ADVENTURE RUN AMELAND 2017

Je moet er wel wat voor over hebben. Vroeg, heel vroeg opstaan, een autorit van een klein uurtje en een boottocht van goed driekwartier. Ameland, de Adventure Run, een loopevenement in een mooie omgeving over een prachtig parcours. Het maakt niet uit of je nu 5, 10 of 21,1 km loopt, elk parcours heeft iets bijzonders. Ik heb gekozen voor de 10 km. En met mij mijn drie reisgenoten.

"lotgenoten" 10km

In Holwerd treffen we veel lotgenoten. Iedereen maakt een opgewekte indruk. Blijkbaar is men verlost van de dagelijkse beslommeringen en dat kan ook haast niet anders met het vooruitzicht op een mooi loopevenement. In Holwerd is het koud, winderig en bewolkt. Op Ameland klaart het weer op. Het is inmiddels half bewolkt en de wind hindert ons niet.

Gedisciplineerd ontschepen en daarna in ganzenpas op weg naar Nes, om precies te zijn naar de sporthal. Menigeen buigt in het dorp af naar een van de vele restaurants voor koffie en omdat de calorieën er straks toch worden afgelopen, met appeltaart en slagroom. Wìj zetten onze voettocht voort en komen in een vrijwel lege sporthal. We 'reserveren' een plek ergens in het midden, voor alle anderen van onze Loopgroep die een boot later zullen arriveren. Nadat we ons verkleed hebben drinken we onze koffie in de kantine van de sporthal. Daarna gaat ieder zijns weegs. Ik loop, samen met loopmaatje D. het dorp in, bekijk hier en daar in een etalage, groet en maak een praatje met een enkele bekende en strijk even later neer bij de stand van Running Center Leeuwarden. Veel aanbiedingen, aantrekkelijke prijzen en grappige, leuke hebbedingetjes. Ondanks dat ik alles al heb in veelvoud kost het moeite de verleiding te weerstaan. De tijd verstrijkt. Ik nuttig een paar krentenbollen die ik van huis heb meegenomen en keer terug naar de sporthal. Inmiddels is het daar een drukte van jewelste. De tijd vliegt.

warming up 10km groep(foto Janke van der Schaaf)

In het startvak staan we dicht opeen. De warming up, olv Arjen Visserman, hebben we achter de rug. We staan wat te trappelen. De gesprekken om ons heen gaan als vanouds over wat ons te wachten staat, over blessures, eerdere prestaties, over persoonlijke records. Maar bovenal dekt men zich in over de nog te verrichten prestatie, te weinig getraind, nog last van een oude blessure, zich niet goed voelen, een verkoudheid. Het zijn bekende excuses. Ik neem ze met een korrel zout en ik ben niet de enige zo te horen.

vlak voor de start nog even op foto

Het startschot klinkt en langzaam maar zeker schuiven we op naar de startlijn. Geconcentreerd kijk ik op mijn horloge om op het juiste moment hem in werking te stellen, maar het 'kreng' wijsgeer in alle toonaarden. Dus..... lopen op het gevoel. Het is de eerste honderd meter na de start altijd oppassen geblazen. Goed uitkijken dat je een ander niet voor de voeten loopt en dat je zelf niet omver wordt gelopen. Het gaat over het algemeen gedisciplineerd, zo ook vandaag. Na die eerste honderd meters ontstaat er direct ruimte en kun je je gang gaan. Ik heb geen plan, ik loop zoals het gaat. Normaal ben ik een slow starter en daar wil ik mij vandaag zeker aan houden en voor de rest zie ik het wel. Tenslotte ben ik op de weg terug van een blessure die mij zo'n beetje de gehele zomer parten heeft gespeeld. Maar het kost me moeite om het tempo rustig te houden. Ik heb er duidelijk zin in. We verlaten de bewoonde wereld. Straks rechtsaf en dan het bos in. Ik ben benieuwd hoe het daar zal zijn na al die regen.

