Iedere
zondagmorgen verzamelen zich ergens rondom Sneek een veertig tal lopers om zich
zelf uit te testen op een van de routes die het clinicteam (Arjen, Karin en
Durk) voor ons heeft uitgezet. Ysbrechtum, IJlst, of aan de rand van Sneek,
daar waar maar genoeg parkeerruimte is en waar vandaan we zo "buiten
uit" kunnen lopen. Weer of geen weer komen we bij elkaar. We tekenen de
presentielijst, luisteren naar de uitleg over de te lopen route en het te lopen
tempo, wisselen wat ervaringen en verwachtingen uit en gaan dan onder
begeleiding van een van de drie begeleiders op pad.
Drie
groepen: zij die trainen voor de (hele) marathon, zij die al een aantal keren
een halve marathon hebben gelopen en zij die zich voor het eerst aan die 21,1
kilometer wagen. Voor elke groep een uitgekiend programma. Met altijd een
uitwijk mogelijkheid om elders deel te nemen aan een of ander loopevenement,
zoals de Schoorl Run, de Merenloop in Grou, de 4 mijl van Sneek, de Vuurtorenloop
op Vlieland en Loop Leeuwarden.
 |
| Samen trainen |
Grenzen
worden verlegd, alsof het niets is! De eerste zondagen was het eerst nog wat
wennen. Je loopt in en met een groep, er
wordt veel gekletst, de tijd en de kilometers vliegen voorbij. Een duurloop in
een rustig tempo, hartslagzone 1/2, dan wel 2/3 afhankelijk van de groep waarin
je traint, geeft menigeen een gevoel van dat er nog wel een paar kilometer meer
in had gezeten, of dat het wel wat sneller had gekund.
Het
kost soms de nodige moeite om je neer te leggen bij het regime van het
clinicteam. De ene keer wordt er zonder blikken of blozen, door de groep zelf,
afgeweken van het zo zorgvuldig uitgestippelde parcours en een andere keer
wordt langzaam maar zeker het tempo ongemerkt wat opgevoerd. Met als gevolg dat
de rustige duurloop meer en meer een pittig karakter krijgt.
Ach,
het is het spel- en tegelijkertijd ook het wedstrijdelement. Dat maakt het ook
juist zo aardig om in een groep te lopen. Tenslotte lopen we toch allemaal voor
het plezier? Maar dan wel met een serieuze ondertoon, want we hebben een doel
om op de langste dag van het jaar een halve, dan wel een hele marathon rond
"Sneek en meer" gezond en niet uitgewoond te volbrengen. Plezier
hebben we onderweg. We dagen elkaar uit, we zeuren niet over ons lijden, we
verbloemen de pijntjes, we tonen ons medeleven als er echt een blessure in het
geding is, we geven elkaar een goede raad, we tonen begrip als het wat minder
gaat, we proberen elkaar onder het motto "samen uit, samen thuis" in
de groep te houden, we steken elkaar de gek aan, we zijn niet jaloers als
iemand in een nieuw shirt, jack, of op nieuwe schoenen verschijnt en we zijn
vol bewondering als er weer grenzen worden verlegd.
 |
| Samen plezier |
Binnen
de teams zijn er altijd die proberen om het zooitje ongeregeld in toom te
houden en het gezag van het clinicteam niet aan hun laars willen lappen; zo
hoor je dan ook steeds een klokkenluider met "het tempo gaat
omhoog........., langzamer.............., niet zo snel".
De
laatste drie kilometer is een verhaal apart: het tijdstip om de hartslag even
op te nemen. Aan die opdracht houdt men zich over het algemeen redelijk tot
goed. Maar na dat ijkpunt is subiet alle discipline verdwenen. Er is geen
houden meer aan, de beer is los! Even elkaar testen, het hoort erbij! Zo ook het
afwijken van de route. Nog even een "rondje om de kerk, of ............
"hier maar naar links, da's toch veel mooier". De begeleiders kunnen
hoog of laag springen, maar als we het eenmaal in de kop hebben dan volgen de
benen als vanzelf. Niet dat we geen waardering voor ze hebben, in tegendeel. Ga
er maar aan staan, vele, vele kilometers op een fiets. Niet de eigen fiets,
niet het eigen zadel, neen niets van dat alles en in een tempo, waarbij ze op
moeten passen niet om te vallen. Ze fietsen zich je niet warm, ze letten op het
verkeer, waarschuwen "auto voor, auto achter, fietsers voor, een wandelaar
met hond, links lopen". Ze houden achterblijvers in het oog, en wie wat
wil drinken, geeft een kik en hup daar wordt de fles al weer aangereikt. Heb je
het warm, ontdoe je van een kledingstuk en je kunt het afgeven.
 |
| Samen genieten |
Acht
zondagen hebben we inmiddels weggelopen. Wat een prachtige routes hebben we
gehad. We lopen door dorpen die je gewoonlijk links laat liggen. Wat heb je er
ook te zoeken? We lopen over fietspaden, langs en soms door weilanden en over
(voor velen onder ons) onbekende wegen. We lopen verkeerd en moeten terug,
niemand klaagt. We genieten van de vergezichten. Over het algemeen is het weer
ons goed gezind. De zon schijnt regelmatig, wind is er bijna altijd, neerslag
is ons bespaard gebleven. Onderweg komen we hardlopers tegen die individueel op
pad zijn. Niet zelden nodigen we ze uit om met ons verder mee te lopen, want
dat is toch veel gezelliger! Wielrenners in groepjes zijn overal. Op hele trajecten
zie je soms geen mens. We hebben oog voor het ontluikend voorjaar; het
speenkruid bloeit, nu ook sleedoorn en forsythia, eenden, zwanen, futen en
weidevogels bedrijven de liefde, een enkele ooievaar laat zich alvast zien en
de weilanden kleuren met de week groener.
Wie
nu denkt dat dit plezier alleen merkbaar is op de zondagmorgen als we met z'n
veertigen op pad gaan slaat de plank volledig mis. Het is de sfeer binnen
loopgroep Sneek/IJlst. Geloof je dat niet? Kom dan om dinsdag-, woensdagavond,
donderdag- of zaterdagmorgen maar eens meelopen!
Meeloper
Het totaal aantal deelnemers aan de voorjaarsclinic is ruim 60!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten