heeft hij er niet op gelet.

We zitten weer in ons ritme en Midsland Noord nadert met rasse schreden. Ook hier weer veel toeschouwers, vooral turend en op zoek naar bekenden in het loopcircus. Dat is nog niet zo gemakkelijk weet ik uit ervaring. Een bocht naar rechts, een naar links en weer naar rechts en dan met de wind in de rug naar Midsland aan Zee.

Op het strand richting West aan Zee(foto Janke van der Schaaf)

Onderaan bij het duin aangekomen, zijn er een paar die het zekere voor het onzekere hebben genomen: zij wandelen naar de top. Wij nemen kleine passen en komen met het hart in de keel boven. We worden overrompeld door het fenomenale uitzicht: het brede strand, geplaveid en wel, zover het oog kan reiken een lang en kleurig lint van hardlopers, de zee met de branding in het wit als achtergrond en alles zonovergoten. We delen ons euforisch gevoel, maar we moeten ook voort. De eerste kleine honderd meter van het strand is wat minder hard dan wij op het eerste gezicht hadden gedacht. Ik voel mijn bovenbenen, maar ik zeg niets, ik loop. Het is snel voorbij, met gezwinde pas overzie ik de lange rij voor mij. In de verte ontwaar ik wat oranje shirtjes, het moeten de kleuren van onze Loopgroepers zijn. We lopen langzaam maar zeker op ze in, halverwege het strand weten we het zeker. We gaan ze voorbij een honderd meter voor de strandovergang. Er is geen twijfel waar je langs moet, een dichte haag van toeschouwers aan beide zijden van het "pad" zien hoe wij zwoegen om boven te komen. Ik moet mijn loopmaat laten gaan. Boven gekomen zie ik de afstand tussen ons groter worden, zij het langzaam, maar ik heb geen illusie dat ik nog bij hem zal komen. Naar beneden, ik pak een spons en wis het zweet van het voorhoofd en uit de nek. Even twijfel ik of ik de spons zal weggooien. Een ander moet het tenslotte maar weer opruimen. Maar als ik de enorme hoeveelheid sponsen en bekertjes zie, is mijn besluit makkelijk genomen. Nog eenmaal omhoog, velen om mij heen moeten het tempo drastisch omlaag brengen, maar met mij gaat het wonderwel goed. Dat is andere jaren weleens anders geweest. Boven gekomen passeer ik het 15 km punt. Nog zes en een beetje.

De Longway staat vooral in het begin bekend als kuitenbreker, maar als het bos begint, is dat leed ook weer geleden. Ik kan me opmaken voor het minst opwindende deel van het parcours. Het lopersveld ligt ver uiteen, hier en daar gesteun en gekreun, de laatste loodjes wegen ook vandaag voor velen zwaar. Wie er oog voor heeft, kan nog genieten van de prachtige herfstkleuren in de wetenschap dat hij met iedere stap dichter bij de bevrijding komt. Hoewel ook ik de vermoeidheid begin te voelen, neem ik de wijze lessen van onze trainer ter harte: blijf rechtop, ontspan de schouders, let op je ademhaling, kijk fier vooruit, denk aan de armbeweging en ....... loop met plezier. Dan ......ik zie hem nog niet, maar hoor hem wel. Jan Kooistra, de onvermoeibare, die op de laatste kilometer ons moed in praat. Jan bedankt, maar wil je volgend jaar, uit naam van ons allen, op die laatste paar kilometers de bordjes niet zo ver uit elkaar zetten. Een kilometer is een kilometer! Daar moeten we nog eens een goed gesprek met elkaar over hebben.

Als ik onder de finish boog door loop, word ik overvallen door een vermoeid maar voldaan gevoel, weer binnen de twee uur volbracht. Het was prachtig, sfeervol en wat hebben we het getroffen met het weer.

Meeloper

1E WINTERLOOP

Sneek, 1e Winterloop, zondag 2 november 2014.

Uitslagen: 8.9km  Mark Smit 35:15  Jurjen Jagersma 35:40  Dennis Smit 38:40  Jelle Jagersma 41:14

Bert Rienstra 45:33  Henk Groen 46:33  Jennie van der Goot  48:16  Lia Oppewal 48:46

Auke Wiersma  48:46  Anthoon Haagsma 49:32  Anita Bijker 50:16  Dave de Jong 1:02:38

Lia en Anthoon in actie tijdens de 1e winterloop(foto Jolanda Reen)

KLEINTJE BERENLOOP

Terschelling, Kleintje Berenloop, zaterdag 1 november 2014.
  
Uitslagen: 5km Pieter Klasen 24:27  Anja Kok 24:31  Ibo Jan Bosma 25:31  Jelmer Krikke 25:32
                         Frank Klasen 30:39

Jelmer en Ibo in actie tijdens kleintje Berenloop.