Ik loop in een aangenaam groot gezelschap van gelijk gestemden met maar een doel voor ogen: de finish! Een kleurig gezelschap, velen met een tekst op arm, rug, borst en/of been; 'ik loop hard, loopgroep x, ij, of z, een plaatsnaam, de naam van een sponsor'. Soms trek je een hele tijd op met een groepje lotgenoten. Om op veelal onverklaarbare reden valt zo' n groep zo maar uit elkaar. Je ziet ze zelden terug tijdens je tocht. Het bos nadert inmiddels met rasse schreden. Enige vrees voor wat ons te wachten staat is mij niet vreemd met al die nattigheid van de laatste tijd. Het is inderdaad een modderige bende. Iedereen doet een stapje terug om met de nodige omzichtigheid het droogste en meest begaanbare pad te vinden. We slingeren van links naar rechts. Het is de keus tussen modder of een 'aanvaring' met een lotgenoot. Het wordt de modder. Niemand klaagt er wordt gelachen om de capriolen die worden uitgehaald om droog en vrij van modder te blijven. Aan alles komt een eind. Zo ook aan deze worsteling. Eenmaal weer in de 'open lucht' op het duinpad wordt het tempo door vrijwel iedereen wat opgeschroefd. Voort gaat het op weg naar de overgang naar het strand.

 

route over het strand(foto Anja Brouwer)

Nog een goede honderd meter en dan wordt het klimmen. Ach, wat heet klimmen, je moet een hellinkje nemen, niet meer en niet minder. Om mij heen wordt geïnformeerd naar de toestand op het strand. Niemand die het weet. Ik geniet van het uitzicht. De duinen, ach je kent het wel, een glooiend landschap, wat lage begroeiing, v.n.l. bestaand uit wat opschot, hier en daar een sparretje en veel soorten gras met vooral helmgras. Mijn lotgenoten van de Loopgroep zijn in geen velden of wegen te bekennen. Een aantal loopt zonder enige twijfel voor mij uit en anderen achter mij aan. In het startvak stonden we nog bij elkaar, maar al vrij vlot ben ik iedereen uit het oog verloren. Ik doe mijn best om ze in het vizier te krijgen. Zover kunnen we toch niet bij elkaar vandaan zijn. Tenslotte zijn we nog maar een kilometer of wat onderweg. Ik mis een diepe kuil in het pad, omdat ik teveel om me heen kijk. Ik verstap me enigszins. Pijn aan heup en knie. Met moeite onderdruk ik een vloek. De pest in, ik moet een tandje langzamer lopen. En dan omhoog, twijfel, wandelen of (hard)lopen. Ik ga voor de laatste optie en met mij de meesten. Boven gekomen werp ik een blik op het strand en iedere keer vind ik het een mooi gezicht: een lang lint aan hardlopers, felle kleuren die scherp afsteken tegen de wat donkere lucht, het grauw van het zeewater en grauwgele van

het was weer sfeervol in Nes(foto Janke van der Schaaf)

het zand. Ik 'stort' mij naar beneden. Iedere stap zakt en glijdt weg in het rulle zand. Zand in de schoenen, maar er is geen keus, doorgaan. Eenmaal op het harde gedeelte met de wind achter loopt het 'gesmeerd'. Wat wil je ook. Wind in de rug, de zon schijnt. Heup en knie doen weer normaal. Ik heb het warm en mij mij velen, zo te zien. De een ontdoet zich met moeite van een jasje, knoopt het om, een ander trekt de muts van het hoofd en ik die mijn handschoenen uit. Ik loop weer in een groepje en dat blijft zo, totdat we het strand af moeten. Iedereen kiest z'n eigen pad in de veronderstelling de meest gemakkelijke weg naar de top te vinden. Maar .... het is, hoe je het wendt of keert, toch twee passen omhoog, een naar beneden. Zwaar hijgend kom ik boven. Voor ons ligt het golvend duinlandschap. Het pad slingert lichtjes en voert ons naar het Nesserbos. Daar geen of weinig modder. Het bos ligt ook wat hoger en de grond bestaat v.n.l. uit zand, dus goed doorlatend. Een lange helling doet mijn hartslag voelbaar oplopen. Maar die zakt weer als we ik me naar beneden laat rollen. Midden in het bos hebben we de helft er op zitten. We klimmen en dalen voortdurend. Als we bijna het bos uit zijn 'duiken' we nog een diepe vallei in om er even later via een trap er uit te komen. We steken de weg over en dan nog een klein stukje bos voordat we de polder in gaan met uitzicht op de skyline van 't dorp Buren. Ik probeer een tandje bij te zetten. Dat doen er meer onder het motto: 'gezamenlijk maar toch ieder voor zich'. Eerlijkheidshalve moet ik wel stellen dat ik wat vermoeidheid begin te voelen. Het is te merken dat ik nog wat trainingsarbeid tekort kom. Als op een gegeven moment een tweetal (jonge) vrouwen in opvallend roze voorbij snellen en een hen bekende 'Henk' vilein toe roepen dat ze weinig getraind hebben en hem en passant veel succes toewensen op weg naar het einde, probeer ik het tempo iets te verhogen om na 50 meter tot de conclusie te komen dat ik toch beter wat rustiger aan kan doen, als ik tenminste niet 'dood' wil gaan. Buren nadert, in het centrum neem ik een bekertje water aan, neem een slok en maak me op voor de laatste kilometers. Het is inmiddels bewolkt geworden, en als we Buren verlaten regent het een beetje. Nat worden we er niet echt van. Ik verlang naar de finish. Net voordat de bebouwde kom van Nes begint staat het publiek ons aan te moedigen. Dat leidt af, de vermoeidheid wordt even vergeten. Nog even naar links, daar schalt de muziek uit een paar levensgrote boxen. Ook dat helpt. Rechtsaf en nog een keer naar rechts. De laatste twee honderd meter. Ik pers er nog een lichte versnelling uit om dan voldaan de finish te passeren met een blik op de klok: 55 minuten en nog wat. Een voldaan gevoel overvalt me. Een mooi parcours, een geweldige sfeer, goed weer, een plezierig gezelschap en het besef dat ik de blessure definitief achter me heb gelaten maken deze dag tot een dag om niet te vergeten.

Meeloper

WINTERLOOP SNEEK

Hans Jan Jasper in actie tijdens de 2e winterloop(foto Jolanda Siemonsma)

Winterloop Sneek, zondag 3 december, 2017

Uitslagen: 8.9km Erik Bouma 30:38,  Dirk Slot 36:09,  Hans Jan Jasper 38:48  Sietse Rozema 39:01,  Johan Adema 42:19,  Ysbrand Valkema 42:24,  Marcel Swart 42:48,  Arnold van der Meulen 43:15,  Dennis Smit 47:08,  Anita Bijker 48:30,  Monique vd Oudenhoven 50:50

PEPERNOTENLOOP, FRANEKER

Titia en Tialda Brouwer in actie tijdens de Pepernotenloop

Pepernotenloop, Franeker, zaterdag 2 december, 2017

Uitslagen: 10km Durk Brouwer 54:39, Titia Brouwer 1:01:39

SINTERKLAASLOOP BOLSWARD

Bolsward in Sinterklaassfeer(foto Janke van der Schaaf)

Sinterklaasloop Bolsward, maandag 27 november 2017.

Uitslagen: Erik Bouma 26:34, Sietse Rozema 31:35, Marco de Vries 37:32, Jenieke Hoogland 37:43, Sylvia Kamstra 50:59

SLACHTERIN WOMMELS

Monique zoekt haar weg over de Slachte(foto Janke van der Schaaf)

Slachterin, Wommels, zaterdag 25 november 2017

Uitslagen: 10km Bert Rienstra 51:15, Monique Middeldorp 58:30

KLEINE BERENLOOP 2017

Hardlopen in de vakantie is een item op het blog van de loopgroep en dat is wat we al een paar jaar doen op Terschelling, hardlopen en vakantie.

Het 1^e weekend van november is traditioneel het weekend van de KLEINE en de grote Berenloop. Op vrijdagmorgen om 11:30 uur vaart de oude Midsland de Waddenzee op richting Terschelling, onze vakantieweek begint.

Vanaf september trainden we elke zondagmorgen met de loopgroep en sloten ons eerst aan bij de beginnende ½ marathon lopers. Het doel was om daar mee te trainen tot ongeveer 14 km. Omdat er niet zoveel mensen de korte afstand trainden die bedoeld is voor de 10 km lopers bleef deze route steeds op ca. 10 km. Op deze manier legden we een goede basis voor de komende loopjes.

Kleine Berenloop

Aangekomen op het eiland fietsen we naar Midsland en checken in op Schuttersbos. Bakje doen in de strandtent en boodschappen doen en dan rust, zaterdagmorgen zijn we aan zet. Om 9:30 uur start de 5 km van de KLEINE Berenloop een grote groep liefhebbers gaat het bos in. De 10 km gaat 10 minuten later weg en pakt eerst een stukje door het dorp richting de Longway. Vooraf doen we zelf een korte maar goede warming-up en praten hier en daar met een paar bekenden. Loopgroep IJlst is met een aantal dames goed vertegenwoordigd, ook zij hebben er zin in. We komen ook in gesprek met een 77 jarige man uit Witmarsum die gewend was om daar altijd de ½ marathon te lopen. Dat hij nu de 10 km nog ging doen koesterde hij als een geschenk. Hij had dan ook totaal geen moeite om te erkennen dat iets minder ook goed was, ik ken ook andere verhalen.

Erg gezellig in de Walvis

Ik zeg in het startvak “tot straks” tegen T. en zoek het juiste gevoel met het tempo en de omstandigheden. Op zo’n 2 km kom ik echt tot rust en heb het tempo te pakken. Ik loop in een mooi groepje richting de verzorging op 5 km, we nemen een slokje en spoelen onze mond en gaan weer verder. Onderweg kan ik het natuurlijk niet laten om nog wat aanwijzingen te geven aan iemand die wel een erg rare loophouding heeft. Ze strekt iets op, houdt de handen lager en krijgt een grote lach op het gezicht “bedankt dat voelt een stuk beter” zegt ze. Even later slaan we rechtsaf en zitten in de laatste km’ers, ik kom bij 2 dames uit IJlst en samen strijden we tegen de vermoeidheid. De laatste loodjes wegen overal het zwaarste, ongeacht de afstand die je loopt. Voldaan komen we over de finish, WE DID IT, een medaille en een kop koffie met een stukje pondkoek is onze beloning. De tijd die ik zelf behaalde lag 2 minuten onder de tijd van 2016, goed trainen en balans in geest en lichaam waren de basis. We nemen afscheid en wensen iedereen nog een mooie dag en we fietsen weer terug naar Midsland. ’s Middags gaan we weer terug naar West om de lopers die zondag aan de bak mogen te ontmoeten, het was erg gezellig in de Walvis. Bijna iedereen in het rode T-shirt een prachtig en opvallend geheel. Aan het einde van de dag hebben nog lekker gegeten in de Loods.

Paal 8, West aan Zee

Zondagmorgen mochten we uitslapen en onze gedachten gaan naar de lopers die vandaag los gelaten worden. Zoals altijd fietsen we richting Halfweg om daar de eerste aanmoedigingen te doen. Na de laatste lopers van de loopgroep verkassen we naar Paal 8 waar we de worstelingen om van het strand af te komen aanschouwen, wat een verschil tussen de ene en de andere. Een geforceerde lach of de blik op oneindig en een binnensmondse vloek. Op naar het vals plat van de Long way, wij fietsen op een bepaald moment naar West en praten nog met een paar gefinishte lopers. We wurmen ons door de drukte en wachten de laatste lopers op die net de finishlijn hebben gepasseerd. Dankbaarheid alom want daar komt de emotie los, blij dat ik even ondersteuning kon bieden hier en daar. Een mooie dag was het weer. Facebook ontplofte later op de dag met allemaal leuke reacties, verhalen en foto’s. Waar de meesten op maandag weer naar huis gingen hadden wij het genoegen om nog een week te blijven. Wandelend en fietsend werd het eiland weer doorkruist. Prachtige natuur gezien en ook het lekkere gebak bij de koffie lieten wij ons goed smaken. Er werd met een bekende gast ook nog eventjes een rondje door de duinen en over het strand hardgelopen.

Het is alweer vrijdag en we fietsen weer richting West om daar de boot te nemen. Een mooie week met mooi weer zit er weer op, tot volgend jaar.

De Olympiër.

KIKARUN, HEMELUM

Hester Wolters in actie tijdens de Kikarun in Hemelum

Kikarun, Hemelum, zondag 19 november 2017.

Uitslagen: 5km, Anna Hilardes 27:50, Hester Wolters 28:50, Judith Veldhuizen 28:54, Joke Muizelaar 28:55, Karin Sijbranda 30:29, Geeske Cnossen 35:59, Frederique Geerlings 40:19, Evelyn Buwalda 48:54, Miranda Jillings, 10km, Sietse Rozema 45:01, Rein Hottinga 53:30, Margriet Balk 1:06:59

BERENLOOP 2017

Groepsfoto "Bereboot"

Berenloop Terschelling 2017, Uitslagen halve marathon.
(willekeurige volgorde) Erik Bouma 1:18:05, Jan Siep van den Bos 1:41:30, Hans Jan Jasper 1:35:42, Johan Adema 1:52:39, Emiel Donker 1:41:37, Jan van der Zee 1:44:41, Hendrik van der Zee, Hessel Dijkstra 1:50:33, Raimond Serra 1:50:42, Dennis Smit 1:37:58, Klaas van Tricht 1:56:01, Marco de Vries 2:05:02, René Adema, 2:30:28, Jouke van der Zwaag 1:51:22, Minne Wiersma 1:57:35, Gerke Gerritsma 1:48:08, Pytrik Amsterdam 2:12:58, Roland Rook 1:46:52, Anthoon Haagsma 2:05:04 Jacob Schram 2:09:10, Huib Ellemers 2:06:10, Jelmer Krikke 1:58:34

Sybrich de Goede 2:01:20, Nelie Jasper 1:54:41, Lia Oppewal, 2:02:48, Johanna Albada 2:41:13 Mariska Baukema 1:52:40, Riena van der Gaast 1:56:43, Jenieke Hoogland, 1:57:54, Natasja Kuipers 2:02:10, Hieke Osinga 2:02:54, Anita Reus 2:22:00, Yvonne Hiemstra 1:51:10, Esther Vellinga 2:05:15, Monique Middeldorp 2:17:36, Irene Kriele 2:17:10, Anna van der Wal 2:04:44, Hinke Osinga 2:18:40, Miranda Jochems 2:13:24, Kiki de Boer 2:18:40, Mathilde de Vries 1:56:50

370, Joost Postma

Marathon, Joost Postma 3:49:29

KLEINTJE BERENLOOP

Terschelling, Kleintje Berenloop, zaterdag 4 november

Uitslagen 10km: Durk Brouwer 56:38, Katinka Gerritsma 56:42, Monique Bosma 56:44, Hester

Wolters 58:36 Judith Velhuizen 1:00:07, Joke Muizelaar 1:02:06, Titia Brouwer 1:04:14, Gerrit

Dijkstra 1:08:16

De start van Kleintje Berenloop, 10km

WINTERLOOP SNEEK

Sneek, Winterloop, zondag 29 oktober.

Uitslagen 8.9km: Ysbrand Valkema 43:04, Johan Adema 44:05, Marcel Swart 44:16, Bert Rienstra

45:19, Johan Hoogland 49:05, Anita Bijker 48:40, Hieke Osinga 51:09, Symkje Feenstra 52:03,

Monique Middeldorp 52:03, Wietske Keulen 53:26

Start Winterloop, (foto Jolanda Siemonsma)

START TO RUN, NAJAAR 2017

Op zaterdag 9 september zijn we met 36 deelnemers gestart in het park achter onze uitvalsbasis. Een mooie mix van heren en dames, iedereen met zijn of haar eigen motivatie. Waar de ene kiest voor opnieuw starten na een blessure of een tijdje geen zin, kiest de andere voor conditie verbeteren. Van de bank af komen en actief gaan sporten en afvallen is ook een veel gehoorde motivatie. De trainers maken gebruik van het schema van Start to Run en trainen en coachen de deelnemers zo naar het ultieme doel de test van 3 km in één geheel kunnen uitlopen.

De eerste les is het nog wat onwennig maar er ontstaat al een echt groepsgevoel. Achter in het park gaan we los, een kern van 1-1-2-1-1-2 minuten en elke les een opbouw in tijd. Iedereen loopt hard op het niveau wat kan en de trainers zorgen dat ze allemaal de aandacht krijgen welke men nodig heeft.

Klaar voor de start

Gedurende de volgende lessen valt er door diverse omstandigheden wel eens iemand af, logisch als je lichaam er niet klaar voor is. Aan de trainers de uitdaging om de training aan te passen zodat er toch doorgegaan kan worden. Soms lukt het en soms ook niet, niet treuren maar in maart 2018 weer instromen in de volgende cyclus. 

Naast de test van 3 km is ook de Adventure Run op Ameland een leuk doel om na Start to Run lessen mee door te gaan in de normale groepen van de loopgroep. De 5 km is daar uitermate geschikt voor, naast de groepstrainingen krijgt men hiervoor ook weer wat huiswerk om zo een goede opbouw te krijgen.

We naderen de laatste lessen en het gaat goed met de deelnemers, hier en daar stoppen we waar het kan een extra stukje motivatie en bewustwording in de training. De belangrijkste spier zit immers tussen je oren. Door gewaar en aanwezig te zijn in het hier en nu maak je hardlopen nog mooier. Een quote van Mindful Run is: “Als je het niet probeert zal het nooit lukken.”  Na afloop van de hele cyclus is vaak door de deelnemers aangegeven dat een dergelijke bewustwording heeft geholpen in het volbrengen van de test van 3 km.

De test, het is inmiddels zaterdag 21 oktober, het regent maar de lol is er niet minder om. De groep is niet groot wat veroorzaakt wordt door de herfstvakantie. Zoals gewoonlijk weer de warming-up en loopscholing en gaan met die banaan! Vooraf was er nog een mogelijkheid om kennis te maken met de nieuwe loopschoenen van het merk ON. De gewoonlijke route is aangepast om zo een mooiere start en finish te krijgen t.o.v. andere jaren. Zoals het hoort halen de eerste lopers de laatste deelnemers op om toch weer samen te finishen. Toppers.

De verrukkelijke worteltaart 

Na afloop koffie met iets lekkers en de uitreiking van de medailles en een mooi boek. Bij al dat lekkers was door een drietal dames ook een speciale taart meegenomen. Het “team Wortel” heeft  het denkbeeldig achter de wortel aan hollen een “wortel” taart geregeld om op te eten. Het was een erg gezellige nazit deze zaterdag. 

Dank aan alle deelnemers voor de inzet en motivatie op naar het volgende doel.

De uitslagen

Peter	14:10	Geart-Jan	20:20
Martijn	16:25	Tiny	20:24
Eric	16:03	Frederique	22:05
Piet	16:30	Ina	22:27
Claudia	17:43	Irene	23:10
Jeanet	18:32	Miranda	24:51
Nienke	18:49	Amanda	25:06
Anita	18:51	Zora	28:07
Els	18:55	Ellen	28:20
Henri	18:59	Evelyn	29:00
Marloes	20:19

EINDSTATION MARTINIPLEIN

Vanaf 12 maart was de loopgroep elke zondagmorgen onderweg om op 24 juni uiteindelijk lekker te finishen op het Martiniplein in Sneek. In de maanden tussen de clinics van de Berenloop en de mar-athon werden er een aantal zondagen ook nog een paar loopjes georganiseerd. Houd je erbij immers.
Zoals al vaker gezegd is de reis welke we met elkaar hebben afgelegd het leukste geweest. Waar er

zondag 12 maart de eerste clinictraining

in 1^e instantie maar een enkeling de hele marathon ging lopen werd het groepje steeds groter gedurende de reis. De groep voor de halve was groter en trainde eerst als beginnende en als gevorderde halve marathon loper, later werd het samengevoegd als 1 groep. Ook de hardlopers die wilden trainen voor de 10 km van Loop Leeuwarden liepen elke keer een eigen route. De starts waren weer vanaf diverse plaatsen waar zoveel mogelijk de routes samengevoegd werden om het ook voor de begeleiding makkelijker te maken.

genieten van de mooie routes

Tijdens de trainingen door onze mooie provincie was er onderweg steeds genoeg ruimte om eens met elkaar van gedachten te wisselen over het leven. Gezamenlijke passies werden besproken en ideeën werden uitgewisseld ook de persoonlijke beslommeringen werden gedeeld met soms verassende reacties. Een enkeling kwam erachter dat het lange duurloopje toch geen voldoening gaf en koos voor de 21 km op 24 juni, overschrijven dus. Verstandige keuze.

mooie provincie

Zelf liep ik de route van de beginnende 21K groep mee tot de ultieme test op Texel, daarna kon ik mooi de kortere route meelopen en begeleiden. Dat begeleiden een apart tak van sport is werd bewezen toen we in Nijland voor de lange afstand weg gingen in de hitte van de vroege zondagmorgen. Alternatieven genoeg maar men koos allemaal voor de langste route en dat was soms best lastig. De vers water fiets ontbrak deze keer en er werd goed gebruik van gemaakt. Dat er ook mensen waren die vroeger weggingen maar later terug kwamen mocht de pret niet drukken. Bij de 42 K groep fietste Janet mee en was Gerrit in de auto back-up met water en terug rijden van gestrande deelnemers. 

voor een euro naar Barcelona!

Als je hardloopt is er dus ook iemand die langzaam loopt.

Als er niemand achteraan loopt kan er ook niemand vooraan lopen.

Als je altijd in de juiste zone loopt kom je verder.

Als je op tijd start geniet je meer.

Als je bent in het hier en nu leer je jezelf pas kennen.

Als je blijft volharden in moeten gaat het ten koste van je plezier.

Als je niet wilt praten onderweg is afstand nemen het beste devies.

nog twee kilometer

Het was weer leuk om mee te maken als loper maar zeker ook als begeleider je ziet de deelnemers groeien en vertrouwen krijgen om de afstand en inspanning aan te kunnen.

De Olympiër.

IK LOOP IN............STEIERMARK

Het is dinsdag, in Sneek Loopgroep avond, maar ik ben in Oostenrijk, in Steiermark. De camping ligt aan de Putterersee; een klein meertje waar het goed toeven is volgens de folders. Het klopt, de omgeving is prachtig en het uitzicht eveneens. Het dichtst bijzijnde dorp (Aigen) ligt op ongeveer 500 meter van de camping, aan de andere kant van het

Putterersee

meertje. Het is bewolkt en fris voor de tijd van het jaar; zeg maar gewoon koud. Af en toe een klein beetje regen, niet de moeite waard eigenlijk, ware het niet dat het voelt als ijsregen. Het wordt tijd voor weer eens wat (hard)lopen, het is tenslotte al weer bijna een week geleden.

Ik heb een topografische kaart van de omgeving met een grote verscheidenheid aan wandel- en fietspaden. Na enig wikken en wegen staat mijn besluit vast; vanaf de camping neem ik de route van een kilometer of 10 met een hoogte verschil van maximaal 200 meter. Welgemoed ga ik op pad. Het gaat direct van dik-hout-zaagt-men-planken steil omhoog. Dus kalm aan, kleine pasjes, tenslotte moet ik nog 'warming uppen', of te wel mezelf

Verscheidenheid aan wandel - en fietspaden

opwarmen. Iedere associatie met elke andere bezigheid gaat in dit geval niet op. Mijn hartslag loopt snel op, de benen doen hun best, het gehijg kan de behoefte aan zuurstof niet bijhouden. En juist op het moment dat ik het hoogtepunt  nader en besluit om maar te gaan wandelen is het hellingpercentage tot vrijwel nul gereduceerd. Ik kom op adem, maar de volgende helling dient zich al weer aan; zo te zien wat minder steil dan daar net. Ik neem de tijd, kijk wat om mij heen, geniet van het uitzicht links van mij en jog naar boven. Het opwarmen is inmiddels volledig geslaagd. De benen voelen goed, de kuiten houden het en aan de  behoefte aan zuurstof wordt door een gecontroleerde ademhaling voldaan. Ik voel me dan ook de koning-te-rijk. Maar hoogmoed komt ten val.

Het pad loopt weliswaar geleidelijk omhoog, waardoor ik de illusie heb dat ik dit zo wel uren vol kan houden, maar ik heb buiten de waard gerekend. Als ik de bocht om kom, sta ik oog in oog met een steile helling die ogenschijnlijk rechtstreeks de hemel in gaat. Ik doe nog een vermetele poging, iets wat op hardlopen lijkt, maar als het hart mij in de keel slaat, het zweet mij aan alle kanten uitbreekt en de voeten onvoldoende houvast vinden, staat mijn besluit vast. Dit is voor een gewone sterveling niet te doen. Ik probeer nog wat naar boven te wandelen om zodoende de moed er in te houden, maar het mocht niet baten. Een kloek besluit en de wereld ziet er op eens heel wat zonniger uit. Ik probeer, zo goed en zo kwaad

Zonsondergang Putterersee

als het gaat in een redelijk tempo de weg terug te bewandelen. Eenmaal op de hoogte van de camping neem ik het pad dat met een maximum aan hoogte verschil van 20 meter voor een vakantieganger uit de lage landen goed te doen is. De eerste kilometer moet ik nog bijkomen van alle lichamelijke inspanning en van de nederlaag in psychologische zin dat die dooie berg niet te bedwingen was. Maar eenmaal verzoend met het lot dat de route letterlijk en figuurlijk te hoog gegrepen was, loop ik vrolijk fluitend en genietend van de glooiende weilanden, waarop een handjevol koevolk zich te goed doet aan het malse voorjaarsgras, voor het vaderland weg. Af en toe daalt er uit het wolkendek een spatje regen. Niet echt hinderlijk en slechts van korte duur. De enige zorg die ik heb is dat ik ook nog een keer 'huiswaarts' moet en het liefst in een redelijk hardloop tempo. Tenslotte is dit pas de derde

Camping aan Putterersee

keer dat ik weer loop na mijn blessure. Maar het pad voert mij nog steeds verder weg van de camping. Dan wanneer ik overweeg dezelfde route terug te nemen, kom ik bij een mogelijkheid linksaf te slaan. Ik heb geen keus en voor mijn gevoel loop ik nu in ieder geval niet verder weg van de camping. Een ander uitzicht; in de verte, hoog tegen de berg, aan een nederzetting, dwz een paar huizen, een kerktoren, wat schuurtjes en een weggetje dat slingerend omhoog gaat dat ongetwijfeld uitkomt in het piepkleine dorpje. Het wolkendek breekt wat open en de zon laat zich af en toe even gelden. Dat voelt aangenaam. Ik loop. Het pad klimt wat omhoog. Naar links heb ik geen uitzicht meer. Maar op de top ontwaar ik de camping. Ik schat dat die hemelsbreed niet meer dan een kilometer weg is. Hup, naar beneden, slingerend, niet ik, maar het pad. Beneden aan gekomen leidt m'n route met enkele grote omwegen naar de camping en met een voldaan gevoel neem ik weer deel aan het dagelijks camping leven en alles wat daar bij hoort.

Meeloper

HELLY HANSEN BOLSWARDER PAASLOOP

Helly Hansen Bolswarder Paasloop, 17 april 2017

Uitslagen: 10em, Dave de Jong 1:46:55  4em, Gerke Gerritsma 30:49

Gerke Gerritsma in actie tijdens de Bolswarder Paasloop

YAKULT START TO RUN VOORJAAR 2017

Ook deze keer starten weer een mooi aantal mensen met de nieuwe cursus Yakult Start to Run bij onze loopgroep. Eind februari togen de trainers naar Hoogeveen om daar aan workshop mee te doen welke door de Atletiek unie werd georganiseerd. De titel was deze keer “train de trainer” dus van elkaar leren was de rode draad. Met ongeveer 60 trainers van diverse loopgroepen uit noord Nederland kwamen bij elkaar. We hebben daar weer veel van elkaar geleerd en voor mogen doen hoe het bij loopgroep Sneek gaat.

Op 4 maart starten we met de 1^e les, een week daarvoor hadden we al een proefles georganiseerd die zorgde voor het wegnemen voor de twijfel om wel of niet deel te nemen aan Yakult Start to Run. Na de uitleg van de theorie gingen van start, warm en wakker worden, loopscholing en dan de kern. Na de les uitleg hoe het verdere traject zal gaan en hoe het huiswerk schema werkt. Door verschillende omstandigheden zijn er gedurende de lessen een paar mensen gestopt, echter het merendeel bleef trainen. De laatste lessen hadden we in het park zelfs een paar gastlopers die er later voor zorgden dat er een stukje op de site van Groot Sneek kwam te staan.

Op zaterdag 15 april werd de test van 3 km gelopen, wie had dat gedacht aan het begin vroeg ik de deelnemers. Zoals vaker was er ook nu verbazing over de voortgang van de groep en zeker de persoonlijke progressie. Ook werd het groepsproces genoemd wat als stimulans werkte, ondanks dat men elkaar niet kende ontstond er een erg leuke sfeer. Na de test was er koffie met wat lekkers erbij een shirtje, boek en een diploma.

Het was weer een feestje om te doen, Durk.

Hieronder de tijden welke deze keer gelopen zijn:

Ewelina	16:16		Rennie	20:21
Dawid	16:16		Jack	20:42
Mirjam	18:24		Focco	21:11
Angela	19:40		Inge	21:12
Anegre	19:40		Emma	21:17
Linda	19:40		Sippie	21:17
Felisia	19:40		Berber	21:17
Dorethea	19:44
Jose	20:06

DE RONDE VAN SÚDWEST FRYSLÂN

De ronde van Súdwest Fryslan, Sneek, 09-04-2017

Uitslagen: 5km, Pytrik Amsterdam 25:06 Jurrien Bodewes 28:19  12km, Dennis Smit 53:00

Aafke Feenstra 1:00:36(3e) Symkje Feenstra 1:13:15 Dave de Jong 1:31:03  21km, Jurjen Jagersma 1:36:48

Jelle Jagersma 1:45:07 Marcel Swart 1:55:23 Roelof Keuning 2:00:33

Podiumplaats voor Aafke Feenstra

WOLDBERGTRAIL

Woldbergtrail, Steenwijk, 8 april 2017

Uitslagen: 25km Henk Groen, 2:08:31

Henk Groen in actie tijdens de Woldbergtrail

CONDENSLOOP

Condensloop, Leeuwarden 1 april, 2017

Uitslagen 10km: Aafke Feenstra 50:06,  Symkje Feenstra 1:00:12,  Dave de Jong 1:07:55

Aafke Feenstra in actie tijdens de Condensloop